29 giugno 2010

Biscotti fondenti al limone in versione all'arancia
Lemon meltaway koekjes met sinaasappel in plaats van citroen


Sono sempre affascinata dalla creazioni di Pinella, un po' perché come già detto non sono alla mia portata, un po' perché mi incanta il suo modo di raccontare le ricette e le circostanze e gli stati d'animo che ne accompagnano l'esecuzione.

Di questi biscotti se ne trovano molte tracce sia sul suo blog che sul mio forum preferito, Coquinaria.
Da una piccola indagine di archeologia blogghesca pare che questa ricetta venga dal blog di Aran del blog Cannelle et Vanille, ripresa da Tuki della Ciliegina sulla torta.

La ricetta originale prevede il limone. Già su Coqui si era sperimentato con una versione al mandarino.
Ma io avevo da utilizzare delle ottime arance biologiche di Lentini che mi sono portata per 1400 km da Trieste ad Amsterdam e così ho fatto l'esperimento.
Da sveno.
Tra parentesi le mie variazioni
Lemon meltaways

320 g di burro morbido
250 g di zucchero a velo (anche 180 gr vanno bene)
la scorza grattugiata di 4 limoni (o arance o altro agrume a piacere)
4 cucchiai di succo di limone (o arancia o altro agrume a piacere)
520 g di farina 00
40 g di maizena
1 pizzico di sale

Lavorare il burro con lo zucchero, le scorze di limone fino ad avere un composto ben amalgamato. Aggiungere il succo di limone ed il sale.
Setacciare la farina con l’amido di mais e lavorare l’impasto solo per il tempo necessario ad amalgamare gli ingredienti.
Ricavare dal composto tanti salsicciotti del diametro desiderato, sistemarli in un vassoio e ricoprire di pellicola.
Tenere in frigo tutta la notte.
Con un coltellino affilato, ritagliare delle fette spesse circa 1-1.5 cm ed infornare a 180°C per circa 10-15 minuti.
Far freddare e ricoprirli con abbondante zucchero al velo (non necessario, sono già dolci abbastanza).

~~~~ Nederlands




Ik ben steeds gefascineerd door de creaties van Pinella, een beetje omdat, zoals al gezegd, ze boven mijn mogelijkheden zijn, een beetje omdat ik getoverd word door haar manier om een recept te vertellen, met de omstandigheden en de zielroersels die de bereiding daarvan vergezellen.

Van deze koekjes vind je veel sporen op haar blog en op mijn favoriete kookforum, Coquinaria.
Ik heb een klein blogarcheologisch onderzoek verricht en het lijk dat het recept als komt uit de Engelstalige blog van Aran van Cannelle et Vanille, op haar beurt overgenomen in het Italiaans door Tuki van de  Ciliegina sulla torta.

In het originele recept zit er citroen. Al op Coquinaria had men een experiment gemaakt met mandarijn.
Maar ik moest wat goede biologische sinaasappelen uit Lentini (Sicilië) dat ze 1400 km meegereden zijn van Trieste naar Amsterdam en dus heb ik ook een experiment gemaakt.
Waanzinnig.
Tussen haakjes mijn aanpassingen. 

Lemon meltaways

320 g zachte boter
250 g poedersuiker (180 gr zijn ook genoeg)
de geraspte schil van 4 (bio) citroenen (of sinaasappelen of andere citrusvrucht naar wens)
4 eetlepels citroensap (o sinaasappelsap of van een andere citrusvrucht naar wens)
520 g tarwebloem
40 g maïzena
1 snufje zout

Klop de boter met de suiker en de citroenrasp tot een mooi egaal massa.
Voeg de citroensap en zout toe.
Zeef de bloem met de maïzena en werk het deeg alleen voor de tijd dat het nodig is om alle ingrediënten goed te mengen.
Rol het deeg als worstjes van de gewenste dikte, leg ze op een dienblad en bedek ze met plastic folie.
Houd de hele nacht in de koelkast.
Snijd met een scherp mes plakjes van circa 1-1,5 cm dikte en bak ze op 180 °C voor circa 10-15 minuten.
Laat ze afkoelen en bedekt ze met veel poedersuiker (niet nodig, ze zijn al zoet genog).

28 giugno 2010

Prosciuttificio Wolf a Sauris
Hammakerij Wolf in Sauris

Oggi c’è il sole.
Le montagne sopra Cima sembrano da cartolina.
Dopo colazione ci congediamo dalla signora Margherita e dalla Voltan Haus dirigendoci in direzione di Sauris di Sotto. La strada scelta dalla fida Eva purtroppo è interrotta a metà per una frana, e quindi ci tocca tornare indietro e prenderne un’altra. Questa passa per il passo Rizzo, 1790 m e un’abbondante ventina di tornanti per arrivarci e un’altra più che abbondante ventina di tornanti per scendere verso Sauris.


Qui ci aspetta il signor Claudio Pravato, direttore commerciale del prosciuttificio Wolf. Dopo una prima chiacchiera con la proprietaria, la signora Licia Petris, e con suo marito il famoso signor Peppino, il signor Claudio ci fa indossare la giacca di plastica, soprascarpe e berrettino d’ordinanza e ci mostra l’azienda.


Innanzitutto Sauris è un paese di quattro case in croce sparse tra campi e chiesa a circa 1200 m di altezza e suddiviso in un Sauris di Sopra e un Sauris di Sotto.
Il paese è sempre stato famoso per i prosciutti, che infatti hanno il marchio IGP. Il signor Claudio ci spiega che la peculiarità del prosciutto di Sauris sta nell’aria buona di montagna e la minore pressione atmosferica a quell’altitudine, che si dimostra favorevole allo sviluppo degli aromi nel corso del processo di stagionatura. Altra cosa importante è la leggera affumicatura che viene data ai loro prodotti, esclusivamente con ciocchi di faggio che provengono dai boschi lì intorno.


I prosciutti, provenienti per oltre 3/4 dal Friuli e per il resto da altre regioni italiane, vengono leggermente salati per un paio di mesi prima di essere affumicati e successivamente messi a stagionare nel ventilato sottotetto per almeno un anno. Questo procedimento ricalca quello tradizionale della zona, visto che il sale era un bene prezioso tra queste montagne della Carnia.
Laddove in Italia si producono 21 milioni di prosciutti all’anno, la Wolf è responsabile per la produzione di circa 34000 prosciutti.


Oltre ai prosciutti, vengono prodotti anche speck, culatello di Sauris (derivato dalla lavorazione dello speck), capocollo, pancette tese e arrotolate, guanciale, lardo e diversi tipi di insaccati (salsicce, salami, cotechini), tutti leggermente affumicati.


Molto interessante da vedere un operatore addetto all’eliminazione dell’osso interno del prosciutto, così che questo possa essere tagliato a macchina. Oltre ad eliminare l’osso, l’operatore eliminava senza risparmio piccoli pezzi di carne che non gli sembravano belli e annusava in continuazione il prosciutto per poterne controllare la qualità. Il prosciutto veniva poi ricucito sulla cotica con delle grappe di plastica e quindi ricompattato in una pressa.


Abbiamo assaggiato un paio di fette di questo splendido prosciutto di Sauris. Devo dire che il signor Claudio ha assolutamente ragione a dire che se proprio non ci si fa caso o non si ha il palato allenato, il sentore dell’affumicatura non si sente affatto. Per me è uno dei prosciutti più dolci che ho assaggiato.
L'intervista a Claudio Pravato è andata in onda su Radio Onda Italiana il 15 giugno: qui trovate il link per ascoltarla (è quasi a fine trasmissione) entro il 15 agosto.


10-11 e 17-18 luglio 2010: Festa del Prosciutto dedicata al celebre Prosciutto di Sauris IGP

Negli stand in legno allestiti lungo le vie di Sauris di sotto, oltre al Prosciutto di Sauris, si possono degustare lo Speck di Sauris, gnocchi, grigliate, dolci e tante altre prelibatezze. Nel mercatino si possono acquistare i prodotti alimentari delle montagna carnica e in una vivace mostra-mercato dell'artigianato locale si vedono all'opera gli artigiani che scolpiscono oggetti d'uso quotidiano e realizzano le tipiche maschere di legno del Carnevale saurano. Il tutto con accompagnamento di musica, spettacoli, antiche danze.
Il Prosciuttificio Wolf Sauris per l'occasione si veste a festa ed apre le porte ai suoi ospiti con le visite organizzate allo stabilimento oltre che naturalmente con la degustazione di tutti i suoi prodotti.


I prodotti della Wolf sono importati in Olanda dalla ditta Bladenis di Amsterdam.

~~~~ Nederlands


Vandaag schijnt de zon.
De bergen boven Cima tekenen zich af tegen de blauwe lucht alsof ze uit een aanzichtkaart komen.
Na het ontbijt nemen we afscheid van signora Margherita en het Voltan Haus en rijden we richting Sauris di Sotto.
De weg die de trouwe Eva kiest is helaas afgesloten vanwege een aardverschuiving en dus moeten we een omweg maken. We rijden dus via passo Rizzo, 1790 m hoog: de sneeuw ligt er nog en er zijn ruim 20 haarspeldbochten om daar te komen en nog eens ruim 20 haarspeldbochten om Sauris te bereiken.
Hier worden we verwacht door signor Claudio Pravato, commercieel directeur van prosciuttificio, hammakerij Wolf.
Na een praatje met de eigenaresse signora Licia Petris en haar man, de beroemde signor Peppino, laat signor Claudio ons de gebruikelijke plastic jas, overschoenen en petje aantrekken alvorens het bedrijf ons te laten zien.


Sauris is een piepklein dorp met mooie weilanden tussen de huizen en een kerk op circa 1200 m hoogte, verdeeld in Sauris di Sopra (Boven Sauris) en Sauris di Sotto (Onder Sauris). Het dorp is altijd beroemd geweest voor de hammen, die het predicaat IGP dragen. IGP staat per Indicazione Geografica Protetta, Beschermde Geografische Aanduiding. Dat wil zeggen dat ze in het dorp op 5 km afstand van Sauris, geen hammen mogen maken met de naam Prosciutto di Sauris.
Signor Claudio legt ons uit dat de hammen van Sauris zo bijzonder zijn vanwege het fijne berglucht en de verminderde luchtdruk op zo’n hoogte. Daardoor kunnen de smaken en geuren in de hammen tijdens het rijpingsproces zich beter ontwikkelen.


Ook bijzonder is het feit dat de hammen licht gerookt worden met stukken beukenhout uit de bossen in de buurt. Het roken is noodzakelijk want de hammen worden volgens traditie alleen licht gepekeld voor slechts een paar maanden: zout was in deze moeilijke bereikbare bergen van Carnia een schars goed.
De hammen worden na het roken minstens een jaar gedroogd in de ruime, goed geventileerde zolders van de moderne prosciuttificio.


In Italië worden jaarlijks zo’n 21 miljoen hammen geproduceerd, bij Wolf is zijn dat circa 34.000 die voor ruim 3/4 uit Friulaanse varkens komen en voor de rest uit varkens uit andere Italiaanse gewesten.

Speck wordt gemaakt met het buitenste deel van de ham

Behalve prosciutti, worden geproduceerd ook speck, culatello di Sauris (die gemaakt wordt met het binnenste deel van de ham nadat men het buitenstuk voor de speck heeft uitgesneden), capocollo (ook bekend als coppa di Parma - komt uit de hals van de varken, de procureur), platte en gerolde pancetta (buikspek), guanciale (kinnebakspek), lardo (vetspek) en diverse soorten salami’s: verse en gedroogde worsten, salami, cotechini (sterk gekruide kookworsten met o.a. zwoerd), alles licht gerookt.


Ik vond het interessant een medewerker van Wolf te zien die de bot aan de binnenkant van de prosciutto weghaalde, zodat de ham met een snijmachine in dunne plakjes gesneden kan worden. Behalve de bot, sneed hij zonder enige zuinigheid ook stukjes vlees daar waar de bot had gezeten, en bracht de ham voortdurend aan zijn neus, om te ruiken of er onregelmatigheden aanwezig waren. De gesneden ham naaide hij daarna aan elkaar met plastic nietjes en deed hij in een pers om hem goed compact te maken.

We hebben een paar plakjes van deze lekkere prosciutto di Sauris ter plekke geproefd. Van rook geen spoor, tenzij je superfijne smaakpapillen hebt. Dit omdat in de rookkamers de rook snel afgezogen wordt zodat hij niet blijft hangen. Wat je wel proeft is zoet en zacht ham zoals ham zou moeten smaken.


10-11 en 17-18 juli 2010: Feest van de Prosciutto di Sauris IGP

In de houten huisjes langs de wegen van Sauris di Sotto is het mogelijk om de Prosciutto te proeven maar ook de Speck, gnocchi, gegrild vlees, zoetigheden en veel meer lekkers. Op de markt kunt u de producten van de Carnia bergen aanschaffen en de ambachtslieden aan het werk zien die o.a. de typische houten maskers van het Carnaval insnijden. Het geheel wordt opgeluisterd door muziek, theater- en dansuitvoeringen.
De Prosciuttificio Wolf Sauris opent voor de gelegenheid zijn deuren met rondleidingen en natuurlijk proeverijen.


De producten van Wolf worden in Nederland geïmporteerd door Bladenis.


26 giugno 2010

Pasta ai frutti di mare
Pasta met zeebanket


In Italia si trovano spesso nel reparto freezer dei supermercati dei misti di frutti di mare che non sono affatto malvagi. Comodi quando ti prende la voglia improvvisa e non hai il coraggio di sopportare lo sguardo dalla signora del banco pesce: "Vorrei 1 seppietta piccola, una manciata di vongole, 10 cozze, 3 gamberi".
Certo, la seppietta, le vongole, le cozze e i gamberi freschi sono tutta un'altra cosa, ma ogni tanto pesa fare la spesa per 1 persona.
E così, anche un sacchettino di frutti di mare surgelati, un paio di pomodorini che languono nel cestino e qualche foglia di basilico (visto che il prezzemolo è morto di sete nel vaso sbagliato durante l'ultima vacanza)  riescono a soddisfare una voglia.

~~~~ Nederlands

In Italië vind je in het diepvriesvak van de meeste supermarkten doosjes zeebanket van fatsoenlijke kwaliteit. Ze zijn handig als je plotseling trek krijgt in een risotto of pasta met visjes maar je geen zin hebt in het zure blik van de visboer als je vraagt om 1 kleine sepiaatje (ook wel zeekat genoemd in het Nederlands), een handje venusschelpen, 10 mosselen en 3 garnalen. Ja, natuurlijk, een vers sepiaatje is lekkerder dan die in het kant-en-klare mix, maar af en toe is het vervelend om voor eenpersoonshuishoudens boodschappen te doen. En ik heb nog geen Nederlandse visboer gevonden die verse mosselen in verpakkingen kleiner dan 2 kg verkopen (nou ja, appie heeft af en toe verpakkingen van 1 kg, maar dat is nog steeds teveel voor een pasta in je uppie).
Maar tijden langzaam veranderen. Soms zie ik dit soort mixen ook in het vriesvak van diverse visboeren in Amsterdam, kijk er goed naar, het kan handig en lekker zijn.
Zo'n mix ontdooi je rechtstreeks in de koekenpan in een bodempje olijfolie extravergine met een paar teentjes knoflook. Als je wat tomaatjes hebben die je troosteloos aankijken vanuit hun mandje, kun je die ook erin doen, samen eventueel met wat basilicumblaadjes, indien je peterselieplant de droogste tijdens je vakantie niet heeft overleefd.


25 giugno 2010

Venerdì 25 giugno: Ululato di prima estate

Stasera si terrà il nostro consueto appuntamente dell’Ululato di prima estate: una serata di letture, canzoni e soprattutto incontri in compagnia di un bicchiere di vino alla fine, per chiacchierare, conoscersi e salutarsi prima delle vacanze.
Ululato di prima estate (con Sol-S-Tizio incorporato)
Venerdì 25 giugno 2010
ore 20.30
Sint Jansstraat 37 Amsterdam
Ingresso € 5 + offerta libera
Prenotazioni: info@ondaitaliana.org
Tel. 06 25382491

IN ITALIANO

... Dove durante una calda serata estiva si può trovare uno stimolante ed energizzante refrigerio fatto di rinfrescanti performances. Una serata varia ed eventuale per chi è assetato di proposte culturali a un buon livello: letture di poesia e prosa, musica e canzoni e chissà che altro!
VENITE DUNQUE ACCALDATI ED ASSETATI - NE USCIRETE APPAGATI E RINFRESCATI!
Qui trovate il mio testo dello scorso anno nonché alcune foto.
~~~~ Nederlands
Vanavond zal onze vaste afspraak van de Ululato di prima estate weer plaats vinden: een culturele avond vol poëzie, proza, muziek en nog veel meer, afgesloten door een goede glas wijn.
Ululato di prima estate (con Sol-S-Tizio incorporato)
Vrijdag 25 juni 2010
20.30 uur
Sint Jansstraat 37
Amsterdam
Toegang € 5 + vrije donatie
Reserveringen: info@ondaitaliana.org
Tel. 06 25382491

IN HET ITALIAANS!

24 giugno 2010

Ristorante Laite, Sappada


Per la cena di domenica decidiamo di andare da Laite, il famoso ristorante di Sappada che da anni ha le 3 forchette del Gambero Rosso e una stella Michelin.
Laite si trova in un’antica casa di Sappada vecchia, con una bella stube bianca decorata da un bassorilievo di peltro con cavalli e contadino. Le due salette interamente di legno sono arredate con il buon gusto di un ristorante di livello: bei tovagliati bianchi, tavoli decorati con delle uova di porcellana che ricordano un po' quelle di Fabergé, piccoli bicchieri per l’acqua che ricordano i bicchieri seicenteschi olandesi del Rijksmuseum.


Siamo gli unici ospiti, e sia l’addetta alla sala che il signor Roberto Brovedani il direttore di sala (nonché proprietario insieme alla moglie Fabrizia Meroi che sta in cucina) sono un po' impacciati. La signorina ogni tanto viene troppo presto a guardare se abbiamo finito di mangiare per poter togliere i piatti.


A parte questo, comprensibile in un periodo di bassissima stagione, abbiamo mangiato benissimo. L’appetizer era un pezzetto di aringa salata con il suo caviale, composta di cipolle rosse e gelatina di birra: quasi un omaggio all’olandesità di Rudi!


Di primo dei tortelli ripieni di erbe locali, dove nell’impasto di sicuro c’erano delle patate. Il condimento era burro fuso nocciola, ricotta affumicata grattugiata e un po' di zucchero. Devo dire che il contrasto era ottimo.
Per Rudi invece dei raviolini ripieni di formaggio fresco in salsa di sclopit e gamberi di fiume. Il ripieno dei raviolini era praticamente liquido, buonissimo e fresco, la salsa di sclopit, l'erba silene che cresce spontanea nei prati in questa stagione, era molto saporita e richiamava come sapore un po' gli spinacini novelli, ma senza la punta ferrosa degli spinaci. Il gambero di fiume era quasi grande come un’aragosta...


Di secondo per me una quaglietta (non intera ma solo il petto e le zampe) con il suo uovo bazzotto, asparagi verdi tagliati sottili per il lungo e salsa con tartufo nero e patate con la buccia a fettine sottili ripassate in padella.
Per Rudi vitello con una caponatina di verdure miste e patatine come le mie.
Entrambi i piatti molto, ma molto buoni. Per quanto riguarda il vino, abbinamento al calice: “Il Livio” di Livio Felluga per il primo e un giovane merlot in purezza di Meroi per il secondo.


Come predessert una piccola macedonia di frutta e verdura con una pallina di gelato all’olio di oliva extravergine, e per dolce, tiramisu della casa per Rudi e creme brulée alle noci con sorbetto all’arancia per me.
Il tiramisu era fatto con biscotti fatti da loro ed era cosparso di fave di cacao triturate, che gli conferiva una bella croccantezza e amarezza. I biscotti non erano morbidi ma croccanti anche loro, e Rudi ha avuto da che ridire (lui è l’esperto di tiramisu).


La mia creme brulée era calda, cosa che mi ha piuttosto stupito. Era cosparsa in superficie di noci che poi erano state coperte da un velo di zucchero caramellato. Il contrasto tra la crema calda e il sorbetto freddo è stato piacevole, anche se continuo a preferire la brulée come crema fredda. Il trucco delle noci lo provo anch’io, mi sono particolarmente piaciute.


Con il caffè di Rudi è arrivata anche la piccola pasticceria: un mini bacio di dama, delle lingue di gatto al cioccolato, un brutto ma buono alle nocciole, una specie di madeleine, un biscottino al mais con l’uvetta, una meringhetta a ciambellina e un cioccolatino al croccante. Peccato non aver potuto assaggiare nulla dello strabiliante armadio dei distillati del signor Roberto, essendo in macchina bisogna essere prudendi.
Il conto: 145 euri.

Ristorante Laite
Borgata Hoffe 10
32047 Sappada (BL)
Tel. 0435.469070

~~~~ Nederlands


Voor het diner van zondag gaan we naar Laite, het beroemde restaurant in Sappada dat zich al jaren aan de top bevindt van de Italiaanse restaurants, met 3 vorkjes van Gambero Rosso en 1 Michelinster.
Laite is gehuisvest in een antiek huis in het oude gedeelte van Sappada vecchia, met een mooie witte stube gedecoreerd door een tinnen bassoreliëf van paarden en boer.
De twee zaaltjes zijn helemaal met hout getrokken en met de goede smaak ingericht die je in restaurants op niveau kunt vinden: mooie witte tafelkleden, tafeldecoraties in de vorm van porceleinen eieren die lijken op de eieren van Fabergé, kleine waterglazen die lijken op Nederlandse glazen uit de Gouden Eeuw zoals ze in het Rijksmuseum tentoongesteld waren.
We zijn de enige gasten: de jongedame van de bediening en de maitre Roberto Brovedani (tevens eigenaar samen met zijn vrouw de kokkin Fabrizia Meroi) zijn een beetje ongemakkelijk. De juffrouw komt soms te vroeg en te vaak kijken of we klaar zijn met eten zodat ze de borden kan weghalen.


Behalve dit, begrijpelijk in zo'n superlage seizoen, hebben erg lekker gegeten. De appetizer was een stukje gezouten haring met haar kaviaar, rode uiencompote en biergelei: het leek een hommage aan Nederland!


Als eerste gang neem ik tortelli gevuld met lokale kruiden, hun deeg is met aardappelen gemaakt. De tortelli zijn aangemaakt met bruine boter, geraspte gerookte ricotta en wat suiker. Het contrast is lekker.
Rudi kiest de kleine ravioli gevuld met verse kaas, aangemaakt met sclopit-saus (blaassilene, een kruid die in deze seizoen in het wild groeit in weilanden en greppels en een beetje naar jonge spinazie smaakt maar dan zonder de ijzeren smaak van de spinazie) en rivierkreeftjes. De vulling van de raviolini is praktisch vloeibaar, erg lekker en fris, de sclopit-saus lekker hartig en het rivierkreeftje ziet eruit als een hele kreeft...


Als tweede gang bestel ik een kwarteltje (dwz haar borst en de poten) met haar gepocheerd eitje erbij in zwarte truffelsaus, met dungesneden groene asperges en gebakken aardappeltjes.
Voor Rudi kalfsvlees met gemengde gebakken groenten en aardappeltjes. Beide gerechten zijn erg, erg lekker.
Wat de wijn betreft, aangezien we met de auto zijn, laten we het aan de maitre over: een glas van  “Il Livio” di Livio Felluga bij de eerste gang en een jonge merlot 100% van Meroi bij de tweede.


Als voordessert krijgen we een frisse kleine fruit- en groentesalade met een klein balletje sorbetijs van olijfolie extravergine, en als echte dessert kiezen we voor een tiramisù van het huis voor Rudi en een walnoten crème brulée met sinaasappel sorbetijs voor mij.
De tiramisù is gemaakt met zelfgebakken verse savoiardi en is besprenkeld met grofgemalen cacaobonen, die het dessert een soort krokante en bittere smaak geven. De koekjes zijn niet doordrenkt en zacht maar krokant, dat vindt Rudi niet goed (hij is een ware tiramisù expert).
Mijn crème brulée is warm, heel verrassend. Op de oppervlakte zijn er stukjes walnoten, die op hun beurt bedekt zijn met gekaramelliseerde suiker. Het contrast tussen de warme crème en de sorbetijs is aangenaam, maar ik blijf de voorkeur geven aan een koude brulée. Het laagje walnoten wil ik eens een keer ook zelf uitproberen, dat vind ik bijzonder lekker.


Met de caffè wordt ook de kleine patisserie gebracht: een mini bacio di dama, wat chocolade kattentongetjes, een brutto ma buono met hazelnoten, een soort madeleine, een maiskoekje met rozijnen, een rond schuimpje met een gaatje erin en een bonbon met amandelenkrokant. Jammer dat we niets kunnen proeven van de fantastische kast vol lekkere drank van maitre Roberto, maar de weg naar Cima is niet echt karsrecht te noemen.
De rekening: 145 euri.

Ristorante Laite
Borgata Hoffe 10
32047 Sappada (BL)
Tel. 0435.469070

23 giugno 2010

Voltan Haus - Sappada


Un pomeriggio mi sono fatta una bella chiacchierata con la signora Margherita nella stube.
Mi ha raccontato un po’ la storia di questa bellissima casa, la Voltan Haus, che risale al 1754 e che è da sempre nella sua famiglia. Quando ha fatto fare i lavori di ristrutturazione e ha dovuto far sostituire il tetto (“La casa senza tetto m’ha fatto un’impressione orribile, come se le avessi tolto l’anima”) è venuta fuori un’incisione nel trave principale con la data. E ha scoperto anche 4 monete d’oro, delle roselle veneziane, anche loro del '700.





In soffitta ha trovato una valigetta con antichi documenti, lettere, atti di compravendita, tra cui uno di inizio ‘800 in cui pare che l’atto sia stato stipulato proprio nella stube della Voltan Haus e che l’acquirente sia una certa signora Margherita, illetterata, che si firma con una X. L’attuale signora Margherita l’ha incorniciato e appeso nella stube.


Tanti racconti sulla casa ma anche tanti racconti sul carnevale di Sappada, che sembra sia bellissimo.
Si svolge durante le 3 settimane che precedono la quaresima e ogni settimana ha un suo tema: la prima è dedicata ai poveri e ai mestieri meno remunerativi, tipo lo spazzacamino, la seconda è dedicata ai contadini e la terza ai signori (e clero). Queste categorie vengono bonariamente prese in giro tramite delle maschere.
Viene tutto organizzato centralmente e molto bene, con musica, la compagnia locale di danza folkloristica e ognuno fa biscotti che ci si scambia e si assaggia.


In particolare c’è una maschera, il ròllate, che ha una maschera di legno, è vestito con una pelle d’orso, ha una scopa e dei campanacci legati in vita con delle catene. È un personaggio burbero ma buono ed è il simbolo di Sappada.

Voltan Haus
Via Cima 65
32047 Sappada
tel. 0435 66168

~~~~~~ Nederlands


In de namiddag heb ik een uurtje zitten praten in de stube met signora Margherita. Ze heeft me de geschiedenis van dit fantastische huis, het Voltan Haus, verteld, dat gebouwd werd in 1754 en sinds altijd bezit is geweest van haar familie. Tijdens de restauratiewerkzaamheden is het dak vervangen (“Het huis zonder dak heeft een diepe indruk op me gemaakt, alsof ik het huis haar ziel had weggehaald”) en het bouwjaar stond ingesneden in de hoofdbalk. Ook heeft ze 4 gouden Venetiaanse muntjes uit 1700 ontdekt.






Op zolder vond ze onder ander een koffertje met antieke documenten, brieven, (ver)koopaktes, waaronder eentje uit begin 1800 waarin lijkt het dat het opgesteld werd juist in de stube van het Voltan Haus. De koper was een zekere signora Margherita, ongeletterd, die zich tekent met een X. De huidige signora Margherita heeft deze akte ingelijst en in de stube opgehangen.


Naast de verhalen over het huis en haar bewoners vertelt ze ook over de Carnaval van Sappada, die erg mooi schijnt te zijn. Het duurt de laatste 3 weken voor Aswoensdag en elke week heeft haar thema: de eerste is gewijd aan de arme mensen en de oude, arme ambachten zoals bijvoorbeeld de schoorsteenveger, de tweede aan de boeren en de derde aan de heren (en de priesters). Deze categoriën worden door middel van maskers een beetje in de maling genomen.
Alles wordt centraal goed georganiseerd, met muziek en de lokale folkdansvereniging en iedereen bakt koekjes die met elkaar worden gegeten.


In het bijzonder is er een personnage, de ròllate, die een enge houten masker draagt, is gekleed met een berenvacht, heeft een bezem en wat metalen klokken om zijn middel. Hij laat je schrikken maar is wel goed, en is het symbool van Sappada.

Voltan Haus
Via Cima 65
32047 Sappada
tel. 0435 66168