30 agosto 2009

Giornata a porte aperte alla Scuola d'Italia
Open dag bij Scuola d'Italia


SCUOLA D’ITALIA
OPEN DAG - GIORNATA A PORTE APERTE
zaterdag 5 september van 11 tot 17 uur
sabato 5 settembre dalle 11 alle 17
in LIBRERIA BONARDI
de Italiaanse boekhandel in Amsterdam
la libreria italiana di Amsterdam
Entrepotdok 26 (bij Artis)
http://www.bonardi.nl/

La Fondazione “Quelli di Astaroth” continua con il suo progetto didattico attraverso la Scuola d’Italia.
A partire dal 14 settembre proponiamo corsi di lingua italiana, corsi di olandese per italiani e non e vari corsi di cultura.
Un test gratuito di lingua italiana fa parte della procedura di iscrizione ai corsi di italiano di livello avanzato.
La sede dei corsi è nella Sint Jansstraat 37 ad Amsterdam, dietro ai magazzini Bijenkorf sul Dam.

Seguendo la migliore tradizione, la giornata a porte aperte è fissata per sabato 5 settembre dalle 11 alle 17 presso la Libreria Bonardi.
Con la Libreria prevediamo una stretta collaborazione per i testi e i metodi didattici.
Anche quest'anno ci saranno degli ottimi assaggini e sfizi!
Qui trovate alcune ricette di quelli dello scorso anno.

~~~~~ Nederlands

Stichting “Quelli di Astaroth” gaat door met haar onderwijsproject.
In de week van 14 september zullen verschillende cursussen van start gaan, o.a.: groepslessen Italiaans en Nederlands op alle niveaus volgens het Europese Referentiekader, snelle intensieve cursussen (espressocursus), conversatiecursussen en verschillende cultuurcursussen.
Een gratis taaltoets is onderdeel van de inschrijvingsprocedure bij de cursussen voor gevorderden.
Alle cursussen worden gegeven bij Scuola d'Italia aan de Sint Jansstraat 37 in Amsterdam, achter de Bijenkorf op de Dam.

Traditiegetrouw zullen we de Scuola met al zijn cursussen presenteren met een open dag op zaterdag 5 september van 11 tot 17 uur bij Libreria Bonardi.
Met de Libreria zullen we een nauwe samenwerking hebben voor allerlei boeken en leermethodes.
Ook dit jaar zijn er lekkere Italiaanse hapjes!!!
Hier vindt u de recepten van de hapjes van vorig jaar.

28 agosto 2009

Radio Cucina compie 1 anno!
1 jaar met Radio Cucina!


Esattamente un anno fa ho pubblicato il primo post di questo blog e mi faccio oggi gli auguri da sola per aver avuto la costanza di aggiornarlo così spesso, anche quando la voglia di cucinare e/o di prendere la macchinetta fotografica era proprio poca!

E per coincidenza involontaria di date, proprio 24 anni fa arrivavo con armi e bagagli ad Amsterdam per trasferirmi definitivamente...

~~~~~ Nederlands

Exact een jaar geleden heb ik de eerste post van dit blog gepubliceerd. Ik feliciteer mijzelf voor mijn vasthoudendheid om zo vaak nieuwe posts te schrijven, ook wanneer ik weinig zin had in koken en/of het fototoestel te pakken.

En het is geen opzet, maar juist 24 jaar geleden kwam ik in Amsterdam aan met mijn koffers en mijn dekbed om definitief hier te komen wonen...

24 agosto 2009

Pane di farro - Speltbrood

Come raccontato nel post precedente sul pane in generale, sabato ho fatto un nuovo esperimento con il sistema del no knead che avevo già trattato lo scorso ottobre.

L'esperimento non riguarda tanto la miscela di farine (460 gr di farina di farro "2", 100 gr di farina di grano tenero "00" e 150 gr di farina di grano saraceno, tutte del Mulino Sobrino di La Morra in Piemonte), né la quantità di lievito (2 gr di lievito granulare: me n'è uscito un po' troppo, dopo 12 ore l'impasto aveva già riempito la ciotola e quindi a mezzanotte mi son messa a fare le famose pieghe, operazione chiamata folding. In pratica si tratta di piegare l'impasto portando il lembo destro poco oltre la metà a sinistra e poi il lembo sinistro poco oltre la metà a destra. Si gira il panetto di un quarto di giro e si ricomincia da capo almeno 3 o 4 volte, togliendo l'eccesso di farina sul pane tutte le volte, se no vengono strane venature all'interno - io uso farina di mais finissima, trovo che assorbe bene l'umidità di questo pane).

L'esperimento è stato per l'appunto quello di diminuire di 100 gr la quantità d'acqua prevista dalla ricetta originale: per questa quantità totale di farina ne avrei dovuto usare 500 gr, qui ne ho usata 400 gr. Già così l'impasto è risultato molto ben idratato.
Dopo il folding ho messo a ninna l'impasto in un canovaccio infarinato su un vassoio, con una pentola per cappello così che non potesse scappare dal canovaccio (è successo...).
Il vassoio l'ho messo di fuori sul balcone perché in cucina c'erano tuttavia 25° e non avevo voglia di svegliarmi alle 3 per infornare il bimbo.

Alle 8 di mattina l'ho riportato dentro per svegliarlo, e questa era la sua faccina:



Nel frattempo ho messo la pentola di ghisa in forno a 250°. Quando è arrivato a temperatura (circa un'oretta) ho scaraventato l'impasto nella pentola:



Cotto a 220° per 20 minuti con il coperchio sulla pentola, alla fine si è presentato così:



L'ho tirato fuori dalla pentola e messo direttamente sulla grata del forno a 180° per altri 20 minuti.
Tagliato, si è presentato così all'interno:



Appena sfornato ha riempito la casa di uno stupendo profumo di pane fresco e banana matura.

Le differenze con la versione originale:
1. la crosta è meno croccante
2. la mollica è leggermente meno pesante e umida

Propositi per il prossimo esperimento:
1. riduzione ancora dell'acqua
2. prolungare l'operazione di impasto fino ad un totale di 10 minuti

Vi faccio sapere!

~~~~~~ Nederlands
Zoals verteld in mijn vorige post over brood in het algemeen, heb ik afgelopen zaterdag een nieuw experiment gemaakt met het systeem van het no knead dat ik al afgelopen oktober had behandeld (sorry, alleen in het Italiaans! Maar lees rustig verder...).

Het huidige experiment betreft niet zoveel mijn bloemmix (460 gr volkoren speltbloem, 100 gr witte bloem en 150 gr boekweit, allemaal afkomstig uit Mulino Sobrino in La Morra, Piemonte), noch de hoeveelheid gist (2 gr gist: iets teveel, na 12 uur had het deeg de kom gevuld en dus om middernacht ben ik begonnen met brood vouwen, ook folding genoemd. Eigenlijk gaat het om de rechterkant van het deeg te vouwen net over het midden op de linker helft, daarna de linkerkant te vouwen net over het midden op de rechter helft. Dan roteer je het deeg voor een kwartslag en begin je opnieuw minstens 3 of 4 keer, telkens de overtollige bloem eraf kwastend ander krijg je rare lijntjes binnen het brood - ik gebruik heel fijn gemalen mais meel, heb het idee dat het de vochtigheid van het deeg goed absorbeert).

Het experiment betrof dus de vermindering met 100 gr van de hoeveelheid water dat voorzien is in het originele recept: voor deze hoeveelheid bloem had ik er 500 gr moeten gebruiken, hier heb ik 400 gr toegevogd. En ook zo was het deeg heel goed gehydrateerd.
Na de folding heb ik het deeg te slapen gelegd op een dienblad, gewikkeld in een met maisbloem bestoven theedoek, met een pan als slaapmutsje zodat het niet uit de theedoek kon weglopen (het is eerder gebeurd...).
Het dienblad heb ik buiten op het balkon gezet want in mijn keuken was er toch 25° en ik had geen zien om wakker te worden om 3 uur om het kindje in de oven te zetten.

Om 8 uur 's ochtends heb ik het weer naar binnen gebracht om het wakker te maken, en dit was zijn gezichtje:



Intussen heb ik een gietijzeren pan met deksel in de oven op 250° gedaan. Toen de oven op temperatuur is gekomen (circa een uurtje) heb ik het deeg in de hete pan laten vallen:



Gebakken op 220° voor 20 minuten met een deksel op de pan, het zag zo uit:



Ik heb het uit de pan gehaald en rechtstreeks op de ovenrooster gelegd in de oven op 180° voor nog 20 minuten.
Gesneden, zag het zo aan de binnenkant:



Toen ik het uit de oven haalde, vulde mijn huis zich met een fantastische geur van vers brood en rijpe banaan.

De verschillen met de originele versie:
1. het korst is minder krokant
2. het kruim is ietje minder zwaar en vochtig

Voornemens voor het volgende experiment:
1. vermindering van de hoeveelheid water
2. verlenging van het kneedproces tot circa 10 minuten

Ik laat jullie het weten!

22 agosto 2009

Pane - Brood


La temperatura da queste parti ha avuto di nuovo un'impennata brusca verso i 30° gradi, quest'estate ci sta veramente viziando. Peccato però che questo stato di grazia sia durato neanche 24 ore.
Quindi con massime di 20-21° non ho problemi ad accendere il forno per fare il pane. Stamattina ho già messo a lievitare un altro impasto con 460 gr di farina di farro "2", 100 gr di farina di grano tenero "00" e 150 gr di farina di grano saraceno, 2 gr di lievito granulare e 400 gr di acqua (100 in meno di quelli previsti dalla ricetta originale). Sperimento nuove proporzioni. Domani sera vi faccio un update.
Il pane lo faccio anche perché ogni tanto non ho voglia o tempo di andare in bicicletta in centro per comprarlo da due fratellini olandesi che fanno un pane francese spettacolare.
Il punto è che io non amo il pane olandese, che è tutto pane in cassetta.
Cambia il colore ma l'essenza è sempre quella: miscele di farine pronte che i fornai versano nell'impastatrice con la dovuta quantità di acqua. E quindi da Groninga a Maastricht e da Amsterdam a Arnhem (come dire: dalle Alpi alle Piramidi e dal Reno al Manzanarre) in qualsiasi fornaio si trova lo stesso tipo di pane. Questo nel caso ci sia un fornaio "artigianale".
Nelle catene di negozi di pane (qui ce ne sono diverse) e nei supermercati il pane viene da una grande fabbrica, è precotto e surgelato e viene finito di cuocere in loco. Oppure arriva dalla fabbrica direttamente tagliato a fette e imbustato negli scaffali del supermercato.
Tranne poche eccezioni che confermano la regola, questa è la situazione.
E non voglio sapere cosa ci sta in quelle farine preparate, visto che il pane si mantiene morbido anche 4 giorni dopodiché diventa verde di muffa. Il pane del supermercato che ogni tanto compra mia madre a Roma, dopo qualche ora diventa duro e si può grattugiare dopo due giorni. Questo pane olandese no.

La cosa che più mi lascia perplessa è la mania degli olandesi per il pane scuro. Dicono che fa bene, ci sono le fibre e contiene meno calorie del pane bianco. Più è nero e meglio è.
Ora, l'anno scorso sono stata in un mulino (Mulino Sobrino) in Piemonte e mi sono fatta una bella chiacchierata con il mugnaio Renzo Sobrino. Ho visto (e mi sono comprata) le sue farine integrali. Sono bianchine, alcune grigine o bigine, a seconda del tipo di cereale, non sono marroni color cioccolata come il pane scuro che da queste parti indicano come pane integrale. Per avere una farina color cioccolata anche i chicchi di grano dovrebbero essere di quel colore. E né il grano, né l'avena, né la segale possono fornire un pane color cioccolata. Al massimo le farine integrali possono dare un pane un po' grigettino o beige, color tortora insomma, ma non marrone cioccolata.
E da dove viene il color cioccolata del pane integrale olandese, così morbido e soffice e che fa la muffa dopo 4 giorni?
L'associazione olandese dei consumatori ha svolto un po' di tempo fa un'indagine e il risultato è stato che nel pane color cioccolata viene aggiunto tanto malto. Malto fatto caramellizzare, così che diventa bello scuro e può essere usato come colorante, che per legge nel pane è vietato.
Quindi il pane scuro color cioccolata, bello morbido come pane bianco è in pratica una presa in giro. E non fa per niente bene.
Meditate gente e se potete fatevi il pane da soli con farine che scegliete voi (quindi rifuggite dai preparati per le macchine del pane, perché contengono tante cose che non volete mangiare).
Nella foto qui sopra si vede bene un pane scurissimo ma soffice e alveolato come un pane bianco.
Per la foto ringrazio Robin, autrice del blog KokRobin (in inglese) con delle ottime ricette di cucina olandese e asiatiche, nonché di Tokowijzer (in olandese), una specie di enciclopedia estesa delle erbe, spezie e altri ingredienti asiatici, completa di prezzi al consumo in Olanda e indirizzi di negozi etnici dove acquistare queste meraviglie. In indonesiano un toko è un negozio di alimentari.
~~~~~~ Nederlands

Het thermometer heeft hier is plotseling 30° graden aangegeven, deze zomer worden we erg verwend. Jammer alleen dat deze zalige temperaturen amper 24 uur hebben geduurd.
Dus met maxima rond de 20-21° heb ik geen probleem om de oven aan te zetten om brood (sorry, het recept is alleen in het Italiaans) te bakken.
Vanochtend heb ik een nieuw deeg gekneed met 460 gr volkoren speltbloem, 100 gr witte bloem en 150 gr boekweit, 2 gr gist en 400 gr water (100 gr minder dan wat in het originele recept staat). Ik experimenteer met nieuwe evenwichten. Morgenavond een update.
Brood bak ik zelf want af en toe heb ik geen puf of tijd om naar de binnenstad te fietsen om fatsoenlijk brood te halen bij twee Nederlandse broertjes die superlekker Franse brood bakken zoals het hoort.
Het punt is dat ik Nederlands brood niet lekker vind.
Het heeft af en toe een andere kleur maar de essentie is altijd dezelfde: kant-en-klare bloemmengsels (broodmixen) die de "ambachtelijke" bakker in de mengmachine kiept met de juiste hoeveelheid water. En dus van Groningen tot Maastricht en van Amsterdam tot Arnhem bij 95% van de "ambachtelijke" bakkerijen vind je dezelfde soorten brood.
Bij bakkerijketens en supermarkten komt brood uit grote fabrieken, het is in de beste gevallen voorgegaard en diepgevroren en wordt plaatselijk in de winkel of buurtsuper afgebakken. Andere soorten worden kant-en-klaar, zelfs voorgesneden en in plastic zakken, geleverd.
Behalve weinige uitzonderingen, deze is de broodsituatie in Nederland.
En ik wil niet weten wat in die broodmixen zit: brood blijft ruim 4 dagen mals, daarna ziet het plotseling groen van de schimmels. Het supermarktbrood dat mijn moeder in Rome af en toe koopt, wordt hard al na enkele uren, en na een paar dagen kun je het al raspen om er paneermeel van te maken. Nederlands brood dus niet.

Wat ik een beetje vreemd vind is de Nederlandse voorkeur voor donker brood. Er rust een "gezonde" claim op: het zou meer vezels en minder calorieen bevatten dan witbrood. Hoe donkerder, hoe beter.
Vorig jaar heb ik een echte korenmolen bezocht (Mulino Sobrino) in Piemonte, Noord Italië, en heb uitgebreid gesproken met molenaar Renzo Sobrino. Ik heb gezien (en gekocht!) diverse van zijn volkoren bloemsoorten. De kleur van volkoren bloem is wittig, soms grijzig, of licht beige, al naar gelang het graansoort en de hoeveelheid kaft dat in de bloem blijft, dus niet chocoladebruin zoals het donker brood dat hier als volkoren over de toonbank gaat. Om een chocoladebruin bloem te hebben, moeten ook de korrels chocoladebruin zijn. En noch van koren, haver of rogge kun je chocoladebruin brood bakken. Met de meest volkoren bloem kun je een brood krijgen dat grijzig of beige is, maar niet chocoladebruin.
En waar komt deze kleur vandaan in volkoren brood dat zacht en mals is en na 4 dagen beschimmeld?
De Consumentenbond heeft een tijdje geleden een onderzoek gedaan en het resultaat is geweest dat in donkerbruin volkoren brood wordt best veel mout toegevoegd. Mout wordt gecarameliseerd (dwz licht verbrand), zodat hij mooi donker wordt en gebruikt kan worden als kleurstof, en kleurstoffen in brood zijn verboden.
Dus: chocoladebruin donker brood, lekker zacht als wit brood is een bluff. En is dus helemaal niet zo gezond zoals men zegt.
Denk erover na en als je het kunt, bak je eigen brood met bloem die je zelf kiest (dus ook geen kant-en-klare mixen voor de broodbakmachine, want het is bijna dezelfde spul die de "ambachtelijke" bakker ook gebruikt).
Voor de foto hierboven van een donkerbruin brood dat net zo zacht is als witbrood, wil ik Robin hartelijk bedanken. Zij is de auteur van de blog KokRobin met uitstekende Nederlandse en Aziatische recepten. Zij is ook de auteur van de Tokowijzer, een soort uitgebreide encyclopedie van kruiden, specerijen en andere Aziatische ingrediënten, compleet met consumentenprijzen in Nederland en adresjes van goedgesoorteerde winkeltjes.

20 agosto 2009

Pollo con i tomini
Kip met geitenkaasjes


I petti di pollo fresco di solito li compro a chili e poi li metto in freezer, così li ho sempre sotto mano quando torno dall'ufficio meno stanca del solito (che in questo periodo è una rarità).
Scongelarli nel microonde è questione di 10 minuti, quelli che servono a stendere il bucato, oppure a mettere sotto sale delle zucchine per poi saltarle in padella con olio e aglio e dare le patate da sbucciare all'autoctono di casa.

Pollo con i tomini

2 petti di pollo (cioè 1 doppio, cioè il petto di 1 pollo)
2 tomini sott'olio
un po' di pancetta tesa o un avanzetto di prosciutto secchetto
1/2 bicchiere di vino bianco
olio extravergine di oliva
sale e pepe

Tagliare i petti di pollo a fettine piuttosto sottili (ma se mi leggete dall'Italia, non serve, perché i petti di pollo li vendono già affettati).
Riscaldare poco olio in una padella e mettere a cuocere i petti di pollo a fuoco allegro, in modo da dorarli bene di fuori. Salare (poco) e pepare.
Tagliare la pancetta a pezzettini piccoli.
Quando il pollo è ben rosolato, sfumare con il vino.
Aggiungere la pancetta, girare per bene per far insaporire il pollo, poi aggiungere i tomini a pezzettini. Farli sciogliere in modo da creare una bella salsina e servire subito, prima che il pollo diventi troppo secco e duro.
Un paio di patate lesse ancora calde e una generosa cucchiaiata di zucchine trifolate ci stanno benissimo.
I puntini rossi nella foto sono quelli del peperoncino dell'olio dei tomini.

Il mio amico importatore Jacopo Biadene mi ha venduto (o forse regalato, visto che ancora non mi ha mandato la fattura) lo scorso mese un barattolo enorme di tomini in olio aromatizzato alle erbe e con taaaanto peperoncino. Questa è il terzo esperimento di impiegare i tomini.
Il primo è stato i fusilli alla crudaiola e il secondo è stato un'insalata.
Italiani d'Olanda che cercate ottimi tomini, ora sapete a chi dovete rivolgervi!

~~~~~ Nederlands

Soms koop ik hele kilo's verse kipfilet om het in te vriezen. Op deze manier heb ik altijd wat kipfilet bij de hand als ik minder moe dan gewoonlijk (maar het is vrijwel zeldzaam in deze periode) thuiskom van kantoor.
De bevroren filets in de magnetron laten ontdooien is een kwestie van 10 minuten, precies wat je nodig hebt om de was op te hangen, de courgettes te snijden en met zout te besprekelen om ze te bakken met een teentje knoflook in een bodempje olie en de aardappelen te laten jassen aan de huisgenoot.

Kip met geitenkaasjes

2 kipfilets (dwz 1 dubbele kipfilet, ik bedoel de borst van 1 kip)
2 geitenkaasjes in olie
wat spek, het liefst pancetta of een overblijfsel rauwe ham
1/2 glas witte wijn
olijfolie extravergine
peper en zout

Snijd de kipfilets in dunne, brede plakjes (maar als u dit vanuit Italië leest, hoeft het niet, want daar wordt kipfilet in dunne plakjes verkocht bij de supermarkt).
Verwarm een scheutje olijfolie in een koekenpan en bak de kipfilets op middelhoge vuur zodat ze mooi bruin worden. Breng op smaak met (weinig) zout en wat peper.
Snijd de pancetta in kleine stukjes.
Zodra de kip mooi bruin is, blus hem af met de wijn.
Voeg de pancetta toe, laat de kip even op smaak komen, dan voeg de geitenkaasjes in stukjes toe. Laat ze smelten zodat je een lekker sausjes krijgt en serveer meteen voordat de kip te droog en taai wordt.
Een paar gekookte aardappeltjes en een flinke lepel gebakken courgettes erbij passen uitstekend bij deze kipfilets.
De rode puntjes in de foto zijn de pepertjes uit de olie van mijn geitenkaasjes.

Mijn vriend en importeur van Italiaanse delicatessen Jacopo Biadene heeft mij vorige maand een grote pot Italiaanse geitenkaasjes in olie met kruiden en veeeeeel pepertjes verkocht (of misschien cadeau gegeven, aangezien hij me nog geen rekening heeft gestuurd). Dit is mijn derde experiment om deze kaasjes creatief in de keuken te gebruiken.
Mijn eerste experiment zijn de fusilli met rauwe tomatensaus geweest en de tweede is een salade geweest.
Italianen in Nederland en Nederlanders die hele lekkere tomini, geitenkaasjes, zoeken, nu wegen jullie bij wie jullie moeten zijn!

18 agosto 2009

Radio 18/08/09

*** eerst even in het Italiaans****
Se ieri vi siete collegati in attesa del tanto desiderato argomento sugli italiabni che cercano lavoro in Olanda e vi siete ritrovati ad ascoltare poesie di Luzi accompagnati da due chitarre live, siete fortunati. Alla serata musical-poetica segue questa sera davvero il tema annunciato per ieri.

A causa delle modifiche allo schema di trasmissioni dovuto alle vacanze, ieri ci siamo ritrovati con due programmatori contemporaneamente in studio, e il titolare della trasmissione povvamente aveva la precedenza.

Ma stasera ci siamo, dalle 20 alle 21 in italiano e dalle 21 alle 22 in olandese.

**** Nu even in het Nederlands*****


Door de veranderde vakantieschema waren gisteren wel twee programmamakers aanwezig op de radio. Dus de aangekondigde item voor gisteren gaat gewoon vanavond door met Pastapippo en Mammamsterdam over Italianen die werk in Nederland zoeken en vinden. luister mee.

17 agosto 2009

stasera / vanavond

Stasera dalle 20 alle 21 su
http://www.salto.nl/streamplayer/radio/live_wereld.asp
si parlerà di emigrazione in Olanda: le aspettive, l’arrivo, le novità di un nuovo mondo, gli incontri/scontri con una cultura diversa.

Come ospite e ideatore del tema vremo il blogger Pastapippo, aka Giulio, che ci sottoporrà le domande dei suoi lettori e risponderà alle nostre.

***En nu even in het Nederlands****

Vanavond bij Radio Onda Italiana tussen 20 en 21 uur, een bekende Italiaanse blogger vanuit Amsterdam, Pastapippo aka Giulio zal een gesprek leiden over moderne Italiaanse migratie in Nederland, met de vragen van zijn lezers en zijn ervaringen. In een vorige blog "La valigia di cartone", die doelde op het kartonnenkoffer van de eerste arme migranten uit de naoorloogse Italie, kreeg Giulio een hoop hate-mail van Berlusconi aanhangers die zich beledigd voelden door de vergelijkingen tussen het werkklimaat in Nederland en Italie.

Hij is stug doorgegaan en inmiddels is zijn nieuwe blog een van de geraadpleegde bronnen van informatie van Italianen die graan naar Nederland willen komen.

16 agosto 2009

Pasta alla Norma
Pasta met aubergines


La pasta alla Norma è un classico della cucina siciliana.
Secondo la tradizione, il nome "alla Norma" sarebbe una dedica all'opera 'Norma' di Bellini. Dedicare un piatto ad una persona o ad un evento particolare (in questo caso un'opera musicale) era pratica molto diffusa nell'800. Pensiamo ai tournedos alla Rossini (con un medaglione di fegato grasso sopra), al filetto Wellington (in crosta di pasta sfoglia), il pollo alla Marengo (stufato e servito con gamberi di fiume e crostini di pane con uova fritte), la pesca Melba (con lamponi e gelato di vaniglia), le pere Bella Elena (con gelato di vaniglia e salsa al cioccolato).

Pasta alla Norma

250 gr spaghetti
1 barattolo di ottimi pelati
1 spicchio d'aglio
2 melanzane piccole
qualche foglietta di basilico
ricotta salata (oppure pecorino fresco)
olio extravergine di oliva
sale

Tagliare le melanzane a cubetti e metterle a spurgare in uno scolapasta con abbondante sale per una mezz'oretta.
Preparare il sugo con l'olio, l'aglio e i pomodori.
Sciacquare le melanzane, strizzarle per bene e friggerle in una padella con l'olio.
Quando la pasta è pronta, condirla con il sugo di pomodoro, le melanzane fritte, il basilico e la ricotta salata.
Chi avesse (come me) un paio di fette di melanzane grigliate avanzate, può usare queste, avendo avuto l'accortezza di riscaldarle alcuni minuti nel sugo di pomodoro.
E nella foto il basilico non c'è perché ultimamente ho spennacchiato anche troppo la mia piantina. Al suo posto ho messo dell'ottimo origano calabrese secco nel sugo.

~~~~ Nederlands

Pasta alla Norma, met aubergines, is een klassiek gerecht van de Siciliaanse keuken.
Volgens de overlevering, de naam "alla Norma" zou een opdracht zijn aan opera 'Norma' van de Siciliaanse componist Bellini.
Een gerecht opdragen aan een bekende persoon of een bijzondere evenement (in dit geval een opera) of gebeurtenis was een wijdgebruikte praktijk in 1800, als een eerbeton. Laten we bijvoorbeeld denken aan de tournedos à la Rossini (met een rondje fois gras erop), beef Wellington (in een jasje van bladerdeeg), kip Marengo (gestoofd en geserveerd met rivierenkreeftjes en gebakken brood met erop gebakken eieren), pêche Melba (met frambozen en vanille ijs), peren Belle Hélène (met chocolade saus en vanille ijs).

Pasta alla Norma

250 gr spaghetti
1 blik goede gepelde tomaten
1 teentje knoflook
2 kleine aubergines
een paar basilicumblaadjes
gedroogde, zoute ricotta (of jonge pecorino kaas)
olijfolie extravergine
zout

Snijd de aubergines in blokjes, besprenkel ze met heel veel zout en laat ze in een vergiet uitlekken voor een half uurtje.
Doe in een koekenpan een beetje olijfolie, laat de knoflook licht bakken totdat hij gaat geuren en voeg de tomaten toe. Laat de saus zachtjes stoven totdat het mooi ingedikt is en de olie boven komt drijven. Breng op smaak met wat zout.
Spoel de aubergineblokjes zorgvuldig, knijp ze droog en bak ze in een koekenpan met een flinke hoeveelheid olijfolie totdat ze mooi goudbruin zijn geworden. Haal ze eruit, laat ze uitlekken en zet apart onder een stukje aluminiumfolie om ze warm te houden.
Zodra de pasta beetgaar is, maak deze aan met de tomatensaus, de gebakken aubergines, wat basilicumblaadjes en geraspte droge ricotta (of jonge pecorino kaas).
Wie (net als ik) een paar plakjes gegrilde aubergines over heeft, kan deze gebruiken. Ik heb ze in stukjes gesneden en op het laatst een beetje in de tomatensaus laten opwarmen.
En in mijn foto is er geen basilicum te zien, want ik heb mijn plantje genoeg kaalgeplukt in de laatste dagen. Daarom heb ik geurige gedroogde oregano uit Calabrië in de saus gebruikt.

14 agosto 2009

Zucchine e gamberi
Courgettes en garnalen

Zucchine e gamberi è un condimento classico per la pasta, ma l'altro giorno mi è presa voglia di riso. Ho trovato dal mio grossista preferito dell'ottimo riso Pandan e del profumatissimo Basmati prodotto presso la Riseria Monferrato a Villanova Monferrato in provincia di Alessandria e devo dire che la combinazione di Basmati con gamberi e zucchine è proprio azzeccata.
Le uniche zucchine che il mio spacciatore di verdure al mercato del Ten Cate aveva erano enormi, le più piccole pesavano circa 3 etti... E infatti erano piene di semi!

Zucchine e gamberi

500 gr zucchine
500 gr gamberi sgusciati non precotti
1 mazzetto di cipollotti freschi
1 spicchio d'aglio
2 cm di radice di zenzero fresca
alcuni grani di pepe di Sechuan
olio di oliva

Lavare le zucchine con il bicarbonato, tagliarle a tocchetti a piacere e metterle sotto sale per una mezz'ora.
Scongelare i gamberi.
Grattugare l'aglio e lo zenzero.
Pulire e affettare i cipollotti.
Riscaldare nel wok un po' d'olio e un terzo dell'aglio e dello zenzero, aggiungere i gamberi e saltarli con il pepe di Sechuan finché diventano rosa. Mettere da parte in una ciotolina.
Sciacquare le zucchine e strizzarle per bene. Saltarle nel wok con l'olio e il resto dell'aglio e dello zenzero. Quando sono cotte ma ancora croccanti, aggiungere i gamberi con tutto il loro sughetto e i cipollotti, far riscaldare per bene e servire subito con il riso Basmati ben caldo.

~~~~ Nederlands

Courgettes en garnalen is een klassieke versiering voor pasta, maar ik had trek in rijst. Mijn favoriete groothandel heeft uitstekende Pandan rijst en erg geurige Basmati rijst die geproduceerd worden bij de Riseria Monferrato in Villanova Monferrato, in de provincie Alessandria in Piemonte. Ik moet toegeven dat de combinatie Basmati met garnalen en courgettes klopt 100%.
De enige courgettes die mijn groentedealer op de Ten Cate markt had waren enorm, de kleinste exemplaren wogen 3 ons... En inderdaad waren ze vol zaden!

Courgettes en garnalen
500 gr courgettes
500 gr garnalen, rauw en zonder schil
1 bosje lente uitjes
1 teentje knoflook
2 cm verse gember
enkele korrels Sechuan peper
olijfolie

Was de courgettes met dubbelkoolzure soda (bicarbonato), snijd ze in blokjes of plakjes, bestrooi ze rijkelijk met zout en laat ze in een vergiet uitlekken voor een half uur.
Ontdooi de garnalen.
Rasp de knoflook en de gember.
Maak schoon de lente uitjes en snijd ze in dunne stukjes.
Verwarm wat olijfolie in de wok met een derde deel van de geraspte knoflook en gember, voeg de garnalen toe en sauteer ze met de Sechuan peper totdat ze roze kleuren. Zet ze opzij in een kommetje.
Spoel de courgettes en knijp ze goed droog. Sauteer ze in de wok met wat olie en de rest van de knoflook en de gember. Zodra ze net geslonken zijn maar nog krokant, voeg de garnalen toe en de lente uitjes. Laat alles goed opwarmen en serveer met de dampende Basmati rijst.

12 agosto 2009

Torta salata con i broccoli
Hartige broccolitaart


Le torte salate sono un ottimo sistema per svuotare il frigorifero di piccoli avanzi.
Il ripieno di questa torta è formato da alcuni broccoli lessi sconditi, un avanzetto di provola fresca affumicata e dei pezzettini di filetto stagionatissimo di maiale condito con taaaanto pepe proveniente dalla Corsica. Un paio d'uova e un bicchierino di panna hanno legato il tutto.
Ma la cosa che più mi è piaciuta è stata la pasta brisée che ho ripreso dal blog di Artemisia Comina.
Devo confessare che non avevo ancora mai fatto la pasta brisée. Per fare le torte salate ho finora sempre usato la pasta sfoglia comprata. Ecco, come scoprire l'acqua calda...
Usando la tortiera di porcellana bianca, ad un certo punto l'ho messa al livello più basso del mio forno elettrico, perché avevo l'impressione (e la paura) che la base non si stesse cuocendo bene.
Il risultato?
Eccezionale.
Una pasta croccante e sbriciolosa al punto giusto, anche quando l'ho riscaldata dopo un paio di giorni.
Grazie, Artemisia!

La pasta brisée di Artemisia

200 g di farina 00
1 uovo
100 g di burro
1 cucchiaino di sale
(eventualmente erbe secche e/o peperoncino in polvere a piacere)

Impastare velocemente e lasciare riposare in frigo una mezz'ora.
Tirare fuori e stendere con il sistema che ho già spiegato qui per la pasta frolla.

~~~~~~~ Nederlands

Hartige taarten zijn een uitstekend systeem om kleine klikjes te verwerken.
De vulling van deze taart bevat wat gekookte broccoli, een stukje verse, gerookte provolakaas (soort gerookte mozzarella) en wat stukjes zeer droge varkenshaas, vol zwarte peper, uit Corsica. Twee eieren en een bekertje room hebben alles aan elkaar gebonden.
Maar wat ik het lekkerste vond is het brisée deeg (kruimeldeeg zonder suiker) waarvoor ik het recept uit de blog van Artemisia Comina heb gebruikt.
Ik moet toegeven dat ik nog nooit brisée deeg had gemaakt. Tot nu toe heb ik altijd kant-en-klaar gekocht bladerdeeg gebruikt voor hartige taarten. Eigenlijk was het een beetje als de ontdekking van het warm water... vanzelfsprekend heerlijk!
Ik had een taartvorm gebruikt van wit steengoed en op een bepaald moment heb ik de taart op het laagste richel moeten plaatsen in mijn electrische oven, want ik had het idee (en de vrees) dat de bodem niet goed gaar werd.
Het resultaat?
Uitstekend.
Het deeg was krokant en kruimelig op de juiste manier, ook toen ik een restje taart heb opgewarmd na een paar dagen.
Grazie, Artemisia!

Het brisée deeg van Artemisia

200 g bloem
1 ei
100 g boter
1 theelepel zout
(eventueel gedroogde kruiden en/of Spaanse peper naar smaak)

Kneed snel een deeg van de ingrediënten en laat het een half uur in de koelkast rusten.
Haal uit de koeling en rol het uit volgens het systeem dat ik hier heb uitgelegd voor zoete kruimeldeeg.

10 agosto 2009

Fusilli alla crudaiola
Fusilli met rauwe tomatensaus


La salsa crudaiola è un'altra specialità estiva tipica italiana: non bisogna accendere i fornelli per cucinarla, e quando il termometro in cucina può arrivare a segnare i 35°, vi assicuro che meno fornelli si accendono e meglio è.

Giovedì scorso il termometro è arrivato a segnare i 30° qui in Olanda (per la prima volta quest'anno, ma speriamo che non sia l'unica!) e anche se in cucina mia ce ne erano un po' di meno, ho evitato di accendere il gas se non per far cuocere la pasta.

Per una buona salsa crudaiola è necessaria una condizione sine qua non la salsa è insipida: degli ottimi pomodori maturi. Il caso ha voluto che la settimana prima uno dei miei spacciatori di verdure al mercato del Ten Cate avesse dei pomodori da sugo dall'aria promettente, che si sono ben maturati nella ciotola sul davanzale della cucina.

Le scuole di pensiero per quanto riguarda la buccia dei pomodori sono due: c'è chi li spella e chi no. Per spellarli bisogna immergerli brevemente nell'acqua bollente e poi freddarli subito. Ma accendere un fornello per spellare i pomodori? No, non mi pare proprio il caso con questa calura. Quindi i miei pomodori sono stati semplicemente ben lavati, privati dei semi, tagliati a pezzettini e conditi con olio, peperoncino in polvere affumicato (adoro questo peperoncino spagnolo!), tanto basilico, qualche fogliolina di menta e timo fresco delle piantine sul balcone, mezzo spicchio d'aglio a fettine ben visibili (per poterlo poi togliere facilmente) e poco sale. Li ho lasciati marinare per un'oretta.

Nel frattempo ho tirato fuori dal frigo un tomino di capra sott'olio (piccante pure lui!).

Ho cotto i fusilli, che sono un ottimo formato per questo tipo di salse perché hanno tanta superficie per raccogliere il condimento, e li ho conditi bollenti con i pomodori prima e subito dopo con il tomino a pezzetti con tutto il suo olietto. Il tomino si è completamente sciolto e ha formato una bella cremina.

Sto aspettanto che torni il gran caldo per rifare questa pasta...

~~~~~ Nederlands



Pomodoro San Marzano - Pomodoro Roma
De San Marzano- en de Romatomaten zijn zeer geschikt om er saus van te maken

Rauwe tomatensaus is een andere Italiaanse zomerspecialiteit: je hoeft geen fornuis aan te steken om het klaar te maken, en als het thermometer in de keuken zelfs 35° kan aangeven, is dat geen overbodige luxe.
Afgelopen donderdag gaf de thermometer 30° hier in Nederland aan (voor de eerste en laten we hopen niet de laatste keer dit jaar!) en ook al was het in mijn keuken wat koeler, vond ik het zeker niet erg om alleen een pit aan te hoeven steken voor de pasta.

Voor een goede salsa crudaiola is één voorwaarde absoluut noodzakelijk, anders smaakt de saus flauw: uitstekende, rijpe tomaten. Toevallig had een van mijn groentedealers op de Ten Cate markt afgelopen week goed uitziende saustomaten (pomodori da sugo: niet alle tomaten zijn geschikt om er saus van te maken, de langwerpige San Marzano- en Romatomaten zijn de beste, zie foto hierboven om ze te herkennen als je ze op de markt ziet). Ze zijn in mijn schaal op de vensterbank van de keuken perfect gerijpt.

Wat het velletje van de tomaten betreft, zijn er twee gedachtenstromingen: er is wie het eraf haalt en wie niet. Om tomaten te ontvellen moet je ze eerst kort onderdompelen in kokend water en dan weer goed laten afkoelen. Maar een gaspitje aansteken om tomaten te ontvellen? Nou, dat dacht ik niet, met zulke buitentemperatuur! Dus heb ik mijn tomaten gewoon goed gewassen, zaadjes verwijderd, in kleine stukjes gesneden en aangemaakt met olijfolie, gerookte Spaanse peper in poedervorm (ik ben dol op deze donkerrode, licht gerookte, pittige pepertjes!), veel basilicum, wat blaadjes munt en verse thijm van mijn plantjes op het balkon, een halve teen knoflook in goed zichtbare plakjes (om ze later beter te kunnen weghalen) en weinig zout. Ik heb de tomaten een uurtje laten marineren.
Intussen heb ik uit de koelkast een geitenkaasje in pittige olijfolie gehaald om het op kamertemperatuur te laten komen.
Ik heb fusilli, wokkeltjes, gekookt, dat is een goede pastavorm voor dit soort sausjes omdat het veel oppervlak heeft om het condiment op te nemen. Ik heb de pasta uitgelekt en hem deze aangemaakt met de tomaten en het kaasje met al zijn lekker olie. Het kaasje is totaal opgelost tot een lekker romig sausje.

Nu wacht ik dat het weer lekker warm wordt om deze pasta opnieuw te maken...

Stasera.... libri - vanavond...boeken

Stasera a Radio Onda Italiana una chiacchierata su libri. È estate, chi va in vacanza ne approfitta per riposarsi e rifarsi degli arretrati accumulati sul comodino, o va in cerca di titoli, io vi presento la mia personalissima selezione dell'estate 2009, più, come potrebbe essere diversamente, una ricetta.

Nu in het Nederlands
Vanavond een gesrpekje in het Italiaans over boeken. Het is zomer en de vakanties zijn voor veel mensen de gelegenheid om achterstallig lectuur eindelijk rustig te lezen. Ik zal u mijn persoonlijke keuze voor de zomer 2009 presenteren, met, uiteraard, een recept.

08 agosto 2009

Zucchine ripiene
Gevulde courgettes

Le verdure ripiene sono un classico dell'estate: si preparano in anticipo la sera o la mattina presto quando è ancora fresco e accendere il forno non è sinonimo di suicidio, e si mangiano a temperatura ambiente o addirittura fredde. Comode da portarsi in spiaggia per un picnic.
Zucchine e melanzane hanno di base gli stessi ripieni: la polpa stessa della verdura scavata, carne macinata e poi tutti gli avanzi di frigorifero che si vuole.
Per queste zucchine ho impastato del macinato di agnello con un uovo, un avanzetto di pecorino, del prosciutto cotto tagliato a pezzettini piccolissimi, un po' di erbette fresche e secche, una puntina di peperoncino e sale.
La polpa delle zucchine non l'ho usata, perché era tutta semi.
Le verdure si cuociono per circa 40 minuti in forno a 180°C.

Due pezzetti avanzati sono finiti tra due fette di pane e ci ho fatto un ricco pranzo in ufficio.

~~~~ Nederlands

Gevulde groenten zijn een zomerklassiek: ze worden van tevoren klaargemaakt, 's avonds laat of 's ochtends vroeg wanneer het nog erg warm is en de oven aanzetten niet beschouwd wordt als een poging tot zelfmoord. Ze worden op kamertemperatuur gegeten of zelfs koud. Handig om mee te nemen naar het strand voor een picnic.

Courgettes en aubergines hebben dezelfde basisvulling: het vruchtvlees van de uitgeholte groente, wat gehakt en overblijfsels uit de koelkast.
Voor deze courgettes heb ik wat lamsgehakt gemengd met een ei, wat geraspte pecorinokaas, wat gekookte ham in piepkleine stukjes gesneden, wat verse en gedroogde kruiden, een mespuntje rode peper en zout.
Ik heb het vruchtvlees van de courgettes niet gebruikt omdat ze vol zaden zat.
De groenten moeten in de oven op 180°C bakken voor circa 40 minuten.

Twee overgebleven stukjes zijn tussen twee sneetjes brood beland als heerlijke lunch op kantoor.

06 agosto 2009

Crostata di ricotta e pere
Perentaart


Mi piacciono moltissimo le crostate, adoro la ricotta e vado pazza per le pere.
Le pere ancora non ci sono, e quelle che vendono al mercato vengono dal Sud America, di solito l'Argentina. Gliele lascio volentieri, quelle cose dure e verdi che puzzano di frigorifero, io aspetto le pere europee, colte quasi mature che dopo un paio di giorni in fruttiera ti riempiono la cucina di un profumo dolce delizioso.
Intanto, vi metto questa ricetta, fatta più volte e sempre ottima. Basta avere le pere buone e una ricotta decente.

Crostata di ricotta e pere
Ingredienti: (dose per 8 persone)
Per la frolla:
250 gr farina
125 gr burro
70 gr zucchero
1 uovo piccolo
sale
Per farcire:
250 gr ricotta
400 gr pere sbucciate
1 cucchiaio di succo di limone
100 gr zucchero
2 uova
rum
1 stecca di vaniglia

In una ciotola, impastate la farina con il burro morbido a pezzetti, lo zucchero, i semini di mezza stecca di vaniglia, un pizzichino di sale e l’uovo. Trasferite l’impasto sulla spianatoia, lavoratelo brevemente poi avvolgetelo in poca pellicola trasparente e lasciatelo riposare in frigorifero per 30'.
Intanto pelate le pere, riducetele in dadolata e spruzzatele con un poco di succo di limone e un goccio di rum. A parte battete le uova con lo zucchero, quindi aggiungeteli alla ricotta e aromatizzate il composto con l'altra mezza stecca di vaniglia e 2 cucchiaiate di rum.
Tirate la pasta a mm 3 di spessore (guardate qui per il trucco su come tirarla sottile e tutta uguale) e con essa rivestite uno stampo da crostata ben imburrato; riempitelo con la ricotta e poi con le pere a cucchiaiate, distribuendo il tutto equamente. Infornate a 200° C non ventilato per 45'; cospargere di zucchero e infornare di nuovo per 15 minuti. Servite a fette.

~~~~ Nederlands



Ik vind de crostate erg lekker, het is een soort vlaai maar dan weer anders, want het kruimeldeeg is lekker krokant zoals die van een appeltaart.
Ik houd van ricotta, een romige, frisse, naar melk smakende en ruikende verse, zachte kaas.
Ik ben dol op peren.
Het is nu nog geen perenseizoen, de peren die ik op de markt zie komen uit Zuid Amerika, meestal uit Argentinië. Ik laat ze graag liggen, die harde, groene dingen die naar koelkast stinken, ik wacht op de Europese peren: ze worden bijna rijp geoogst en na een paar dagen in de fruitschaal vullen ze mijn keuken met een zoete, heerlijke geur.
Intussen, post ik dit recept, vaak gemaakt en altijd lekker. Het enige wat nodig is zijn goede peren en een fatsoenlijk bakje ricotta.

Perentaart
Ingrediënten voor 8 personen
Voor het kruimeldeeg:
250 gr bloem
125 gr boter
70 gr suiker
1 ei
zout
Voor de vulling:
250 gr ricotta
400 gr peren (geschild)
1 eetlepel citroensap
100 gr suiker
2 eieren
rhum
1 vanillestokje

Meng in een kom de bloem met de zachte boter in stukjes, de suiker, de zaadjes van een halve vanillestokje, een snufje zout en het ei. Kneed het deeg kort, wikkel het in plastic folie en laat het in de koelkast rusten voor circa 30'.
Schil intussen de peren, snijd ze in blokjes en besprenkel ze met het citroensap en een beetje rum. Klop in een kom de eieren met de suiker, voeg de ricotta toe en breng de vulling op smaak met de zaadjes van het resterende halve vanillestokje en 2 eetlepels rhum.
Rol het kruimeldeeg tot een dikte van 3 mm (lees hier het trucje hoe je het makkelijk kunt doen) en bedek hiermee een goed beboterde bakvorm; schenk erin het ricottamengsel en schik erop de peren met behulp van een lepel, zodat ze de taart bedekken. Bak in de voorverwarmde oven op 200° C voor 45'; bestrooi de taart dun met suiker en zet weer in de oven voor 15 minuten. Serveer in punten.

04 agosto 2009

Tagliatelle con funghi e pancetta croccante
Tagliatelle met oesterzwammen en krokante spek


Una variante forse un po' autunnale alla serie pasta con verdura e pancetta sono queste tagliatelle con i funghi completate da belle fettine croccanti di pancetta.

La salsa ai funghi è semplice, basta far rosolare dell'aglio e del peperoncino in un velo d'olio, poi ci si aggiungono i funghi, puliti e affettati, e si fanno cuocere pian piano. Per queste tagliatelle ho usato i funghi plerotus, quelli grigini a forma di grandi orecchie, per intenderci. Questo tipo di funghi deve cuocere abbastanza a lungo e alla fine a fuoco piuttosto alto, così si caramellizzano bene. Spolverizzarli di sale, timo o nepitella.
La pancetta è andata a finire in una padella antiaderente senza olio e si è rosolata bene nel suo stesso grassetto finquando è diventata bella croccante. Far scolare su un pezzo di carta da cucina.
Ho spadellato la pasta con i funghi, aggiungendo anche il grasso sciolto della pancetta (per la serie: non si butta niente!) e un po' di parmigiano.
Nel piatto ho decorato con le fettine croccanti di pancetta.

~~~~~~ Nederlands

Dit is misschien een herfstachtige variant op mijn serie pasta met groente en spek: tagliatelle met paddenstoelen en krokant gebakken pancetta.
De paddenstoelensaus is vrij simpel: bak in een koekenpan een teentje knoflook en een klein rood pepertje, voeg de schoongemaakte en gesneden paddenstoelen toe en laat ze gaar worden. Voor deze tagliatelle heb ik oesterzwammen gebruikt. Dit soort paddenstolen moet vrij lang garen en vooral op het laatst moet het op hoog vuur, zodat de plakjes een beetje karameliseren. Breng ze op smaak met wat zout, thijm of een paar blaadjes (gedroogde) munt.
Doe de dunne plakjes spek in een koekenpan met antiaanbakilaag, zonder toevoeging van olie, en bak ze totdat ze lekker krokant zijn geworden. Haal ze eruit en laat ze op een stukje keukenpapier uitlekken.
Doe de beetgare tagliatelle bij de paddenstoelen en maak ze aan met het gesmolten spekvet (niets wordt weggegooid!) en wat parmigiano.
Decoreer het bord met de krokante plakjes spek.

02 agosto 2009

Frollini alle noci
Walnotenkoekjes


Nati da un incidente di percorso mentre preparavo i cantuccini di Rossanina.
Nella ricetta di mia madre, i cantuccini sono in pratica una frolla con le mandorle, mentre invece quelli di Rossanina sono più biscottosi.
Abituata a mettere farina, zucchero e uova tutto insieme, ad un certo punto rileggo la ricetta di Ross e... acc! no no! tutto un altro procedimento.
Vabbeh, e ora che ci facciamo con questo impasto?

Frollini alle noci
500 gr farina
250 gr zucchero
1 bustina di lievito
2 uova medie
250 gr burro sciolto freddo
250 gr noci

Mescolare tutto insieme nell’ordine indicato dagli ingredienti, formare dei filoni e mettere in forno a 180° per circa 30 minuti.
Far freddare, poi tagliare a tozzetti e rimettere in forno tiepido per un quarto d'ora.
Sono friabilissimi.

La prossima volta li taglio direttamente con le formine o li faccio a palline, è più lungo ma non si sbriciolano.

~~~~~~ Nederlands


Geboren uit een vergissing toen ik de cantuccini van Rossanina wilde klaarmaken.
In het recept van mijn moeder zijn cantuccini eigenlijk gemaakt van kruimeldeeg en amandelen, terwijl die van Rossanina zijn meer koekjes-achtig.
Ik was gewend om bij cantuccini bloem, suiker en eieren bij elkaar te doen maar dan lees ik weer het recept van Ross en... acc! no no! een hele andere volgorde.
Mhmmm, en wat doe ik nu met dit deeg?

Walnotenkoekjes

500 gr bloem
250 gr suiker
1 zakje gist
2 eieren
250 gr gesmolten boter, koud
250 gr walnoten

Meng alle ingrediënte bij elkaar in de aangegeven volgorde, maak er dikke worstjes van het deeg en plaats ze in de voorverwarmde oven op 180° C voor circa 30 minuten.
Laat ze afkoelen en snijd ze in plakjes. Zet ze weer in de lauwe oven voor circa 15 minuten.
Ze zijn erg bros.

Volgende keer ga ik ze van tevoren uitsnijden of balletjes ervan maken: het zal langer zijn maar je krijgt geen kruimels!