30 marzo 2011

ProWein - Düsseldorf 27-29 marzo-maart 2011

Non ero ancora mai stata ad una grande fiera del vino.
Mi è sempre mancato un po' il coraggio per andare al Vinitaly. Dai racconti degli amici sommelier e importatori che ci vanno regolarmente ogni anno, ho l'immagine di una grande bolgia alcolica dell'Inferno dantesco. Gli amici produttori me ne parlano come di una droga: se non ci vai, stai male.

Quest'anno però ho deciso di autobattezzarmi con un grande bagno di folla vinosa sì, ma più vicino casa: il ProWein a Düsseldorf.
Düsseldorf sono poco più di 2 ore di treno, appena il tempo di leggermi una rivista.
E i miei amici produttori piemontesi sono stati il mio Virgilio.

Dire che il ProWine sia una fiera piccola - rispetto al Vinitaly - è corretto, secondo i miei virgilio.
Ma il ProWine non è affatto piccolo. È una superficie di chilometri e chilometri quadrati di bellissimi stand, con stazione della metro incorporata e centro servizi efficientissimo. Per arrivare dalla stazione della metro al padiglione 3, dove si trovavano i produttori italiani, c'erano almeno 15 minuti di camminata a buon passo di marcia via un tunnel sopraelevato (e quindi senza fare lo slalom tra gli stand).


Il "mio" stand era incorporato nel grande stand del Consorzio di tutela del Barolo e del Barbaresco, e a fianco c'era quello del Monferrato: il Piemonte in optima forma.
Dirimpetto al Piemonte la Sicilia e più in là la Puglia e la Toscana.
Oltre ai produttori erano presenti diversi agenti e importatori. Negli altri padiglioni il resto del mondo.
Cifre? Oltre 3.600 espositori provenienti da una cinquantina di paesi diversi, compresa la Cina, il Brasile e l'India. Ben 38.000 visitatori (professionisti) hanno visitato la fiera nei 3 giorni di apertura. Insomma, un vero bagno di folla.

Mi sono divertita, ho parlato con gente buffa, simpatica, chiusa, divertente, di corsa, dall'aria poco affidabile,  ragazzi giovani, uomini di una certa età, donne in carriera, insomma, con tutto il genere umano. In italiano, in inglese, in olandese e addirittura in spagnolo con un importatore bavarese di vini spagnoli che cercava  dell'ottimo barolo per il suo assortimento. E chi sono io per negargli una chiacchiera e un bicchiere di Pichemej 2007?

Ora sono pronta per il Vinitaly, il prossimo anno, però.


~~~~ Nederlands

Ik was nog nooit op een grote wijnbeurs geweest.
Ik heb tot nu toe nog nooit de moed gevonden om naar de Vinitaly te gaan. Uit de verhalen van mijn wijnvrienden die daar jaarlijks naartoe gaan, krijg ik het idee van een gigantisch alcoholisch heksenketel, een soort hellenkring zoals door Dante beschreven in zijn Goddelijke Komedie. De wijnproducenten spreken van de Vinitaly als een soort drugs: als je er niet heen gaat, voel je je niet lekker.

Dit jaar heb ik besloten om mijn wijnbeursdoop dichter bij huis te doen: de ProWein in Düsseldorf.
Düsseldorf is iets meer dan 2 uur met de trein, amper de tijd om een tijdschrift te lezen.
En mijn wijnvrienden uit Piemonte zijn mijn mentors geweest.

Dat de ProWine een kleine beurs is - ten opzichte van de Vinitaly - is correct, volgens mijn mentors.
Maar de ProWine is echt niet klein. Het is een oppervlakte van diverse vierkante kilometers van mooie stands, met een eigen metrostation en een efficiënt dienstencentrum. Om van de metrostation naar de paviljon 3 te komen, waar de Italiaanse producenten stonden, moest ik minstens 15 minuten snel lopen via een loopbrug (dus zonder te hoeven slalommen tussen de stands).


"Mijn" stand was deel van de grotere stand van het Consorzio di tutela del Barolo e del Barbaresco, en ernaast was er die van de Monferrato: Piemonte in optima forma.
Aan de overkant van Piemonte stond Sicilië, even verderop Puglia en Toscane.
Behalve de wijnproducenten waren agenten en importeurs aanwezig. In de andere paviljoenen stond de rest van de wereld.
Cijfers? Ruim 3.600 standhouders uit meer dan 50 diverse landen, waaronden China, Brazilië en Indië. Meer dan 38.000 bezoekers (wineprofessionals) hebben de beurs in deze 3 dagen bezocht.

Ik heb lol gehad, ik heb met grappige, leuke, gesloten, aardige, haastige, niet betrouwbare mensen gesproken, jonge koppels, mannen van middelbare leefttijd, carrière dames, eigenlijk met de hele mensensoort. In het Italiaans, Engels, Nederlands en ook in het Spaans met een Bayerse importeur van Spaanse wijnen die op zoek was naar een goede barolo. En wie ben ik om hem een babbeltje en een glaasje  Pichemej 2007 te negeren?

Nu ben ik klaar voor de Vinitaly, wel volgend jaar.

26 marzo 2011

Gian Piero Marrone: il perché del Barolo
Gian Piero Marrone: de betekenis van de Barolo-wijn


Questa intervista con Gian Piero Marrone, produttore di vini piemontese, l'ho fatta ormai tre anni fa. Il tempo corre ma le informazioni chiare e precise di Gian Piero rimangono, così come rimane da anni l'amicizia che mi lega a lui e alla sua splendida famiglia.
Questo weekend sarò con lui e sua figlia Denise al ProWein, la grande fiera internazionale del vino che si tiene annualmente in primavera a Düsseldorf, in Germania.
Ad aiutarli con i visitatori, a cercare di capire di più il vino e soprattutto chi lo fa.

~~~~ Nederlands

Barolo is een droge rode wijn uit de gelijknamige wijnstreek in Piemonte.
Het wordt gemaakt van de Nebbiolo druif en ruikt naar rozen, viooltjes maar ook vanille en andere specerijen naarmate hij ouder wordt. Voor een goede Barolo moet je lang geduld hebben: het bevat tamelijk veel tannines waardoor er een lange rijpingstijd nodig is (tussen de 3 en de 5 jaar na de oogst). Door de rijping in houten vaten worden de tannines zachter.
Een glas Barolo drink je bij geroosterd of gestoofd groot rood vlees, bij wild, gerechten waarin truffel is verwerkt, belegen harde kazen.
Barolo is een van de meest exclusieve en duurste wijnen die gemaakt worden in Italië en in de wereld.

Dit interview met Gian Piero Marrone, wijnproducent uit Piemonte, heb ik nu al drie jaar geleden gemaakt. De tijd vliegt maar de duidelijke en punctuele informatie van Gian Piero is nog steeds actueel. Ook mijn vriendschap met hem en zijn familie is sterk.
Dit weekend ben ik met hem en zijn dochter Denise op de ProWein, de grote internationale wijnbeurs die jaarlijks eind maart wordt gehouden in Düsseldorf.
Om ze te helpen met de bezoekers en om beter de wijn en vooral wie hem maakt te proberen begrijpen.

De wijnen van Gian Piero worden in Nederland geïmporteerd door Jacopo Biadene.

23 marzo 2011

Coniglio alla cacciatora
Konijn in witte wijn



A mia mamma piace molto il coniglio. Anche a me, a dir la verità, il problema è che gli olandesi non lo gradiscono molto. Qui il coniglio è un animale da compagnia per i bambini, tipo un criceto o un gatto, e mangiarlo, soprattutto per le ultime generazioni, è proprio impensabile.
C'è poi la canzone di un famoso cabaretier, Youp van 't Hek, che racconta come il giorno di S. Stefano un bambino si vendica uccidendo il padre che a Natale gli aveva ammazzato il coniglio (Flappie) per mangiarlo a cena (qui si usa la cena, non il pranzo, il giorno di Natale). Insomma, una canzoncina cruenta che ha rovinato non poco le vendite di carne di coniglio in questo paese.

Mia mamma rosola il coniglio con olio, aglio e rosmarino, poi lo sfuma con un bicchiere abbondante di vino bianco e lo fa cuocere piano piano, coperto, girandolo di tanto in tanto, finquando è tenero, almeno una mezz'ora. Sale e pepe alla fine.
Il bel sughetto che si forma è ottimo da mangiare con il pane, ma anche per condirci la pasta.

~~~~~ Nederlands



Mijn moeder vindt konijn erg lekker. Ik ook, maar de Nederlanders lusten het niet echt. Konijn is een gezelschapdier voor kinderen, net als een kat of een cavia, en konijn eten is vooral bij de jongere generaties not done.
Aan de lage verkoopcijfers van konijnenvlees heeft waarschijnlijk ook het liedje van Youp van 't Hek bijgedragen.
Maar konijn heeft een zeer mager vlees en het eten ervan wordt aangeraden bij wie zijn cholesterool in de gaten moet houden.

Mijn moeder bakt de konijn snel aan in een bodempje olijfolie extravergine, dan doet ze er wat teentjes knoflook en takjes rosmarijn bij, blust af met een royaal glas witte wijn en laat de konijn zachtjes stoven met de deksel op de pan (ze roert wel af en toe), voor minstens een half uur of totdat de konijn zacht is. Peper en zout doet ze pas op het einde.
Het sausje dat zich vormt is heerlijk om er een stuk brood in te doppen, maar ook om er pasta mee aan te maken.

18 marzo 2011

M.O.D.D.E.R. - Mensen Onder Druk Doen Extreem Raar


Da quando collaboro con la Fondazione Quelli di Astaroth, tutte le rappresentazioni teatrali che abbiamo fatto sono state in italiano. Domani sera, per la prima volta nell'Astarotheatro, l'olandese (ma anche l'inglese) la farà da padrone in uno spettacolo satirico al limite del demenziale, infarcito di canzoni italiane che suonate e cantate dal nostro premiato duo Sebastiano Gentile e Stefano Bocconi sono più belle della versione originale.

M.O.D.D.E.R.
Mensen Onder Druk Doen Extreem Raar

Testi brevi di (ig)noti scrittori italiani farciti da musica live
In un miscuglio (o mistura?) babilonico di Nederlands, italiano, English...

sabato 19 marzo 2011
ore 20.30
Sint Jansstraat 37 - Amsterdam

Il video qui sotto è stato fatto durante le prove di domenica scorsa.

~~~~~ Nederlands


Sinds ik me met de Stichting Quelli di Astaroth bezig houd, zijn er alleen theaterstukken in het Italiaans op de planken gebracht. Morgenavond, voor de eerste keer in het Astarotheatro, wordt het Nederlands (maar ook het Engels) de voertaal op het podium. Het is een satirische voorstelling, op het rand van het absuurde, doorspekt met Italiaanse liedjes die live gezongen en gespeeld worden door onze fantastische Sebastiano Gentile en Stefano Bocconi: in hun uitvoering zijn ze beter dan in het origineel.

M.O.D.D.E.R.
Mensen Onder Druk Doen Extreem Raar

Korte stukken van (on)bekende Italiaanse schrijvers doorspekt met live muziek
In een Babylonische moes (of is het een mousse?) van Nederlands, italiano, English...

zaterdag 19 maart 2011
20.30 uur
Sint Jansstraat 37 - Amsterdam

De video hierboven is gemaakt tijdens de generale repetitie van afgelopen zondag.

15 marzo 2011

Martedì 15 marzo su Radio Onda Italiana
Dinsdag 15 maart op Radio Onda Italiana


Lo so che siamo in Quaresima e che potrebbe essere un'ottima scusa per incominciare una di quelle belle diete disintossicanti a base di frutta e verdura, ma ancora piove e fa freddo e quindi tenere il forno acceso fa piacere.
Non so voi, ma io corro in continuazione tra millanta cose da fare a destra e a manca, il tempo di cucinare un dolce non lo trovo (mi son ridotta a far colazione con pezzettini di simit, una ciambella di pane turca al sesamo perché non ho il fiato per cuocermi due biscotti). Ma quanto mi rilassa sfogliare un libro di cucina!
Se poi il libro in questione è di dolci, di quelli fattibili, senza troppi fronzoli, decorazioni colorate, glasse e coperture varie all'americana, allora potrei passarci la notte a leggermelo dall'inizio alla fine. Sì, perché come qualche volta ho raccontato, io i libri e le riviste di cucina li leggo come se fossero letteratura.
E mi ci faccio mentalmente tanti di quegli appunti che non vi immaginate.
Sarà il mio passato di insegnante di cucina, ma una ricetta ben spiegata che non lascia adito ad alcuna domanda (e quindi iniziativa sbagliata) è la cosa più rilassante che esista. Non ti devi interrogare: ma il lievito a che punto lo metto? Ma il bagnomaria deve essere caldo o freddo? Ma la tortiera quanto deve essere grande? Ma il burro lo devo sciogliere o è meglio che sia a pomata? Anche perché sia ben chiaro: con i dolci non ti puoi allargare più di quel tanto. Sono una formula chimica, un teorema matematico e non puoi sgarrare, pena un flop tremendo. Col salato puoi ancora recuperare un piccolo errore, in pasticceria no. Per questo secondo me tutti i pasticceri possono essere ottimi cuochi, ma non tutti i cuochi possono essere passabili pasticceri.

Tutto questo per dirvi che nel corso della puntata di stasera avremo una gradita ospite al telefono, Mariapaola Dèttore, scrittrice di diversi libri di cucina accurati. Mariapaola ci parlerà della sua ultima fatica, Dolci a occhi chiusi, appena pubblicata per la Vallardi.

Per ascoltare questa puntata in un altro momento, ma entro il 14 maggio, seguite questo link per l'italiano e questo link per l'olandese.

Non vi spaventate se all'inizio della trasmissione italiana sentite parlare in olandese: è il giornale radio che ci rosicchia 3 minuti di trasmissione.

~~~~~ Nederlands


Het gebeurt mij niet vaak om een leuke, rustige, bijna filosofische film over koks te zien en daarom was ik aangenaam verrast door De smaak van de ziel. Het is een film over twee koks en een proever, voor wie smaak gekoppeld is aan diepe emoties.
De eerste kok is Erik van Loo, de huidige chef-kok en eigenaar van restaurant Parkheuvel in Rotterdam. Voor hem is eten emotie: bij aardappels denkt hij aan de aardappelsoep die zijn vader, een slager uit een geslacht van slagers uit Limburg die eigenlijk bakker wilde worden maar werd gedwongen slager te worden. Erik maakt een geraffineerder versie van zijn vader aardappelsoep en serveert hem in Parkheuvel.
De tweede kok in de film is Cees Helder, de eerste Nederlandse chef die een derde Michelinster kreeg. Helder 'koos' Van Loo als zijn opvolger bij Parkheuvel toen hij zich terugtrok als een echte kampioen op zijn hoogtepunt en het restaurant verkocht. Het duurde lang voordat de adrenaline in zijn bloed was weggeebt, maar de heimwee naar de kachel is nog steeds groot.
De derde sleutelfiguur in deze documentaire over koken als kunst, smaak en diepgevoelde emoties is meesterproever Paul van Craenenbroeck, een voormalige Belgische kok die de pannen de rug keerde om inspecteur bij Michelin te worden. Van zijn oordeel hing het krijgen van een Michelinster bij Parkheuvel.

De film is vanaf 7 april in de bioscopen te zien, maar hij wordt aanstaande vrijdag 18 maart getoond bij het Food Film Festival in Amsterdam.

Tijdens de uitzending van vanavond gaan we luisteren naar een interview met de chef Erik van Loo, met regisseur Robbert So Kiem Hwat en met twee kinderen die in de zaal waren tijdens de persvoorstelling en die bij Parkheuvel hadden gegeten.

Om op een andere moment naar de uitzending te luisteren, maar vóór 14 mei, volg deze link voor het Italiaans en deze link voor het Nederlands.

Wees niet ongerust als je voor aanvang van mijn uitzending een radio journaal hoort: het is het nieuws voor de stad en duurt maar 3 minuten.

03 marzo 2011

Conversazioni culinarie a Scuola d'Italia
Conversatiecursus over culinaire onderwerpen bij Scuola d'Italia


Come forse già sapete, Scuola d'Italia è l'attività didattica della Fondazione Culturale Quelli di Astaroth, che oltre alla Scuola gestisce anche Radio Onda Italiana e il Gruppo Teatrale Quelli di Astaroth.

Scuola d'Italia propone una selezionata gamma di corsi di lingua, sia per imparare l'italiano che l'olandese e sia di grammatica che di conversazione. Inoltre organizza alcuni corsi di cultura, come per esempio corsi di teatro (ottimi per imparare a sciogliersi quando si deve parlare in pubblico).

A gennaio si era offerto un corso di conversazioni metafisiche, cioè un corso per sviluppare la scioltezza nel parlare l'italiano parlando di argomenti filosofici. L'unica richiesta di iscrizione pare però sia stata quella di un italiano qui residente, che non aveva capito che si trattava di un corso per stranieri.
Ma quando ho fatto la battutaccia che con la metafisica non si mangia, ma che magari un corso di conversazioni culinarie potrebbe avere più successo, l'amico Roberto m'ha immediatamente preso in parola e proposto di dimostrare quanto affermato.

E quindi dal 22 marzo ogni martedì pomeriggio dalle 18 alle 19.20 per 5 settimane terrò un corso di conversazione per avanzati dove invece di discutere di letteratura, politica, arte e dei massimi sistemi, stimolerò i partecipanti a parlare di tematiche legate al cibo e alla cucina.
Parleremo dei prodotti alimentari tipici italiani, dove e come vengono prodotti, cosa ci si può fare in cucina, quali sono i piatti tipici, come leggere il menu di un ristorante e tutti gli argomenti attinenti che i partecipanti vorranno proporre. E magari assaggiamo anche qualcosa di particolare.
L'ultima lezione, quella del 19 aprile, coincide con la mia trasmissione radio. La lezione si svolgerà quindi in radio.

Avete bisogno di sciogliervi un po' nel parlare italiano, soprattutto in vista dell'arrivo dell'estate e dell'agognata vacanza in Italia?
Passare domenica 6 marzo tra le 13 e le 17 a Scuola d'Italia, Sint Jansstraat 37 (dietro al Dam), perché sarò lì a dare informazioni.
Se mi volete scrivere, potete mandarmi un e-mail all'indirizzo info@ondaitaliana.org.
Non aspettate troppo ad iscrivervi, non ci sono molti posti intorno alla mia tavola.

~~~~~ Nederlands


Zoals je misschien al weet, is Scuola d'Italia de kleinschalige taalschool van de Italiaanse culturele Stichting Quelli di Astaroth, die naast de Scuola ook Radio Onda Italiana en Theatergroep Quelli di Astaroth verzorgt.

Scuola d'Italia biedt een selectie taalcursussen aan, voor het Italiaans en het Nederlands, niet alleen om de grammatica te leren maar om vlot de taal te kunnen leren spreken. Verder worden ook cultuurcursussen georganiseerd, zoals bijvoorbeeld een cursus acteren (die erg handig is als je soepeltjes voor een publiek wilt spreken).

Januari dit jaar hadden we een cursus filosofische conversatie aangeboden. Dat was een conversatiecursus waar, om je spreekvaardigheid te verbeteren, over filofische onderwerpen werd gesproken. De enige geïnteresseerde bleek een Italiaan te zijn die het niet door had dat het om een cursus Italiaans voor buitenlanders ging.
Toen ik opperde dat je met de filosofie niet kunt eten, maar dat misschien een cursus culinaire conversatie wel wat meer interessant zou kunnen zijn, heeft vriend Roberto mij meteen aan mijn woorden genageld en uitgedaagd om het te bewijzen.

En dus vanaf 22 maart elke dinsdagmiddag van 18 to 19.20 uur voor 5 weken houd ik een conversatiecursus voor gevorderden waar ik, in plaats om het over literatuur, politiek, kunst en de astracte wereldsystemen, de deelnemers zal stimuleren om te praten over onderwerpen die te maken hebben met eten en drinken.
We gaan praten over typische Italiaanse producten, waar en hoe ze vervaardigd worden, wat je ermee in de keuken kunt doen, welke typische gerechten kent Italië, hoe je een menu moet lezen en eventuele gerelateerde onderwerpen die de cursisten zelf aandragen. En misschien gaan we ook iets bijzonders proeven.
De laatste les, die van 19 april, valt samen met mijn radio-uitzending. De les zal dus bij de radio plaatsvinden.

Wil je wat soepeltjes in het Italiaans babbelen voordat je straks voor de zomervakantie naar Italië afreist?
Kom zondag 6 maart tussen 13 en 17 uur langs bij Scuola d'Italia, Sint Jansstraat 37 (achter de Dam), want ik zal daar aanwezig zijn om informatie te geven.
Als je de info per e-mail wil aanvragen, schrijf naar info@ondaitaliana.org.
Wacht niet te lang als je je wil inschrijven, want er is een beperkt aantal plaatsen aan mijn tafel.