Il viaggio di andata - De heenreis

Non è stata una cattiva pensata quella di partire per l'Italia durante un giorno di festa. Infatti le lunghe file di camions non ci sono in questo giorno in cui si festeggia l’Assunzione, festa abolita in Italia in tempi così lontani che a malapena me la ricordo, ma che qui al Nord invece è ancora in vigore.

Il viaggio è lungo e noioso ma l’assenza di camions che vengono superati dalle lente roulottes lo rende meno stressante. Non c’è fine alla Germania, 1000 km interminabili di alberi a destra e a sinistra, all’inizio tutto piatto ed uguale lì oltre gli alberi, poi pian piano che il pomeriggio avanza, si intravedono colline, discese e salite e paesi e castelli più o meno arroccati. Ma la frontiera è troppo lontanta, 1000 km non finiscono mai - soprattutto se c'è ogni tanto un baustelle, un cantiere stradale. Quando a nord di Monaco si cominciano ad intravvedere campi di asparagi e i reticolati ordinati su cui si arrampicano docili i germogli di luppolo, capisco che la pausa non è troppo lontana.

Superata Monaco, la fida Eva ci dirige per una stradina di campagna, mucche, prati, alberi e fattorie, fino ad un paesino di cui non avevo finora neanche sospettato l’esistenza, ma dove ogni casa ha un dipinto sulla facciata. Nell'unico albergo del paese avevo prenotato una stanza tramite internet.

L’albergo è accogliente nel modo in cui lo sono i piccoli alberghi a conduzione familiare tedeschi: un cenno gentile ti dirige verso la tua camera, un altro cenno ti guida verso l’accogliente sala del ristorante. Fuori la pioggia incessante che ci accompagna da Francoforte si tramuta in sottile pioviggine - peccato che i tedeschi non abbiano ancora scoperto la comodità dell’asfalto drenante...

Durante il viaggio ci siamo mangiati dei panini, quindi la cena per me sarà leggera: zuppa di asparagi e asparagi con patate e salsa olandese. Rudi mangia un brodo di verdure con della pastina e una jagerschnitzel con spatzles. Tutto molto buono, tranne la salsa olandese dei miei asparagi, che non sapeva di nulla.

La gentile signorina che ci accudisce ci porta due mezzi litri di birra. A me viene uno spavento, ma sarà stata la sete o forse che la birra era davvero molto leggera, ma il mio mezzo litrozzo me lo son bevuto quasi in un fiato.

Come in tutti i paesi che si rispettano, anche qui c’è una chiesa con l’orologio che batte anche i quarti d’ora. Per fortuna non di notte, quando batte solo le mezz’ore e le ore intere. Ma sarà stata la stanchezza, io non l’ho proprio sentito.

Land Wirtschaft Höß
Litzldorf, Aiblinger Str. 30
D-83075 Bad Feilnbach
~~~~~ Nederlands

Het is geen slecht idee geweest om op Hemelsvaartdag te reizen, want er zijn geen lange rijen vrachtwagens die ingehaald worden door langzaamrijdende caravans.
Het blijft wel een lange, vervelende reis, maar wel zonder de vrachtwagensstress.
Er komt geen einde aan Duitsland, 1000 oneindige kilometers bomen links en rechts van de weg.
In het begin is het alles even zo plat als in Nederland, maar naarmate de dag vordert, komen er heuvels met dorpen en kastelen erop en je rijdt omhoog en dan weer omlaag. Een beetje afwisseling is welkom - de baustelle niet.
De grens blijft te ver om in een keer te halen, 1000 km lijken eindeloos en de verveling gigantisch. Maar dan, als de aspergesvelden en de geometrisch gespannen draden waar de hop gewillig zich omhoog wikkelt, ten noorden van München het landschap tekenen, dan begrijp ik dat de pauze niet te ver is.

Na München leidt onze vertrouwde Eva ons door een plattelandsweg met aan weerzijden koeien, weiden, bomen en boerderijen, tot een dorpje waarvan ik het bestaan tot een paar dagen eerder niet wist. In een van de huizen met een schilderij op de gevel had ik een kamer gereserveerd.

Het hotel is gastvrij op de fijne manier waarop de kleine Duitse familiehotels zijn: een vriendelijk knik om je naar je kamer te begeleiden, een andere om de gezellige eetzaal aan te wijzen. Buiten is de harde regen die ons sinds Frankfurt vergezelt in motregen veranderd - jammer alleen dat de Duitsers de genoegens van de ZOAB nog niet hebben ontdekt...

Tijdens de reis hebben we wat broodjes gegeten, ik heb niet veel trek en neem iets lichts: aspergessoep en asperges met aardappelen en Hollandaise saus. Rudi eet een groentesoep met eiervermicelli en een jagerschnitzel met spatzels. Alles erg lekker, alleen mijn Hollandaise saus is erg flauw.

De aardige juffrouw die ons verzorgt, brengt ons 2 halve liters bier. Ik denk: die drink ik nooit op. Misschien kwam door de dorst, of omdat de bier erg licht was, maar ik heb mijn halve liter bier keurig opgedronken.

Zoals in alle echte dorpen, ook hier is er een kerk met een klok die ook de kwartiertjes slaat. Gelukkig niet 's nachts, dan slaat hij alleen de halve en hele uren. Maar ik heb niets gehoord!

Land Wirtschaft Höß
Litzldorf, Aiblinger Str. 30
D-83075 Bad Feilnbach