Pollo al forno con miele, limone e senape Kip uit de oven met honing, citroen en mosterd

Un po' di tempo fa avevo fatto spesso questa versione di pollo con il miele e il limone, ma mi intrigava la senape in una ricetta su Taste of Home di aprile.
E così ho suddiviso un pollo in varie parti.
Con la carcassa ci ho fatto il brodo, con il quale ho fatto una veloce zuppa tailandese con il pollo, la tom kha gai (ma questa è un'altra ricetta e un'altra puntata).

La ricetta originale la trovate al link indicato, ma io avevo in mente altro come contorno e quindi ho fatto così.

Pollo al forno con miele, limone e senape

1 pollo a pezzi ma potete usare cosce o sovracosce soltanto

1 limone
2 cucchiai di olio d'oliva extravergine
2 cucchiai di miele
3 cucchiai di senape di Digione "all'antica", quella con i semini dentro, che è meno piccante
4 spicchi d'aglio tritati
1 cucchiaino di peperoncino in polvere

Accendere il forno a 200° C.
Affettare il limone a fettine sottili, una per ogni pezzo di pollo.
Spremere le parti laterali del limone (2 cucchiai di succo circa) e scioglierci il miele. Aggiungere l'olio e la senape e da ultimo il peperoncino e l'aglio. Niente sale, la senape basta da sola.
Versare il condimento sul pollo nella teglia e rivoltarcelo per bene.
Mettere una fettina di limone su ogni pezzetto di pollo ed infornare per mezz'ora.
Girare il pollo e farlo ben insaporire nel suo sughetto, rimettere in forno per 5 minuti con il ventilato in modo da fargli fare una bella crosticina.

Come contorno ho preparato delle patate novelle sbianchite tagliate a metà, un paio di carote a pezzetti e 3 scalogni detti banana perché lunghi tagliati a spicchi sottili. Conditi con olio, sale e timo fresco, sono andati a far compagnia al pollo in forno. Li ho messi nel forno a freddo mentre preparavo il pollo.

~~~~ Nederlands

Een tijdje geleden had ik vaak deze versie van kip met honing en citroen gemaakt, maar ik was geïntrigeerd door de mosterd in een recept dat ik had gezien op Taste of Home van april.
Ik had een hele kip, die ik in verschillende delen verdeeld heb.
Met het karkas heb ik de bouillon gemaakt, waarmee ik een snelle Thaise kippensoep heb gemaakt, tom kha gai (maar dit is een ander recept en een andere aflevering).

Het oorspronkelijke recept is te vinden op bovenstaande link, maar ik had iets anders in gedachten als bijgerecht, dus ik heb het zo gedaan.

Kip uit de oven met honing, citroen en mosterd

1 kip in stukken, maar je kunt alleen dijen of bovendijen gebruiken
1 citroen
2 eetlepels extra vergine olijfolie
2 eetlepels honing
3 eetlepels Dijon-mosterd, degene met de zaden erin, die minder pittig is
4 tenen knoflook gehakt
1 theelepel chilipoeder

Zet de oven aan op 200° C.
Snijd de citroen in dunne plakjes, één voor elk stuk kip.
Knijp de zijkanten van de citroen (ongeveer 2 eetlepels sap) en doet het bij de honing. Voeg de olie en de mosterd toe en ten slotte de chilipeper en knoflook. Geen zout, de mosterd is zout genoeg op zich.
Giet de dressing op de kip in de ovenschaal en zorg ervoor dat het overal goed bedekt is.
Leg een plakje citroen op elk stuk kip en bak een half uurtje.
Draai de kip om en laat hem goed bedekken met zijn jus, zet hem terug in de oven voor 5 minuten met de fan aan om een mooie korst te maken.

Als bijgerecht heb ik een soort hutspot gemaakt, maar dan anders: wat krieltjes (zakje bio krieltjes van AH) in tweeën gesneden, een paar winterpenen in stukjes en 3 banaansjalotten (zo genaamd omdat ze lang zijn) in dunne plakjes gesneden. Op smaak gebracht met olie, zout en verse tijm, gingen ze gezelschap houden aan de kip in de oven. Ik heb ze in de koude oven gezet terwijl ik de kip aan het maken was.

Asparagi bianchi gratinati Gegratineerde witte asperges

 

Continuo con la mia carrellata sugli asparagi bianchi.
La scorsa volta avevo fatto un'insalata che prevedeva anche un piccolo cespo di indivia. E poiché a me piace molto l'indivia gratinata al forno con formaggio e prosciutto, ho pensato che anche gli asparagi potessero essere trattati in questo modo. E ho pensato bene, perché questo piatto è venuto proprio ottimo!


Asparagi bianchi gratinati come l'indivia belga

Per due persone
10 asparagi bianchi belli cicciotti
100 gr di prosciutto cotto buono
formaggio semistagionato fondente a piacere
Parmigiano Reggiano
burro e sale


Lavare e pelare gli asparagi, togliendo la parte inferiore dura. Tagliarli a metà e sbollentarli per 6-7 minuti in acqua salata. Estrarli con una palettina e metterli a scolare su un canovaccio bianco tenendoli comperti mentre si prepara il resto.
Imburrare una teglia e accendere il grill del forno a 200° C, preparando la grata giusto un poco più in alto nella metà.
Affettare 10 fettine di formaggio e tagliare a metà le fette di prosciutto (dovrete ottenere 10 pezzettini).
Adagiare una fettina di prosciutto per il largo sul tagliere, posizionare due pezzi di asparago al centro, adagiarvi sopra una fettina di formaggio e coprire il tutto con i due lembi della fettina di prosciutto (più lungo a spiegare che a fare).
Sistemare tutti i pacchettini di asparagi nella teglia e grattugiarvi sopra con la grattugia fine una spessa nuvola di Parmigiano.
Infornare finquando il formaggio è ben sciolto e croccante.
Goderseli con un bicchiere di Arneis gelato.

~~~ Nederlands
 

Ik ga door met mijn recepten met witte asperges.
Vorige keer had ik een salade gemaakt waarin ook een stronkje witlof werd verwerkt. En omdat ik gegratineerde witlof  met ham en kaas uit de oven lekker vind, heb ik gedacht dat ook de asperges op dezelfde manier klaargemaakt konden worden. Dat was een goed gedachte, want dit gerecht is echt top geworden!

Gegratineerde witte asperges zoals witlof

Voor twee personen
10 mooie dikke witte asperages
100 gr goede gekookte ham
belegen kaas naar smaak
Parmigiano Reggiano
boter en zout

Was en schil de asperges, verwijder het onderste harde deel. Snijd ze doormidden en blancheer ze tijdens 6-7 minuten in ruim kokend gezouten water. Haal ze voorzichtig eruit met een schuimspan en leg ze om uit te lekken in een schone theedoek. Houd ze warm terwijl je de rest bereid.
Beboter een ovenschaal en zet de grill aan op 200° C, verplaats de rooster een "verdieping" hoger dan normaal.
Bereid 10 kleine plakjes kaas en snij doormidden de plakjes ham (je moet 10 stuks krijgen).
Leg een plakje ham in de breedte op een snijplank, leg er twee stukjes asperges erop met vervolgens een plakje kaas en haal de zijkanten van de ham eroverheen (het duurt langer om het uit te leggen dan te doen).
Leg alle aspergespakketjes in de ovenschaal en rasp erop met een zeer fijne rasp een dikke wolk Parmigiano.
Zet in de oven totdat de kaas mooi gesmolten is en een krokant laagje heeft gemaakt.
Geniet ervan met een glas koude Arneis uit Piemonte.

Spezzatino di manzo con hutspot e... Barolo Runderstoofvlees met hutspot en... Barolo

Non sono una grande appassionata di carne, ma per lo spezzatino potrei fare carte false.

La cosa essenziale è la carne, che deve essere ben frollata (quindi non mi preoccupo più di quel tanto se la dimentico in frigo dietro qualche altra cosa per un paio di giorni). Altro punto importante è il grasso, anzi, le venature di grasso e piccoli nervetti che sono importanti per avere uno spezzatino ben morbido: il grasso e il collagene dei nervetti si sciolgono durante la cottura a bassa temperatura e la carne resta morbida. Qui in Olanda uso spesso la copertina di spalla, detta sucade, col suo bel nervetto centrale.

E non è detto che i miei spezzatini siano sempre tutti uguali, anzi, ogni volta vengono diversi perché (il taglio del)la carne è diversa, o uso bestie diverse, oppure perché ci metto altre verdure e spezie. Mi piacciono molto gli spezzatini indonesiani, ricchi di spezie pungenti. E un peperoncino piccino non manca mai nei miei spezzatini.

La ricetta che vi passo è uno spezzatino di base di manzo, semplice semplice, da arricchire a piacere con le spezie e le verdure che vi piacciono di più e da fare con la bestia che preferite (vitellone, manzo, cinghiale, castrato).

 

Spezzatino di manzo

 

500 gr di carne di manzo da spezzatino

1/2 bicchiere di Barolo

1 cipolla

2 carote

1 costa di sedano

origano

1 peperoncino piccolo poco piccante

1 pomodoro fresco

olio extravergine d'oliva

 

Rosolare la carne nell'olio in una pentola di ghisa pesante a fuoco vivace. Quando è bella rosolata, sfumare con il vino e lasciare evaporare. Aggiungere le verdure tagliate a dadini piccoli, il peperoncino intero e una bella presa di origano. Quando anche le verdure sono un po' rosolate, aggiungere sufficiente acqua bollente a coprire a filo la carne. Quando prende il bollore, incoperchiare, passare la pentola sul fornello piccolo e mettere il gas al minimo. Girare di tanto in tanto e far cuocere un paio d'ore, finquando la carne è cotta e perfettamente tenera.

Se ci fosse troppo liquido, basta far andare senza coperchio per un quarto d'ora girando piano piano.

Di solito non c'è bisogno di sale, a mio parere, ma se a voi piace più saporito, potete aggiungerne un po' a fine cottura.

 

Hutspot (purè olandese di patate, carote e cipolle)

1 kg di patate farinose da purè
500 gr carote
500 gr cipolle
50 gr burro

In una pentola stufare le carote e cipolle a tocchetti nella metà del burro con un po' di sale.
Nel frattempo mettere a bollire le patate sbucciate come per il solito purè in poca acqua salata.
Carote e cipolle sono pronte in 30-40 minuti, le patate circa 20.
Le carote devono essere morbide come burro.
Scolate e fate svaporare bene le patate, poi schiacciatele con la forchetta o l'apposito attrezzo alla bell'e meglio. Non è necessario che il purè venga bello fine.
Raccogliete l'eventuale acqua di cottura delle carote e cipolle in una ciotolina (qui le verdure sono sempre molto umide), e fate svaporare bene anche loro. Schiacciate carote e cipolle con la forchetta e unire alle patate.
Mescolateci il burro rimasto e controllate di sale e pepe. Se dovesse essere troppo secco, papposo, ammorbiditelo con il liquido delle carote tenuto da parte.
Il sapore dolciastro delle cipolle e carote secondo me si accompagna bene allo spezzatino di manzo.

 

~~~~~~ Nederlands 

 

Ik ben geen grote fan van vlees, maar voor stoofvlees kun je me altijd bellen.
Het belangrijkste van alles is het vlees, dat goed afgestorven moet zijn (dus ik raak niet in paniek als ik mijn vlees een paar dagen langer dan gepland in de koelkast laat liggen). Ander belangrijk punt is het vet, of liever gezegd, de vetaderen en de miniscule peesjes: ze zijn erg belangrijk voor een zacht stoofvlees, want vet en collagene uit de peesjes lossen op tijdens het stoven en het vlees blijft zacht. Ik gebruik graag sucade, met zijn mooie pees in het midden.
En het staat helemaal niet vast dat mijn stoofvlees smaakt elke keer hetzelfde, nee, het smaakt altijd anders, want ik gebruik dan een ander deel van het beest, of een ander beestsoort of andere groenten en/of kruiden of specerijen. Ik ben dol op Indonesisch stoofvlees, zo rijk aan pittige specerijen. Een pepertje ontbreekt nooit in mijn stoofvleels.
Onderstaand recept is een doodsimpel basisrecept runderstoof dat je kunt verrijken met de groenten en kruiden en specerijen en het soort vlees (rosékalf, rund, wilde zwijn, lam) die je het lekkerste vindt.

Runderstoofvlees

500 gr rundersucade
1/2 glas Barolo wijn
1 ui
2 wortelen
1 stengel bleekselderie
oregano
1 pepertje, niet te heet
1 verse tomaat
olijfolie extravergine

Braad het vlees aan in de olijfolie in een dikke (gietijzeren) pan. Als het mooi bruin is geworden, giet er de wijn erbij en laat deze uitdampen. Voeg de in kleine blokjes gesneden groente toe, het pepertje in zijn geheel en een snuf oregano. Zodra ook de groenten zijn goed aangebraden, voeg genoeg heet water toe dat het vlees net onder staat. Als het weer gaat koken, doe een deksel op de pan en zet deze op je kleinste vlam. Roer af en toe en laat een paar uur sudderen, totdat het vlees gaar is en superzacht.
Als er teveel vocht in de pan is, laat het vlees zonder deksel 15 minuten sudderen terwijl je af en toe roert.
Normaal gesproken is bij deze bereiding geen toegevoegde zout nodig, volgens mij, maar als je het lekker vindt, kun je er wat bij doen aan het einde van de kooktijd.

Hutspot

1 kg kruimige aardappelen
500 gr wortelen
500 gr uien
50 gr boter

Stoof de in blokjes gesneden uien en wortelen in een pan met de helft van de boter en wat zout.
Zet intussen de geschilde aardappelen op.
Uien en wortelen zijn in 30-40 minuten klaar, de aardappelen in circa 20.
De wortelen moeten boterzacht zijn geworden.
Giet de aardappelen af, laat ze goed uitstomen, dan voeg de uitgelekte wortelen en uien toe en stampen maar! Breng op smaak met de resterende boter en eventueel wat zout.

Sformato di carne, crauti e patate Zuurkoolschotel

Fa un accidenti di freddo, è umido e la nebbia mi avvolge le finestre come se le avessero ricoperte con delle lenzuola bianche.

Il panorama di Amsterdam che mi godo 4 giorni alla settimana dal 17mo piano dell’ufficio, è scomparso.

Voglio il soleeeeee!

Ma a quanto pare nessuno mi ascolta.

Dopo le feste il mercato è un dramma: i miei dealers favoriti se ne vanno in vacanza e i banchi che restano hanno solo frutta e verdura gelata e mezza marcia.

Bisogna far di necessità virtù.

Questa ricetta è un adattamento di una pubblicata tantissimi anni fa sulla rivista del supermercato olandese Albert Heijn. Sinceramente a quei tempi non me la sono filata per niente. Poi, una fredda sera invernale di anni fa un conoscente olandese mi raccontò che avrebbe cucinato questa ricetta, parando le mani dicendo che a me non sarebbe proprio piaciuto ma che lui e la moglie erano olandesi e questi sapori li apprezzavano. Mwah, è stata la mia reazione.

Poi un amico olandese ha presentato la ricetta sul suo blog, fotografata passo passo...

Anche qui la mia reazione è stata proprio freddina.

Ma ad un certo punto, trovandomi ridotta ad avere solo crauti e patate come ingredienti di stagione, mi sono decisa a provarla, ovviamente rivedendo e correggendo il tutto.

Sformato di crauti con carne speziata (versione di Marina)

Ingredienti
(per 4 persone – oppure per 2 cene di 2 persone, visto che si può riscaldare molto facilmente)

1 kg patate farinose da purè
500 gr carne di agnello speziata con le spezie per shoarma (* vedi note)
2 cipolle grandi
1 bella carotona
1 pizzico di peperoncino in polvere
1 bicchiere di latte
250 gr crauti
50 gr formaggio grattugiato
burro

Pelare e cuocere le patate, scolarle dopo una ventina di minuti.
Cuocere i crauti in un dito d’acqua a fiamma bassa per una ventina di minuti, poi scolarli per bene spremendo eventuale acqua residua.
Soffriggere piano le cipolle e la carota a pezzettini in un filo d’olio finché sono completamente cotte.
Aggiungere la carne, salarla e peparla con il peperoncino. Saltarla velocemente con le cipolle.
Riscaldare il forno a 225 °C.
Preparare il purè con le patate che nel frattempo dovrebbero essere pronte, con il latte e il burro.
In una teglia imburrata, fare uno strato di carne, uno di crauti ed infine uno di purè.
Spolverare con il formaggio grattugiato e infornare per 15-20 minuti, finché si è fatta una bella crosticina!

Note di Marina:
In origine tra gli ingredienti erano previste uvette e 200 ml di panna acida. Eliminate entrambe perché l’uvetta non è gradita al mio commensale fisso e la panna acida aggiunge acidità ad un piatto che già contiene un ingrediente molto acido. Se proprio si vuole una cosa pannosa, è meglio aggiungere un bel cucchiaione di mascarpone alla carne.
Nella versione origine della rivista di Albert Heijn si usa carne di maiale speziata con queste spezie, perché il supermercato non vende la versione originale che è con l’agnello. Il sapore dell’agnello non è molto gradito all’olandese medio. Per fortuna esistono i macellai turchi che hanno the real thing.

Le spezie per shoarma sono un miscuglio fondamentalmente a base di cumino. C’è della cannella, chiodi di garofano, coriandolo in quantità credo di ½ cucchiaino per ogni cucchiaio bello pieno di cumino.

~~~~~ Nederlands

Het is vries koud, het is nat en de mist bedekt mijn ramen met een witte, ondoorzichtige laken. Het panorama van Amsterdam waarvan ik 4 dagen per week geniet uit de 17nde verdiepieng van mijn kantoor, is verdwenen.

Ik wil de zonnnnnnn!

Maar zo te zien, luistert niemand naar mij.

Na de feestdagen is de markt een drama: mijn favoriete dealers gaan met vakantie en er blijven alleen stalletjes over met half bevroren (en dus verrotten) groente en fruit.

Je moet van nood een deugd maken.

Dit recept is een aanpassing van eentje dat eeuwen geleden op Allerhande is verschenen. Om eerlijk te zijn, was het me te zijner tijd totaal ontgaan. Dan, op een koude wintermiddag, vertelde me een Nederlandse kennis dat hij dit recept ging klaarmaken en probeerde zichzelf al te excuseren voor mijn afkeur door te vertellen dat ik het niet lekker zou vinden omdat ik Italiaans ben, maar hij en zijn vrouw waren Nederlanders en gewend aan deze smaken. Mwah!, was mijn reactie.

Dan heeft een andere Nederlandse vriend het recept op zijn blog gepresenteerd, stap voor stap gefotografeerd... Ook hier deed het me niet veel.

Maar op een bepaald moment had ik alleen zuurkool en aardappelen als seizoeningrediënten en heb besloten om deze schotel uit te proberen, met de nodige aanpassingen.

Zuurkoolschotel met shoarmavlees (versie van Marina)

Ingrediënten (voor 4 personen of 2x2 personen – in de zin dat het opgewarmd kan worden):

1 kg aardappelen
500 gr shoarmavlees
2 grote uien
1 winterpeen
1 kleine Spaanse peper
1 à 2 deciliter melk
250 gr zuurkool
50 gr geraspte oude kaas
boter

Schil de aardappelen, spoel ze af, snijd ze in stukken en breng ze in een laagje water aan de kook. Kook de aardappelen tot ze gaar zijn (even prikken na een minuut of 15 à 20) en giet ze dan af.
Breng ondertussen de zuurkool in een klein bodempje water aan de kook en laat dit 20 minuten zachtjes pruttelen.
Bak ook al ondertussen de uien en de geraspte wortel heel zacht en glazig in wat olijfolie. Als ze helemaal gaar zijn, voeg het lamsvlees toe en het Spaanse pepertje.
Ondertussen zouden de 20 minuten kooktijd voor de zuurkool wel zo'n beetje verstreken moeten zijn. Giet eventueel overtollig vocht heel goed af.
Verwarm de oven voor tot 225 graden Celsius.
De aardappelen zijn inmiddels ook wel gaar en afgegoten.
Pureer de aardappelen en klop er de boter en de melk door.
Doe het vlees-uien-wortel-mengsel in een ingevette ovenschaal.
Spreid er de zuurkool op.
Dicht het geheel af met de aardappelpuree.
Strooi de kaas erover en zet de schaal in de oven.
Na een minuutje of 15 à 20 moet er een mooi korstje ontstaan zijn en is de schotel klaar om verslonden te worden!

Noten van Marina:
Oorspronkelijk zaten bij de ingrediënten rozijnen en 200 ml crème fraîche. Ik heb beide weggelaten want mijn vaste mee-eter vindt rozijnen niet lekker en de crème fraîche voegt een overbodig zuur element aan een gerecht waarin al een sterk zure ingrediënt is verwerkt. Als je per se iets romigs wilt, kun je beter een grote eetlepel mascarpone aan het vlees toevoegen.
In de originele versie van Appie werd shoarmavarkensvlees gebruikt. Dat vond ik raar: een Midden-Oosten gerecht met varkensvlees... Gelukkig zijn er goede Turkse slagers die the real thing (met lamsvlees) verkopen.

Le pepernoten di Sinterklaas De pepernoten van Sinterklaas

Pepernoten originali

Oggi in Olanda arriva Sinterklaas.

In tutti i paesi e città olandesi, il Santo arriva al porto (sia esso di mare che fluviale) con la sua nave a vapore, il suo stuolo di inservienti negri (con Zwarte Piet,  Pierino il Nero a capo di tutti gli altri Pierini aiutanti) e il suo cavallo bianco. Tutti i bambini si accalcano per vederlo e raccogliere le pepernoten (noci di pepe) e altre caramelle che Zwarte Piet e gli altri Pieten spargono come coriandoli. E via a cantar canzoncine (qui e qui degli esempi) per tutto un mese.

Sinterklaas, ovvero San Nicola vescovo di Myra, la notte della vigilia (5 dicembre) porta doni ai bambini, scendendo dal camino. I bambini la sera del 4 dicembre mettono accanto al camino la loro scarpa, con dentro una carota per il cavallo di Sinterklaas, e la mattina ci trovano un regalo.

Il 6 dicembre il Santo riparte per la Spagna e si porta con sé i bambini cattivi.

La sera del 5 dicembre è praticamente impossibile invitare un olandese, sono tutti in famiglia a festeggiare pakjesavond, la sera dei pacchetti regalo. Anche se non ci sono bambini, la scusa per riunirsi resta. Di solito si fa un solo regalo a persona, tirata a sorte qualche settimana prima, e si fa anche una surprise, una sorpresa. Di solito si tratta di un lavoretto fatto con le proprie mani che prenda un po' in giro la persona che lo riceve. A me, per esempio, tanto tempo fa una collega mi ha regalato un cuscino di panno rosa a forma di topo enorme, con la coda di cordoncino e i baffi fatti con gli scovolini da pipa: questo perché ho il terrore dei topi. Ad un'altra collega che invece aveva delle difficoltà ad usare il computer e avrebbe preferito scrivere tutto a mano, ho regalato un klinker, un grande mattone di cemento con cui qui sono lastricati i marciapiedi, con un martello e uno scalpello...
Per Sinterklaas si usa regalare anche l'iniziale del nome in cioccolato (tipo questa): l'industria dolciaria lavora già dalla primavera a riempire gli scaffali dei negozi.

Pepernoten con la mandorla - met amandel

Pepernoten di Marina

250 gr farina
125 gr zucchero scuro di canna
100 gr burro morbido
2 cucchiai di spezie per speculaas (vedi sotto)
3 cucchiai latte
½ bustina di lievito per dolci
sale

Riscaldare il forno a 150° C.
Rivestire una teglia con la carta forno.
Fare la fontana con la farina in una ciotola, aggiungere lo zucchero, il burro, le spezie, un pizzico di sale, il lievito e il latte. Impastare brevemente le briciole fino ad avere una pasta morbida.
Formare delle palline della grandezza di nocciole, metterle in teglia e far cuocere per circa 20 minuti. Far raffreddare. Diventano dure.
Si conservano molto tempo in un barattolo di latta e il gusto ne acquista.
Vale la pena fare il doppio o il triplo di questo impasto.
Con un avanzetto di impasto ho fatto dei quadratini con sopra una mandorla. Molto buoni anche questi.

Spezie per speculaas (versione originale)

30 gr cannella
10 gr chiodi di garofano
10 gr noce moscata
5 gr pepe bianco
5 gr anice
5 gr semi di coriandolo

Macinare tutte le spezie e mischiarle. Conservare in un barattolo ben chiuso.

Nota di Marina:
Dato che non amo molto la cannella, ne ho messo solo 15 gr e ho aggiunto i semini di 2 baccelli di cardamomo e un cucchiaino di zenzero in polvere. Per colpa di quella disgraziata della mia bilancia il pepe bianco non si è pesato bene e deve essere diventato parecchio di più, col risultato che le mie pepernootjes sono diventate davvero pepate (ma bbone!).
Queste sono le spezie che ho miscelato io:

15 gr cannella
10 gr chiodi di garofano
10 gr noce moscata
10 gr pepe bianco (ridurre però a 5 gr)
5 gr anice
5 gr semi di coriandolo
2 baccelli di cardamomo (i semini)
5 gr zenzero

~~~~~ Nederlands

In questa versione, fatta lo scorso anno, lo zucchero scuro non si è sciolto bene nell'impasto
In deze versie van vorig jaar zijn de klontjes basterdsuiker niet goed opgelosten in het deeg

Vandaag komt Sinterklaas aan.

Echter is het steeds meer een commerciefeest aan het worden dan het familiefeest dat het ooit was.

De pepernoten vind je al in augustus in de winkels, de chocoladeletters volgen in september.

Dit jaar bij mij op kantoor hebben we besloten dat we geen pepernoten zonder Sint zouden eten. Dat wil zeggen, pas als de Sint in het land was, zouden pepernoten in onze snoeppot komen.

Maar aangezien ik graag op 6 december als stout meisje meegenomen wil worden door de Sint naar Spanje, heb ik afgelopen week een experimentje gedaan. En geen enkele collega heeft geweigerd om mijn koekjes te proeven. Ik denk dat de Goedheiligeman een groot cruiseschip moet leasen om alle stoute mensen mee te nemen naar Spanje!

Pepernoten van Marina

250 gr bloem
125 gr donker basterdsuiker
100 gr zachte boter
2 eetlepels speculaaskruiden (zie onder als je ze zelf wil samenstellen)
3 eetlepels melk
½ zakje gist
snufje zout

Verwarm de oven voor op 150° C.
Bedek een bakplaat met bakpapier.
Meng alle ingrediënten snel door elkaar totdat de kruimels een zacht deeg zijn geworden.
Maak balletjes ter grootte van hazelnoten, leg ze op de bakplaat en bak ze circa 20 minuten.
Laat afkoelen.
Ze blijven lang goed in een goed afgesloten blik.
Met wat overgebleven deeg heb ik vierkantjes gemaakt met een amandel erop. Erg lekker!

Speculaaskruiden (originele versie)

30 gr kaneel
10 gr kruidnagelen
10 gr nootmuscaat
5 gr witte peper
5 gr anijs
5 gr korianderzaadjes

Maal alle specerijnen en meng ze door elkaar. Bevaren in een goed afgesloten pot.

Noot van Marina:
Ik houd er niet van als kaneel overheersend is, daarom heb ik maar 15 gr gebruikt en heb de zaadjes toevegoegd van 2 kardamompeultjes en een theelepeltje gemalen gedroogde gember. Door een probleem met mijn weegschaal heb ik per ongeluk teveel witte peper toegevoegd, met als resultaat dat mijn pepernootjes peperiger bleken dan mijn bedoeling was (maar wel superlekker!).
Deze zijn de kruiden die ik door elkaar heb gehusseld:
15 gr kaneel
10 gr kruidnagelen
10 gr nootmuscaat
10 gr witte peper (verlagen naar 5 gr)
5 gr anijs
5 gr korianderzaadjes
2 kardamompeultjes (de zaadjes)
5 gr gember

Let op:
Als je kant-en-klare kruiden gebruikt, voeg een mespuntje witte peper toe: dat zit niet in het mengsel en maakt wel een groot verschil.
Zonder peper heb je toch geen pepernoten? 

Tortino di hutspot con petti di pollo Hutspottaartje met kipfilet

Avevo in mente di cucinare dei petti di pollo in padella, semplicemente, con delle erbe e una spruzzata di Marsala.
Per contorno avevo già tutto pronto per farci un bel hutspot a fianco.
L'olandese di casa mia mi ha guardato come si guardano i marziani.
Hutspot con petto di pollo (cioè senza salsiccione e jus?
Ma siamo impazziti?
Non esiste.
Così come non esiste la carbonara con la panna o l'amatriciana con l'aglio.
Hutspot con petto di pollo = bestemmiare in chiesa (espressione olandese tradotta letteralmente).
L'attacco mi ha un po' spiazzato, devo dire, non mi immaginavo di ferire l'orgoglio gastronomico olandese proponendo degli ottimi petti di pollo... D'altro canto, mi sono sentita anche solleticata nel mio orgoglio che 15 anni di educazione gastronomica non sono stati del tutto inutili.
Sì, però, e mo' che ci faccio con l'hutspot che nel frattempo si stava cuocendo?
Tadaaaaa! Te lo faccio modello soufflè (beh, insomma, senza esagerare), modello tortino al forno.
Tiè, così non è più hutspot ma diventa qualcosa di nuovo e nessuno si sente offeso nel proprio orgoglio gastronomico nazionale.

Tortino di hutspot

Preparare l'hutspot come qui descritto (metà dose), aggiungerci due uova e tutti i cadaveri di formaggio che avete in frigo (parmigiano, un pezzo di caprino, una grattugiata di pecorino siciliano col pepe), incorporandoli per bene al purè.
Infornare per una mezz'oretta a 180 °C, finquando si è formata una bella crosticina.
Affettare e servire con petti di pollo.

~~~~ Nederlands


Ik was van plan wat kipfilet in plakjes in een koekepan te bakken, heel simpel met wat kruiden en afgeblust met een beetje Marsala wijn.

Als bijgerecht had ik alles klaar om een lekkere hutspot erbij te doen.
Mijn huisautochtoon heeft me aangekeken alsof ik uit Mars kwam.
Hutspot met kipfilet?
Zijn we gek geworden?
Het kan niet.
Zoals carbonara met slagroom niet kan of amatriciana met knoflook ook niet kan.
Hutspot met kipfilet = vloeken in de kerk.
Deze aanval heeft me even versteld gelaten, ik had zeker niet gedacht dat ik de Nederlandse gastronomische trots zou kwetsen door lekkere kipfilet voor te stellen... Aan de andere kant heb ik wel een gevoel van trots gehad: 15 jaar gastronomische training zijn niet voor niets geweest.
Akkoord, maar wat doe ik nu met de hutspot die indertussentijd gaar aan het worden was?
Yessssssss! Dat doe ik als een soort soufflé (nou ja, zonder te overdrijven), een taartje in de oven.
Ja, op deze manier is het geen hutspot meer maar het wordt iets nieuws en niemand voelt zich aangetast in zijn nationale gastronomische trots.

Hutspottaartje

Maak de hutspot zoals hier beschreven (halve dosis), voeg er 2 eieren toe en alle overblijfsels kaas die je in de koelkast hebt liggen (parmigiano, een stukje geitenkaas, wat Siciliaanse schapenkaas met zwarte peperkorrels), en roer ze goed door de purée.
Doe in een beboterde ovenschaal en plaats voor een half uurtje in de op 180 °C voorverwarmde oven, totdat er een lekker korstjes heeft zich gevormd.
Snijden en serveer met kipfilet.

Hutspot (purè olandese di patate, carote e cipolle)

Ho scoperto l'hutspot solo alcuni anni fa e considerando che vivo in queste lande piatte da quasi venticinque, non capisco come possa essermi sfuggito per tutto questo tempo.
È stato amore al primo boccone, il dolce delle cipolle e delle carote che fondeva nella cremosità delle patate mi ha subito conquistata.
Si mangia come il boerenkool: si fa un vulcano nel piatto e ci si mette il salsiccione e il famoso jus, quello che gli inglesi chiamo gravy, insomma, la salsa dell'arrosto, che però qui fanno appositamente facendo prima arrostire un pezzetto di manzo e poi stufando a lungo. O aggiungendo dell'acqua ad una bustina di polverina di cui mi rifiuto di leggere gli ingredienti...

Hutspot (purè olandese di patate, carote e cipolle)

1 kg di patate farinose da purè
500 gr carote
500 gr cipolle
50 gr burro

In una pentola stufare le carote e cipolle a tocchetti nella metà del burro con un po' di sale.
Nel frattempo mettere a bollire le patate sbucciate come per il solito purè in poca acqua salata.
Carote e cipolle sono pronte in 30-40 minuti, le patate circa 20.
Le carote devono essere morbide come burro.
Scolate e fate svaporare bene le patate, poi schiacciatele con la forchetta o l'apposito attrezzo alla bell'e meglio. Non è necessario che il purè venga bello fine.
Raccogliete l'eventuale acqua di cottura delle carote e cipolle in una ciotolina (qui le verdure sono sempre molto umide), e fate svaporare bene anche loro. Schiacciate carote e cipolle con la forchetta e unire alle patate.
Mescolateci il burro rimasto e controllate di sale e pepe. Se dovesse essere troppo secco, papposo, ammorbiditelo con il liquido delle carote tenuto da parte.
Il sapore dolciastro delle cipolle e carote secondo me si accompagna bene agli arrosti di manzo o maiale


~~~~ Nederlands

Ik heb hutspot alleen een paar jaar geleden ontdekt en als je bedenkt dat ik al bijna vijfentwintig jaar in deze lage landen woon, snap ik niet hoe hij heeft kunnen ontsnappen aan mijn aandacht.
Het is liefde bij de eerste hap geweest, het zoete van de uien en van de wortelen die wegsmolt in de romigheid van de aardappelen heeft meteen mijn hart veroverd.
Het wordt net als de boerenkoolstampot gegeten: je maakt een vulkaan in je bord en je doet er een stuk rookworst bij samen met jus, die de Engelsen gravy noemen, en wij Italianen salsa dell'arrosto. De Nederlanders maken het door een stukje rundvlees eerst te braden en dan lang te laten sudderen. Of door wat water toe te voegen aan een zakje met een poedertje erin waarvan ik de ingrediënten niet wil weten...

Hutspot

1 kg kruimige aardappelen
500 gr wortelen
500 gr uien
50 gr boter

Stoof de in blokjes gesneden uien en wortelen in een pan met de helft van de boter en wat zout.
Zet intussen de geschilde aardappelen op.
Uien en wortelen zijn in 30-40 minuten klaar, de aardappelen in circa 20.
De wortelen moeten boterzacht zijn geworden.
Giet de aardappelen af, laat ze goed uitstomen, dan voeg de uitgelekte wortelen en uien toe en stampen maar! Breng op smaak met de resterende boter en eventueel wat zout.

Boerenkool

Con -7 °C lì di fuori, un cielo dello stesso colore dei tetti innevati e un venticello infido che ti si infila negli occhi, gli olandesi hanno come rimedio dei cibi che riscaldano la pancia e l'umore.
Uno di questi è a base di boerenkool, un cavolo riccio dalla forma bellissima, di un verde molto scuro e dalle foglie aperte tipo una felce.
~~~~~
Met -7 °C daar buiten, de hemel in dezelfde kleur als de besneeuwde daken en een venijnig windje dat in je ogen prikt, hebben de Nederlanders een aantal comfort gerechten bedacht dat je buik opwarmt en je humeur opvrolijkt. Een hiervan is op basis van boerenkool, een mooie soort groene kool met sterk gekrulde bladeren die open staan als een varen.

 La pianta (Brassica oleracea convar. acephala var. laciniata) resiste molto bene al gelo, anzi, la gelata deve averla passata perché pare diventi più dolce.
~~~~
De plant (Brassica oleracea convar. acephala var. laciniata) is winterbestendig en moet volgens de traditie vorst hebben gehad om wat zoeter te smaken.

Questo attrezzo è immancabile per fare il boerenkool.
Zonder stamper geen boerenkool.

Per cucinarlo, bisogna prima eliminare la nervatura centrale dalle foglie di boerenkool con un coltellino affilato o tirando le foglie con le mani (così si sente meglio dove la nervatura alla punta è tenera a sufficienza per essere mangiata). Le nervature si buttano perché sono dure e filamentose (ma secondo me nei periodi bui si mangiano anche loro, basta tagliarle piccole e cucinarle a lungo). Il resto delle foglie si taglia a pezzettini e si mette a bollire in acqua bollente salata. A parte si cuociono le patate, possibilmente del tipo farinoso. Il boerenkool cotto si scola bene della sua acqua. Scolando le patate, conservare una tazza della loro acqua, soprattutto quella in fondo alla pentola dove ci sono pezzettini di patata sciolta.
~~~~~~~
Om boerenkool te bereiden, moet je eerst de centrale dikke nerf verwijderen met een mesje of door de bladeren met de hand af te ritsen (dan voel je beter waar de nerf zacht genoeg wordt om gebruikt te kunnen worden). De nerven worden weggegooid omdat ze taai en draderig zijn (maar volgens mij in moeilijke tijden werden ook de nerven gegeten, als je ze maar klein genoeg snijdt en lang genoed kookt). De rest van de bladeren wordt klein gesneden en gekookt in kokend gezouten water. Aardappelen - het liefst van de kruimige soort - worden apart gekookt. Als de boerenkool zacht is, wordt hij afgegoten. Van de aardappelen wordt een kop van hun kookvocht bewaard, bij voorkeur het laatste in de pan waar nog stukjes afgebrokkeld aardappel zich bevindt.


Patate e boerenkool si incontrano nella pentola calda e lo stamper fa il suo lavoro per ottenere un purè uniforme. Se questo dovesse risultare troppo asciutto, si può unire un po' dell'acqua di cottura delle patate. Poiché questa pietanza viene mangiata con salsiccia e sugo di arrosto, a quanto mi risulta non si aggiunge né latte né burro al purè.
~~~~~
Aardappelen en boerenkool ontmoeten elkaar in de warme pan en worden één geheel dankzij het werk van de stamper. Als dit groentepurée te droog wordt, kun je het kookvocht van de aardappelen toevoegen. Aangezien dit gerecht met worst en vleesjus wordt gegeten, worden noch boter noch melk aan het purée toegevoegd.

Il boerenkool si mangia con il rookworst, salsiccione macinato fino e affumicato, e senape.
A me il rookworst non sempre piace ma non mi dispace affatto mangiarci insieme un paio di fettine di cotechino. Ecco come si fanno i matrimoni misti in cucina.
~~~~~~
Boerenkool wordt met plakjes rookworst gegeten en mosterd.
Ik vind rookworst niet altijd lekker en heb liever een paar plakjes cotechino. Zo doe je aan gemengde huwelijken in de keuken.

Erwtensoep à la Marina

Il tempo è una vera miseria in questi giorni e soprattutto ha cominciato a far freddo.

È tempo quindi di pensare alla cucina invernale.

La zuppa di piselli è uno dei piatti più tradizionali della cucina olandese. Soprattutto se fatta bene, vale molto la pena di farla. Si conserva benissimo anche per giorni in un contenitore chiuso in frigo, e ridotta in porzioni e congelata salva dagli attacchi di voglie di zuppa quando non si ha il tempo per farla.

 

Erwtensoep à la Marina

1 kg piselli secchi (fatti rinvenire 24 ore circa, ma anche no)
½ kg abbondante di spuntatura di petto
1 cipolla
5 chiodi di garofano
2 foglie d’alloro
½ kg carote
1 sedano rapa piccolino, eventualmente con le sue fogliette profumate
½ kg porri (=1 grosso)
olio
sale
pepe

Mettere a bollire i piselli con cipolla e chiodi di garofano.
Far rosolare a parte la carne per bene, sfumarla con un po’ d’acqua, incoperchiarla e farla cuocere.
Quando i piselli bollono, schiumare, aggiungere la carne con il suo brodino e l’alloro.
Mettere al minimo per 1 ora.
Aggiungere le carote e il sedano rapa a tocchettini e il porro a striscioline e far andare piano ancora per 1 ora. Girare ogni tanto se no si attacca. La consistenza deve essere piuttosto spessa, quindi regolarsi bene con l’acqua oppure far andare alla fine un po’ di tempo senza coperchio. Salare e pepare a dovere.
Di solito a cottura ultimata tiro su i pezzetti di carne, li ripulisco da grassetti, nervetti ed ossicini, e li rimetto nella minestra, così non danno troppo fastidio mentre si mangia.

Ovviamente questo non è il procedimento originale, gli olandesi mettono a bollire tutti gli ingredienti insieme, ma trovo che messe le cose in questa sequenza la zuppa ne acquista. Parere condiviso anche da diversi amici olandesi che l’hanno assaggiata.

L’erwtensoep si mangia con il rookworst, una specie di wurstel affumicato che si fa prima cuocere nella sua confezione di plastica in acqua calda come con i cotechini preconfezionati. Il rookworst si taglia poi a fettine e si mette nella minestra.
Personalmente non amo particolarmente questo salsiccione, ma per gli olandesi è un po’ come gli spaghetti per noi.
Si accompagna inoltre con una fettina di roggebrood, pane di segale bello nero, guarnita con una fettina di katenspek, pancetta tesa prima bollita e poi affumicata.

~~~~~ English

Erwtensoep à la Marina

1 kg dried peas (soaked about 24 hours, if very dry)
½ kg or more vealbreast
1 onion
5 cloves
2 bay leaves
½ kg carrots
1 small celeriac baby, possibly with its fragrant leaves
½ kg leeks (= 1 large)
olive oil extravergine
salt
black pepper

Boil the peas with onion and cloves.
Sauté the meat in a skillet with the olive oil, add a little bit of water and cook until tender with the lid on.
When the peas boil, skim them and add the meat with its broth and bay leaf.
Put to a minimum for 1 hour.
Add the carrots and celeriac in small blocks and the leek into thin strips and let it cook for another 1 hour. Turn occasionally otherwise it’ll stick. The consistency should be quite thick, so adjust well with water or let the soup cook at the end without covering. Add salt and pepper as you like.

Usually I take out the pieces of meat, I clean them from fat, nerves and bones, and put them back in the soup, so they do not give too much hassle while eating.

Obviously this is not the original proceeding: the Dutch bring to boil all the ingredients together, but I found out that doing it in this sequence adds a lot of flavour to the soup. Opinion shared by several Dutch friends who have tried it.

The erwtensoep is eaten with rookworst, a kind of smoked sausage that you first cook in its plastic bag in hot water. The rookworst is then cut into slices and put in the soup.
Personally I do not particularly like this sausage, but for the Dutch it is a bit like spaghetti for us.

The soup can also be accompanied with a slice of roggebrood, beautiful black rye bread, garnished with a slice of katenspek, bacon which is first boiled and then smoked.