30 novembre 2009

Lasagna alla pinzatrice - Lasagna op z'n nietmachine



***Nederlands volgt, wel uitvoerig ***
Che deve fare una povera madre italiana in preda a delirio della lasagna domenicale, senza però aver ancora ritrovato, dal trasloco, una teglia che sia una, a parte quella del ciambellone ad onde?

Va di pinzatrice. La ricetta della lasagna inutile che ve la dia tanto la sapete, è una semplice con il ragù alle verdure, la mozzarella e il parmigiano. Però quello che non volevo sottrarvi era la soluzione creativa, è che quando serve, una fa di necessità virtù, specie se riesce a convincere il marito a mollare la pinzatrice.

*** hier komt 'ie, en wel met recept****


Het drama (en de creatieve oplossing) van de Italiaanse moeder die een beetje zondagse lasagna aan kroost en echtgenoot wil serveren, maar sinds de verhuizing geen ovenschaal meer kan vinden, ziet u uit de foto.

Maar het was wel een lekkere lasagna voor de niet-vleeseter, en ik wil u het recept niet onthouden:

- Leg op een bakplaat een dubbele laag kookpapier;

- leg erop 3 vellen lasagna Grande Italia, die geen Italiaanse merk is, maar dit was het beste beschikbaar bij mijn supermarkt en toch veel beter dan, pakweg, Honig;

- op de drie velle lasagna leg ruim tomatensaus met groente en vegetarische gehakt (gekruimelde tofu is ook goed). Je maakt het zo: fruit in 4 lepels olijfolie een prei, 3 stengels bleekselderij of stukje knolselderij en 4 wortels die je eerst in fijne stukjes hebt gehakt in een kookapparaat. Voeg er het echt of vegetarisch gehakt, meng goed en daarna 2 blikjes gepelde tomaten in stukjes en een beetje water. Zout naar smaak en laat 20-30 minuten pruttelen met deksel erop;

- na het laagje tomatensaus, voeg een laagje geraspte Parmezaanse kaas.

Let op, de echte heeft zo een stempeltje erop van de Consorzio del Parmigiano Reggiano. Als u dit op de verpakking niet treft, laat zitten en neem eerder een goede geraspte oude kaas, want je wilt niet weten wat voor troep gaat onder onbestembde, generieke Italiaanse geraspte kaas. Het woord Parmezaan op een verpaking moet je als de pest vermijden;

- nu is het tijd voor dunne plakjes morrarella, ik heb een light soort geprobeerd, om te kijken of het verschil maakt. Eigenlijk niet veel, maar volgende keer ga ik toch een echte gebruiken;

- Dat gedaan, leg je nu een nieuwe laagje lasagnavellen erop en begin weer met de vulling.

- De vierde laag lasagna vellen heb ik bedekt met alleen een dun laagje waterige saus en Parmigiano, daarna heb ik met de nietmachine de hoeken van mijn ovenverpakking dicht gemaakt en in een voorverwarmde oven op 180 graad 30 minuten laten garen.

Lekker dat het was!

25 novembre 2009

Alla scoperta di cibi esotici
Op ontdekking van exotische lekkernijen

Tobago, Castara Bay

Come ogni anno in questo periodo devo abbandonare gli acquitrini dei Paesi Piatti per andare a riscaldarmi le ossa e ricaricare le mie batterie solari su qualche isola esotica. Solo così riesco ad arrivare sana di mente alla primavera.
Occasione comunque eccellente per scoprire cibi nuovi ed esotici, di cui prometto di relazionarvi al rientro.

~~~~~ Nederlands

Zoals elk jaar in deze periode moet ik de nattigheid van de Lage Landen verlaten om mijn botten op te warmen en mijn zonnebatterijen op te laden op een exotisch eilandje. Alleen met zo'n stop kan ik in goede mentale gezondheid de winter overbruggen tot aan de lente.
Het is wel een uitgelezen gelegenheid om nieuwe exotische lekkernijen te ontdekken, waarover ik na mijn terugkomst zal berichten.

24 novembre 2009

Stasera ore 20 a Radio Onda Italiana

Stasera alle ore 20 andrà in onda per Radio Onda Italiana la trasmissione 'Pitagora', a cura di Roberto Bacchilega e Nello Allocca.
Per sintonizzarvi in diretta tramite internet seguite questo link per la Wereld FM di Salto dalle 20 alle 21, per ascoltare la trasmissione in un altro momento (ma prima del 24 gennaio 2010) seguite il link per lo Streaming on demand.

DOPPIETTA ALL’IDFA 2009

Intervista a Erik Gandini, regista di 'Videocracy'
Intervista a Stefano Bisulli e Roberto Naccari, registi di 'Insulo de la Rozoj-Freedom is frightening'

L’IDFA (International Documentary Film Festival Amsterdam) propone ogni anno centinaia di documentari da decine di paesi.
Radio Onda Italiana segue da anni questo prestigioso festival, il più grande del mondo nel suo genere.
Quest’anno Roberto Bacchilega, che già da anni segue l’IDFA per conto di Radio Onda Italiana è riuscito ad ottenere due interviste di rilievo: la prima con Erik Gandini, regista di 'Videocracy' e la seconda con Stefano Bisulli e Roberto Naccari, registi di 'Insulo de la Rozoj-Freedom is Frightening'.

Intervista a Erik Gandini, regista di 'Videocracy'

Il documentario 'Videocracy' è stato presentato al Festival di Venezia e in Italia ha ottenuto reazioni di ogni genere. Si passa dall’entusiamo della proiezione di Venezia alle critiche di chi dice che Gandini avrebbe potuto essere più incisivo nella sua analisi al potere mediatico di Berlusconi. Perché proprio di questo si tratta: come l’Italia sia cambiata negli ultimi decenni in seguito all’offerta televisiva e come la televisione sia dunque diventata strumento di potere.
All’estero il film è un successo. Non solo viene programmato nelle televisioni (a differenza dell’Italia dove nessun canale ha voluto trasmetterlo), ma è tutto esaurito per tutte le proiezioni nelle sale dell’IDFA. Ed ecco che Erik Gandini, subito dopo una di queste proiezioni, parla liberamente ai microfoni di Radio Onda Italiana e ci racconta la sua versione dei fatti.


Intervista a Stefano Bisulli e Roberto Naccari, registi di 'Insulo de la Rozoj-Freedom is frightening'

Rimini, metà anni '60. Il turismo fiorisce e la rivoluzione giovanile arriva con insistenza. Una storia sconosciuta ai più, una storia locale che grazie all’IDFA diventa internazionale. Nell’Adriatico di fronte a Rimini, subito fuori dalle acque territoriali italiane, l’ingegnere Giorgio Rosa costruisce un’isola, una piattaforma in mezzo al mare.
Questa “nuova terra” dovrà diventare uno stato indipendente dall’Italia, uno stato con un suo governo, sue leggi, una sua economia, con un suo servizio postale e con una sua lingua: l’esperanto. Il progetto viene portato a termine.
Le autorità italiane però non gradiscono questo nuovo stato proprio di fronte alle proprie coste. La risposta dell’Italia all’ “Isola delle Rose” è dunque tutt’altro che amichevole.
Stefano Bisulli e Roberto Naccari raccontano agli ascoltatori di Radio Onda Italiana i tanti misteri di questa isola-stato.

www.ondaitaliana.org

22 novembre 2009

Lunedì 23 novembre a Radio Onda Italiana

Lunedì 23 novembre 2009 a Radio Onda Italiana dalle 20 alle 21 andrà in onda

.........Liberalaradio

a cura di Silvia Terribili

Al CERN di Ginevra è ripartito l’esperimento del Large Hadron Collider che vede coinvolti scienziati di tutto il mondo. Se tutto va bene verso la fine del mese i due fasci di protoni si scontreranno in un tubo circolare lungo circa 27 km, situato a 100 m di profondità sotto Ginevra. Osservando i frammenti delle collisioni, i fisici cercano di scoprire i segreti della materia a livello dell’infinitamente piccolo.
Ne parliamo stasera con Saverio D’Auria, fisico, ricercatore di ruolo all’Università di Glasgow, con esperienza di lavoro ad Amburgo, Chicago e allo stesso CERN.

Per sintonizzarvi in diretta tramite internet seguite questo link per la Wereld FM di Salto dalle 20 alle 21, per ascoltare la trasmissione in un altro momento (ma prima del 23 gennaio 2010) seguite il link per lo Streaming on demand.

Potete telefonare in diretta al numero di Amsterdam 020 - 788 43 20
oppure scrivere a
www.ondaitaliana.org
info@ondaitaliana.org

20 novembre 2009

Mucche - Koeien


Quando lo scorso settembre sono andata a Bra, per la manifestazione Cheese!, in piazza sono stata accolta da una serie di mucche di una razza particolare.
Un cartello spiegava il significato di questa mandria colorata:

Ecco la versione romana della Cow Parade, una manifestazione artistica che sta rallegrando da anni le strade e piazze delle maggiori città internazionali.

~~~~ Nederlands

Toen ik afgelopen september in Bra ben geweest, voor het kaasevenement Cheese!, werd ik op een van de pleinen ontvangen door een aantal koeien van een zeer bijzondere ras.
Een bord legde uit dat deze gekleurde kudde de Romeinse versie waren van de Cow Parade, een kunstevenement dat sinds jaren de straten en pleinen van de grootste internationale steden opvrolijkt.


16 novembre 2009

RadioCucina martedì sera alle 20 e alle 21
RadioCucina dinsdagavond om 20 en 21 uur

I produttori di formàdi frant Carmelio Matiz e Giuseppe Rugo
De producenten van de kaas formàdi frant Carmelio Matiz en Giuseppe Rugo

Martedì sera sarò per Radio Onda Italiana ai microfoni di Radio Cucina sul canale Wereld FM di Salto dalle 20 alle 21 per la trasmissione in italiano e sul canale Stads FM dalle 21 alle 22 per quella in olandese.
Per chi non ha occasione di segurmi in diretta, ecco il link per sentirmi in italiano e in olandese per i prossimi due mesi.
Il tema della trasmissione italiana di questa serata sarà di nuovo il formaggio.

~~~~~ Nederlands

Dinsdag avond zal ik voor Radio Onda Italiana achter de microfoon van Radio Cucina te horen zijn op het kanaal Wereld FM van Salto van 20 tot 21 uur voor de uitzening in het Italiaans en op het kanaal Stads FM van 21 tot 22 uur voor die in het Nederlands.
Wie geen gelegenheid heeft om rechtstreeks naar me te luisteren, kan via deze links naar de uitzending in het Italiaans en in het Nederlands luisteren voor de volgende twee maanden.

I formàdi frant della ditta di Giuseppe Rugo
De formàdi frant kaas van het bedrijf van Giuseppe Rugo

Ci faremo un giro da un capo all'altro dell'Italia, partendo dal Friuli.
Qui viene fatto un formaggio che ho scoperto solo recentemente grazie al mio amico importatore Jacopo Biadene della ditta Bladenis: si tratta del formàdi frant, presidio Slow Food. Questo formaggio, originario della Carnia, viene fatto riutilizzando forme difettose di formaggio di malga. I formaggi non ben riusciti vengono grattugiati o affettati e impastati con latte, panna, sale e pepe e rimessi a stagionare nelle fascere. È chiaro che solo i frant dello stesso impasto hanno all'incirca lo stesso sapore, che va dal morbido al piccante a seconda di quanto stagionati fossero i formaggi utilizzati. Con il tempo il sapore diventa sempre più intenso.
Non ci sono molti produttori di frant, quelli associati al presidio sono Renato Gortani, Giuseppe Rugo e Carmelio Matiz, tutti nella provincia di Udine.

~~~~~ Nederlands

We zullen een rondje Italië doen, van de ene naar de andere uiteinde, startend in Friuli, de meest noord oostelijke regio van Italië.
Hier wordt een soort kaas gemaakt dat ik onlangs heb ondekt dankzij mijn vriend en importeur van Italiaanse delicatessen Jacopo Biadene van het bedrijf Bladenis: het gaat om de kaas formàdi frant, presidium Slow Food. Deze kaas, die zijn oorsprong heeft in het gebied Carnia, wordt gemaakt door recycling van rauwmelkse kazen die mislukt zijn. De kazen worden geraspt of in dunne plakjes gesneden en gemengd met melk, room, zout en peper. Daarna worden ze in houten vormen gedrukt om te rijpen. Het spreekt voor zich dat alleen de frant uit dezelfde mengsel min of meer dezelfde smaak heeft, pittig maar rond indien jongere kazen zijn gebruikt, steeds pittiger bij gebruik van wat oudere kazen. Ook met het rijpen wordt de frant meer en meer sterk van smaak.
Er zijn niet veel producenten van frant: de producenten die zich hebben verenigd om deze kaas te beschermen tegen het in de vergetelheid te geraken, zijn Renato Gortani, Giuseppe Rugo en Carmelio Matiz, allemaal uit de provincie Udine.

Mariangela Candoni e suo cugino sono famiglia di Renato Gortani. Il loro formàdi frant viene importato in Olanda da Bladenis. Ascolteremo un'intervista a Mariangela.
Mariangela Candoni en haar neef zijn familie van Renato Gortani. Hun formàdi frant wordt in Nederland geïmporteerd door Bladenis. Tijdens de uitzending in het Italiaans zullen we luisteren naar een interview met Mariangela.

Dopo il Friuli visiteremo la Basilicata, dove si produce il caciocavallo podolico, presidio Slow Food. Si chiama podolico perché il latte viene fornito da una razza di mucche chiamata appunto podolica. È una razza bovina da carne che pascola allo stato brado in zone difficili. La mucca produce più latte di quello necessario al vitello e per questo viene munta.
Di caciocavallo podolico non se ne produce molto.
Ascolteremo un'intervista al signor Mario Laurino della Latteria Salvia di Tito (Potenza).

~~~~ Nederlands

Na Friuli reizen we af naar Basilicata, de regio ingeklemd tussen de teen en de hak van de Italiaanse laars. Hier wordt caciocavallo podolico geproduceerd, presidium Slow Food. Het heet 'podolico' want de melk komt uit een ras koeien die podolica heet. Het is een koeienras die vroeger overal in Italië te vinden was, maar die nu bedreigd wordt. Deze koeien werden vooral als werkdieren gehouden en voor het vlees. Ze grazen in het wild in moeilijke, bergachtige en droge gebieden en nemen genoegen ook met het eten van struiken. Ze hoeven niet veel door de mens verzorgd te worden. De koe produceert meer melk dan nodig is voor haar kalf en daarom wordt ze gemolken. Het is veel werk om deze koeien te melken.
Er wordt niet veel caciocavallo podolico geproduceerd.
We zullen luisteren naar een interview met signor Mario Laurino van Latteria Salvia in Tito (Potenza).


E dalla Basilicata passiamo alla Sicilia, con una gran profusione di formaggi di latte di pecora e di mucca. Ben cinque i formaggi siciliani che sono protetti da un presidio Slow Food: il Maiorchino, un pecorino prodotto nella zona di Messina, la provola dei Nebrodi, la provola delle Madonie, il Ragusano, anch'esso un formaggio a pasta filata ma di forma a parallelepipedo, prodotto con il latte di vacche della razza modicana, e la vastedda del Belice, l'unico formaggio a pasta filata ad essere prodotto con latte di pecora di razza della Valle del Belice.
Ascolteremo un'intervista con il signor Carmelo Cilia dell'Azienda Cibus di Ragusa.


~~~~ Nederlands

En vanuit Basilicata steken we over naar Sicilië, met veel kazen uit schapen- of koemelk. Sicilië telt vijf kazen die beschermd worden met een presidium Slow Food: de Maiorchino, een schapenkaas uit de buurt van Messina, die met een naald wordt geprikt zodat alle lucht eruit kan snappen voordat hij gepekeld wordt; de provola uit het Nebrodi gebergte, die gekneed wordt alsof het brood is; de provola het Madonie gebergte, die klein en zoet is; de Ragusano is ook een kneedkaas maar hij vrij groot, heeft de vorm van een parallelepipedum en wordt gemaakt met de melk van koeien van de modicana ras; de vastedda van de Belice, de enige kneedkaas die gemaakt wordt met de melk van schapen van de ras Valle del Belice. Bijzonder aan de vastedda is dat er schapenkazen worden gebruikt die niet goed rijpen: de herders gaan ze snijden en met heet water smelten zodat ze door het kneden toch nieuwe kaas kunnen krijgen en geen kaas verloren gaat.
We zullen luisteren naar een interview met signor Carmelo Cilia van het bedrijf Cibus uit Ragusa.

I cavallucci sono fatti di caciocavallo.
De paardjes zijn van caciocavallo gemaakt.

15 novembre 2009

Statale 17 - Come è andata la presentazione ad Amsterdam
Statale 17 - Zo ging de presentatie in Amsterdam

Barbara Summa

Ieri si è tenuta la presentazione ad Amsterdam del libro di Barbara Summa (alias MammAmsterdam) 'Statale 17 - Storie minime transumanti' alla Libreria Bonardi.

È stata una serata molto più facile di quanto prevedessi: Marina Warners della Libreria aveva organizzato le sedie e alcune bottiglie di vino per la bicchierata post factum, Barbara si è emozionata per alcuni passaggi che Silvia Terribili ha citato nel corso del suo breve commento al libro, Roberto Bacchilega ha letto un brano e l'attore Antonio Petrocelli (qui ad Amsterdam per la presentazione del libro di Albino Pierro curato di Silvia) è intervenuto dal pubblico leggendo e commentando l'introduzione (la excusatio non petita). Stefano Bocconi si è occupato del sottofondo musicale alle letture con la sua inseparabile chitarra. A me è quindi bastato fare una mini introduzione personale intorno all'acquisto del libro, punzecchiare un paio di volte Barbara con qualche domandina e dirigere un po' il traffico di letture.

La cosa bella è che la serata poi non è andata a finire a tarallucci e vino, ma a polenta e salsicce!

~~~~~ Nederlands

Gisterenmiddag was er de presentatie in Amsterdam van het boek van Barbara Summa (alias MammAmsterdam) 'Statale 17 - Storie minime transumanti' (Rijksweg 17 - Kleine verhalen langs de schapenpaden) bij Libreria Bonardi.

Het is een makkelijker avond geworden dan ik me had voorgesteld: Marina Warners van de Libreria had stoelen geregeld en ook enkele flessen wijn voor na afloop, Barbara raakte geëmotioneerd door enkele zinnen die Silvia Terribili heeft voorgelezen tijdens haar korte commentaar op het boek, Roberto Bacchilega las een passage voor en acteur Antonio Petrocelli (hier in Amsterdam wegens de presentatie van het boek van Albino Pierro die Silvia heeft verzorgd) las een deel van de introductie voor en becommentarieerde deze. Stefano Bocconi zorgde voor de muzikale achtergrond met zijn onafscheidbare gitaar. Ik heb een korte introductie omtrent mijn aanschaf van het boek gedaan, Barbara een beetje gestoken met een paar vragen en voor de rest heb ik het verkeer omtrent het lezen van de passages in goede banen geleid.

Nadat we van de gastvrijheid van Marina Warners hebben genoten, zijn we een ouderwetse pan warme polenta met worstjessaus gaan eten.
Niets beters dan comfort food uit eigen bodem om deze stormachtige herfstavond af te sluiten!

Roberto Bacchilega legge il brano sull'antropologo bergamasco
Roberto Bacchilega leest een passage over een antropoloog uit Bergamo

Polenta e salsicce - Maismeelpap met worsjessaus

13 novembre 2009

Statale 17 - La presentazione ad Amsterdam
Statale 17 - Presentatie in Amsterdam

Sabato pomeriggo alle 17 ci sarà finalmente la prima presentazione in Olanda del libro 'Statale 17 - Storie minime transumanti' di Barbara Summa, alias MammAmsterdam.
Un libro vissuto e sofferto, un libro di storie vere, divertenti, ricordi di altri momenti felici in una piccola porzione di quell'Abruzzo che dal 6 aprile 2009 non sarà mai più uguale.
Appunti privati resi pubblici, scorci di vita abruzzese e riflessioni sul passato e sul presente.
Per quanto riguarda il futuro, ne parleremo insieme con Barbara durante la presentazione.
Il botta e risposta con la scrittrice sarà guidato dalla sottoscritta.
Roberto Bacchilega, presidente della Fondazione Quelli di Astaroth, leggerà un brano dal libro.
Stefano Bocconi si occuperà dell'intrattenimento musicale.
Marina Warners metterà a disposizione la sua splendida Libreria Bonardi per la presentazione.
Da Marina potrete anche acquistare il libro (se non ce l'avete già).

Statale 17 - Storie minime transumanti
Edizioni Exòrma - Roma

Sabato 14 novembre ore 17
Libreria Bonardi
Entrepotdok 26
1018 AD Amsterdam
Tel.+31-20-6239844

~~~~ Nederlands
Zaterdagmiddag om 17 uur zal eindelijk de eerste presentatie in Nederland plaats vinden van het boek 'Statale 17 - Storie minime transumanti' (Rijksweg 17 - Kleine verhalen langs de schapenpaden) van Barbara Summa, alias MammAmsterdam.
Het is een boek als een stuk leven, vol met echte verhalen, de meeste grappig, enkele zelfs humoristisch, herinneringen aan andere gelukkige momenten in een klein deel van Abruzzo, de regio die na de aardbeving van 6 april 2009 nooit meer dezelfde zal zijn.
Het boek bevat persoonlijke aantekeningen die aan het publiek worden toevertrouwd, kleine raampjes die opengaan op het landschap van het Abruzzese leven en overpeinzingen over het verleden en het heden.
Wat de toekomst betreft, daar zullen we het met Barbara over hebben tijdens de presentatie.
Het vraag-en-antwoord gesprek wordt door ondergetekende geleid.
Roberto Bacchilega, voorzitter van de Stichting Quelli di Astaroth, leest een pagina uit het boek voor.
Stefano Bocconi neemt de muzikale omlijsting op zich.
Marina Warners stelt haar gastvrije en mooie Libreria Bonardi ter beschikking voor de presentatie.
Bij Marina zijn jullie aan het goede adres om het boek aan te schaffen (als jullie het nog niet hebben).

Statale 17 - Storie minime transumanti
Edizioni Exòrma - Roma

Zaterdag 14 november om 17 uur
Libreria Bonardi
Entrepotdok 26
1018 AD Amsterdam
Tel.+31-20-6239844

12 novembre 2009

Zucca al forno
Pompoen uit de oven

La catena di supermercati olandese Albert Heijn distribuisce gratuitamente una rivista di (pubblicità e) cucina chiamata AllerHande (letteralmente: un po' di tutto) con una tiratura di 5 milioni di copie. Dato che ci sono 16 milioni tra olandesi e altri, si fa presto a capire la capillarità della penetrazione di questa rivista tra la popolazione.
L'AllerHande esce 13 volte l'anno da quasi 30 anni e ha cambiato (o guidato il cambiamento) della cucina olandese. Dagli ultimi 5 anni almeno un numero all'anno è dedicato alla cucina italiana, e devo dire che il livello aumenta sempre - anche se poi prendono svarioni enormi nei numeri con altri temi.
Non mi ricordo di aver mai cucinato ricette da questa rivista, mica per altro, è che a me il tipo di cibo che propongono loro non piace.
Ma questa ricetta di zucca al forno mi è piaciuta tanto e ve la propongo anche a voi.

Zucca al forno con il rosmarino

1 zucca circa 1, 2 kg
6 scalogni
1 testa d'aglio
3 rametti di rosmarino
1 limone, tagliato in quarti
3 cucchiai olio di oliva

Preriscaldate il forno a 220 °C.
Tagliate la zucca in quarti.
Eliminate i semi e i filamenti all'interno con un cucchiaio.
Tagliate la zucca senza sbucciarla a fette.
Pelate gli scalogni.
Dividete gli spicchi dalla testa d'aglio senza sbucciarli.
Rivestite una teglia con carta forno e distribuitevi le fette di zucca, gli scalogni, l'aglio, il rosmarino e il limone.
Irrorate con l'olio e spolverate di sale e pepe.
Mettete la teglia 35 minuti in forno.
Girate a metà cottura una volta e spremete il limone per far uscire il succo.
Cuocendo l'aglio si è ammorbidito e addolcito. Lo potete spremere dalla pellicina e mangiare con la zucca arrostita.

Note di Marina
A me gli aghi di rosmarino che vanno a spasso nel cibo non piacciono e quindi ci ho messo la salvia, che c'è stata benissimo, è diventata croccante e me la sono mangiata così.
Ero senza limoni ma sinceramente non ne ho sentito la mancanza.
D'aglio ne ho messo 2 spicchi per far profumo ma non li ho mangiati. A me dell'aglio piace solo l'aroma ma non il gusto, non lo digerisco.
Buona, da rifare.

~~~~~ Nederlands


De supermarktketen Albert Heijn distribueert een gratis (reclame- en ) kookblad met de naam AllerHande met een oplage van 5 miljoen exemplaren. Aangezien er in Nederland 16 miljoen inwoners telt, kun je snel uitrekenen hoe diep de penetratie van dit blad onder de bevolking is. AllerHande verschijnt 13 keer per jaar sinds bijna 30 jaar en heeft de Nederlandse manier van eten veranderd (of de verandering ervan geleid).
Sinds de laatste 5 jaar minstens een uitgave wordt jaarlijks gereserveerd voor de Italiaanse keuken, en ik moet eerlijk zeggen dat het niveau steeds hoger wordt - ook al maken ze wat misstappen in andere uitgaven.
Ik kan me niet herinneren ooit een recept uit dit blad te hebben gemaakt, maar dat heeft te maken met het feit dat het soort eten dat ze voorstellen mij niet echt aantrekt.
Maar dit recept voor pompoen uit de oven heeft me zeker heel goed gesmaakt!
Geroosterde pompoen met rozemarijn
1 pompoen (van ca. 1, 2 kg)
6 sjalotten
1 bol knoflook
3 takjes rozemarijn
1 citroen, in partjes
3 eetlepels olijfolie

Verwarm de oven voor op 220 °C.
Snijd de pompoen in vieren.
Verwijder de zaden en de draderige binnenkant met een lepel.
Snijd de ongeschilde pompoen in plakken.
Verwijder de buitenste schil van de sjalotten.
Haal de tenen knoflook los uit de bol en laat de schil zitten.
Bekleed de braadslee met bakpapier en leg daar de pompoenplakken op met de sjalotten, de knoflook, de rozemarijn en de citroenpartjes.
Besprenkel met de olie.
Bestrooi alles met peper en zout.
Zet de braadslee 35 minuten in het midden van de oven.
Schep tussentijds een keer om en plet de citroenpartjes zodat het sap vrijkomt.
Door het garen is de knoflook zacht van structuur en van smaak geworden. U kunt de inhoud zo uit het velletje knijpen en samen met de geroosterde pompoen eten.
Notitie van Marina
Ik hou niet van de naalden rozemarijn die door mijn eten zwerven, dus heb ik verse salie gebruikt. Die paste er goed bij, is lekker knapperig geworden en ik heb het gegeten.
Ik had geen citroenen in huis maar eerlijk gezegd heb ik geen citroen gemist in dit gerecht.
Wat knoflook betreft heb ik maar 2 teentjes gebruikt voor hun aroma maar die heb ik niet gegeten: mijn maag kan er niet tegen.
Lekker, moet ik weer eens een keer maken.

11 novembre 2009

Choca, de chocolade FESTIVAL del cioccolato

****Italiano segue ****

Wat een sprinkhaan te maken heeft met chocolade wil ik het eigenlijk niet weten, maar dat in Amsterdam tot 22 november een chocolade-festival gaande is, wil ik niet missen.

Choca is een festival in het teken van chocolade, met workshops en proeverijeen in heel Amsterdam. Hilton's restaurant Roberto's aan de Apollolaan biedt o.a. een chocolade menu, met tagliatelle met cacao en gorgonzola waarvan ik erg goede dingen gehoord van heb.

En in de deelnemende zaken (klik hier om ze allemaal te vinden), naar de mooie aanzichtkaarten met grafische insecten, vindt u ook een kortingscard. Weer handig, voor wij chocoladegekken.

Per gli appassionati del cioccolato ad Amsterdam fino al 22 novembre è in corso Choca, il festival del cioccolato. Cliccando sul nome troverete la lista dei partecipanti che organizzano assaggi o workshop e dove troverete, oltre alle belle cartoline con questi insetti tanto grafici, anche una carta sconto.

Per esempio al ristorante dell'Hilton Da Roberto in Apollolaan, questo mese presentano un menu al cioccolato e mi hanno parlato molto bene delle tagliatelle al cacao e gorgonzola. Ma è solo uno dei tanti esempi.

Certo, perché poi abbiamo scelto proprio degli insetti per i poster, resta un mistero.

10 novembre 2009

Il bacio di mezzogiorno
De kus van het middaguur

Silvia Terribili (qui il suo sito, il suo blog e le sue videointerviste) non solo è redattrice di Radio Onda Italiana, attrice-regista del gruppo teatrale Quelli di Astaroth, ma è anche traduttrice ed appassionata di letteratura.
La sua ultima fatica, a quanto mi risulta (ma potrei sbagliarmi, è una donna piena di sorprese) è stata la cura di una raccolta di poesie di Albino Pierro.
Domani sera, per il comitato Dante Alighieri di Amsterdam, presenterà il volume "Il bacio di mezzogiorno. Trenta9 poesie d’amore".

Serata di poesie d’amore di Albino Pierro

La raccolta "Il bacio di Mezzogiorno, De kus van het middaguur, trenta9 poesie d’amore" di Albino Pierro è stata tradotta in olandese da Maria van Daalen, Silvia Terribili e Antonio Petrocelli.
La figura del poeta verrà introdotta nel suo contesto culturale da Silvia Terribili, curatrice del progetto e le poesie d’amore verranno declamate in italiano e tursitano da Antonio Petrocelli, noto attore di cinema e teatro e autore della versione italiana.
Le letture poetiche si alterneranno alle coreografie della pizzica taranta, proposta dalla giovane artista Michela Mazzeo, in una sua originalissima interpretazione dello spirito del Mezzogiorno e della passione infuocata dei leggendari tarantolati.

Dove: Aula dell'Amsterdams Lyceum, Valeriusplein 15, 1075 BJ Amsterdam.
La sala apre alle ore 19.30.
Inizio conferenza: ore 20.15.
Entrata gratuita per i soci della Dante Alighieri di Amsterdam su presentazione dell'invito.
I non soci possono associarsi la sera stessa oppure pagare un biglietto d'ingresso di €5 che comprende caffè/the prima della conferenza e un bicchiere di vino durante la pausa.

~~~~ Nederlands

Silvia Terribili (hier haar site, haar blog en haar videointerviews) is niet alleen programma maker van Radio Onda Italiana, actrice-regisseuse van theatergroep Quelli di Astaroth, maar ook vertaalster en literatuurliefhebster.
Haar laatste werk, voorzover ik weet (maar ik zou me kunnen vergissen, ze is een vrouw vol verrassingen) is de verzorging van een gedichtenbundel van Albino Pierro.
Morgenavond, voor het comité Dante Alighieri van Amsterdam, zal ze het boek "De kus van de middaguur. 9dertig liefdesgedichten" presenteren.

Op deze Dante-avond staat de dichtbundel van Albino Pierro, “Il bacio di Mezzogiorno. Trenta9 poesie d’amore”, “De kus van het middaguur. 9endertig liefdesgedichten” centraal.
Albino Pierro heeft zijn gedichten in het Tursitaans geschreven, het dialect van zijn geboortedorp Tursi. Dit plaatsje ligt in de Italiaanse provincie Matera (Basilicata).
De Tursitaanse gedichten zijn in het Nederlands vertaald en tegelijkertijd in het Nederlands en het Italiaans uitgegeven. De vertaling is van Maria van Daalen, Silvia Terribili e Antonio Petrocelli.
Silvia Terribili zal als samensteller van de bundel op de avond een inleiding houden over de dichter tegen de achtergrond van zijn omgeving. De bekende film- en toneelacteur Antonio Petrocelli die tevens zorgde voor de Italiaanse versie van de bundel zal tijdens de avond de gedichten voordragen in het Italiaans en in het Tursitaans.
De voordrachten worden afgewisseld met een dansvoorstelling van de danseres Michela Mazzeo. Zij heeft zich bij haar zeer originele choreografieën laten inspireren door de passie en sfeer van de Mezzogiorno en in het bijzonder de pizzica taranta, de legendarische traditionele dans uit Salento (Apulië).

Locatie: Aula van Het Amsterdams Lyceum, Valeriusplein 15, 1075 BJ Amsterdam. De zaal is open vanaf 19.30 uur. Aanvang van de lezing: 20.15 uur. Entree is gratis voor leden van Dante Alighieri Amsterdam op vertoon van de uitnodiging. Niet-leden kunnen op de avond lid worden of een toegangsprijs betalen van €5,-. Dit is inclusief koffie/thee vooraf en een glas wijn in de pauze.

09 novembre 2009

La pancetta di Rick Stein
De buikspek volgens Rick Stein

A settembre è uscita qui in Olanda la traduzione dell'ultimo libro di Rick Stein: Coast to Coast - Food from land and see inspired by travels across the world (Van kust tot kust - Vlees- en visgerechten van wereldse kustgebieden, edito da Tirion Culinair).
E Stein, che è anche un famoso cuoco della BBC del quale ho seguito tutti i programmi o quasi, era qui ad Amsterdam per promuovere il suo libro. Ovviamente un'occasione come questa Barbara ed io non ce la siamo fatta scappare e ci siamo messe in fila per intervistarlo.
L'intervista (in inglese) è andata in onda il 15 settembre scorso durante la trasmissione in olandese di Radio Cucina dalle 21 alle 22. È ancora online fino al 14 novembre, per chi avesse voglia di ascoltarla.
Il libro è molto bello e Rick Stein è molto affascinante con il suo educatissimo accento oxfordiano. Ci ha raccontato come questo libro fosse un po' la raccolta delle sue ricette preferite, raccolte in giro per il mondo durante i suoi tanti viaggi. Stein è anche un grande amante della cucina italiana e quindi gli abbiamo chiesto qual'è la ricetta straniera di questo libro che secondo lui potrebbe piacere a tutti gli italiani. Praticamente senza pensarci ci ha risposto: la pancetta di maiale croccante alla cinese. Perché noi italiani amiamo le cose croccanti e non ci mettiamo paura di un pezzetto di grasso.

E quindi l'ho voluta provare.

Pancetta arrosto croccante alla cinese - testo di Rick Stein

Al giorno d'oggi la maggior parte degli arrosti di maiali non fanno più la crosta, semplicemente perché non c'è abbastanza grasso tra la carne e la cotenna per farla diventar croccante.
A quanto pare vogliamo carne sempre più magra e sembriamo aver dimenticato quanto sia buona la carne con la crosticina e con un po' di grassetto. I cinesi, invece, amano mangiare la pancetta di maiale. Penso che dipenda dal fatto che contiene molto grasso, per cui la carne rimane morbida e la cotenna diventa croccante. In questa ricetta si marina a secco un pezzo quadrato di pancetta fresca con spezie cinesi. La pancetta viene poi arrostita lentamente, diventando un arrosto tenerissimo. Servite come accompagnamento verdure a foglia cinesi in salsa di ostrica e riso al vapore e dimenticate, ma questo è solo il mio parere, l'eterno wok. Questa è ottima cucina cinese.

Per 4-6 persone

un pezzo di pancetta fresca bella alta di 1½ kg con la cotenna, senza ossa
1 cucchiaio di pepe di Sichuan
1 cucchiaino di pepe nero in grani
2 cucchiai di sale grosso
2 cucchiaini di polvere di 5 spezie cinesi
2 cucchiaini zucchero scuro
1 porzione di riso al vapore, come accompagnamento

Punzecchiate il più possibile con uno spiedino sottile o un ago grosso la cotenna fino al grasso senza però arrivare alla carne. Rovesciate sulla cotenna un bollitore pieno di acqua bollente, fate scolare e asciugate per bene.
Riscaldate una padella con il fondo spesso senza olio a fuoco alto. Aggiungete il pepe di Sichuan e quello nero e fatelo saltare un paio di secondi fin quando si scuriscono e cominciano a profumare. Metteteli in un macinino o un mortaio e macinateli fini. Mettete questa polvere in una ciotola con il sale, la polvere delle cinque spezie e lo zucchero.
Mettete la pancetta con la cotenna sotto su un tagliere e strofinate la carne con il miscuglio di spezie. Mettete in frigo per 8 ore o tutta una notte.
Riscaldate il forno a 200° C.
Ponete la pancetta con la cotenna in alto su una griglia posta su una teglia dove avrete messo almeno 2 dita d'acqua.
Arrostite la carne per 15 minuti.
Abbassate la temperatura del forno a 180° C e fate arrostire ancora 2 ore; aggiungete se necessario altra acqua nella teglia.
Alzate il forno a 230° C e arrostite la pancetta ancora per 15 minuti.
Tiratela fuori dal forno e fatela freddare. Servitela preferibilmente calda. Tagliate la carne a bocconcini e disponetela su un piatto da portata caldo. Servite con verdure cinesi al vapore in salsa d'ostrica e riso al vapore.

Note di Marina
La faccenda della marinatura di 8 ore non l'avevo proprio letta e quindi l'ho saltata, visto che erano già le 5 del pomeriggio e avevo gente a cena alle 8...
Le 5 spezie non ce l'avevo, ho usato un misto con 10 spezie, la mia amica cinese Lin mi ha detto che andava ancora meglio.
La cotenna è diventata croccante come quella di una porchetta appena sfornata, anzi, si è mantenuta croccante anche dopo qualche giorno di frigorifero, quando ne ho riciclato un pezzetto per farci un'amatriciana al volo (astenersi commenti).
La prossima volta provo a metterci le spezie della porchetta, secondo me diventa spaziale...
Grazie Rick, ci hai proprio azzeccato!
P.S.: in fondo al post trovate la versione originale inglese, just for fun.

~~~~ Nederlands


Afgelopen september is hier in Nederland de vertaling verschenen van het laatste boek van Rick Stein: Coast to Coast - Food from land and see inspired by travels across the world (Van kust tot kust - Vlees- en visgerechten van wereldse kustgebieden, uitgegeven door Tirion Culinair).
En Stein, die een beroemde tv-kok is bij de BBC van wie ik bijna alle programma's heb gevolgd, was hier in Amsterdam om zijn boek te promoten. Natuurlijk hebben Barbara en ik zo'n gelegenheid niet laten lopen en we hebben in de rij gestaan om hem te interviewen. Het interview (in het Engels) hebben we 15 september uitgezonden tijdens de Nederlandse programma van Radio Cucina van 21 tot 22 uur. Het is nog tot 14 november online, voor wie zin heeft om ernaar te luisteren.
Het boek is erg mooi en Rick Stein is erg charmant met zijn correcte Oxford accent. Hij vertelde dat dit boek een soort verzameling is van zijn favoriete recepten, die hij tijdens zijn vele reizen door de wereld heeft verzameld. Stein is ook een grote liefhebber van de Italiaanse keuken. We hebben hem gevraagd welke buitenlandse recept uit zijn boek volgens hem bij alle Italianen in de smaak zou vallen. Bijna zonder na te hoeven denken heeft hij geantwoord: de krokante Chinese buikspek. Want wij Italianen houden van krokant en niet vies zijn van een stukje vet.
En dus heb ik dit recept uitgeprobeerd.

Op Chinese wijze krokant gebraden varkensvlees
Tegenwoordig produceren de meeste braadstukken van het varken geen braadkorst. Er zit gewoon niet genoeg vet tussen het vlees en de huid om de laatste krokant te laten worden. Kennelijk willen we zo graag steeds magerder vlees eten dat we vergeten lijken te zijn hoe verrukkelijk eten zoals braadkorst en goeddoorregen stukken vlees is.
De Chinezen echter houden buikvlees van het varken in ere. Ik denk dat dit komt doordat het veel vet bevat waardoor het vlees sappig en het vel krokant en knapperig wordt. Hier wordt een vierkant stuk varkensbuik droog gemarineerd met Chinese kruiden en dan langzaam gebraden, wat krokant, mals varkensgebraad oplevert. Geef er wat gestoomde Chinese bladgroenten in oestersaus en gestoomde rijst bij en vergeet, maar dat is alleen mijn mening, het eeuwige roerbakken. Dit is Chinees eten op zijn best.

Voor 4 – 6 personen

dik stuk varkensbuik van 1½ kg met vel, zonder bot
1 eetlepel Sichuan-peperkorrels
1 theelepel zwarte peperkorrels
2 eetlepels zeezoutvlokken
2 theelepels Chinees vijfkruidenpoeder
2 theelepels basterdsuiker
1 portie gestoomde rijst, voor erbij
Prik zo vaak mogelijk met een dunne pen of een lardeernaald in het vel van het varkensvlees, tot in het vet maar niet zo diep dat u in het vlees prikt. Schenk dan een ketel vol heet water over het vel, laat het uitlekken en dep dan goed droog.
Verhit een droge koekenpan met dikke bodem boven hoog vuur. Voeg de Sichuan- en zwarte peperkorrels toe en schud ze een paar seconden door de pan tot ze iets kleur krijgen en hun aroma’s beginnen af te geven. Doe ze in een kruidenmolen en maal tot een fijn poeder. Stort in een kom en roer er zeezout, vijfkruidenpoeder en suiker door.
Leg het varkensvlees met de vleeskant naar boven op een blad en wrijf het vlees helemaal in met het kruidenmengsel. Zet 8 uur of een nacht lang koel weg.
Verhit de oven voor op 200°C/gasstand 6. Leg het varkensvlees met het vel naar boven op een rooster dat rust op een braadslede met water. Braad het vlees 15 minuten. Temper dan de oventemperatuur tot 180°C/gasstand 4 en braad nog 2 uur; vul zonodig nu en dan het water in de braadslede aan.
Verhoog de oventemperatuur weer tot 230°C/gasstand 8 en braad het varkensvlees nog eens 15 minuten. Haal het daarna uit de oven en laat afkoelen. Serveer bij voorkeur warm.
Snijd het vlees in hapklare stukken en schik die op een voorverwarmde schaal. Geef er gestoomde Chinese groenten in oestersaus en gestoomde rijst bij.

Notitie van Marina
Het verhaal van de marinade van 8 uur had ik het echt niet gelezen en heb het dus niet gedaan, aangezien het al 5 uur 's middags was en ik had eters om 8 uur...
De 5 specerijen had ik ook niet, ik heb gebruikt een mengsel met 10 specerijen, mijn Chinese vriendin Lin heeft gezegd dat het nog beter was.
Het vel is erg krokant geworden en is knapperig gebleven ook na een paar dagen koelkast, toen ik een stukje gerecycled heb voor een snelle amatriciana saus (no comments, please...)
Volgende keer probeer ik andere kruiden, die van de porchetta, volgens mij wordt het nog lekkerder...
Grazie Rick, je hebt het goed geraden!
P.S.: hieronder vind je de originele Engelse versie van het recept, just for fun.

Crisp Chinese Roast Pork with Steamed Rice
Serves 4-6

1 x 1.5kg (3lb) piece of thick belly pork with the rind
1 tablespoon Sichuan peppercorns
1 teaspoon black peppercorns
2 tablespoons Maldon sea salt flakes
2 teaspoons five-spice powder
2 teaspoons caster sugar
1 quantity Steamed Chinese greens in oyster sauce
Steamed Rice, to serve

Method

1. Spike the skin of the pork with a fine skewer or a larding needle as many times as you can, going through into the fat but not so deep that you go into the flesh. Then pour a kettle full of hot water over the skin, leave it to drain and then dry it off well.
2. Heat a dry, heavy-based frying pan over a high heat. Add the Sichuan and black peppercorns and shake them around for a few seconds until they darken slightly and start to smell aromatic. Transfer them to a spice grinder and grind to a fine powder. Tip them into a bowl and stir in the sea salt, five spice powder and sugar.
3. Turn the pork flesh-side up on a tray and rub the flesh all over with the spice mixture. Set it aside somewhere cool to marinate for 8 hours or overnight.
4. Preheat the oven to 200˚C/400F/Gas Mark 6. Turn the pork skin-side up and place it on a rack resting on top of a roasting tin of water. Roast the pork for 15 minutes, then lower the oven temperature to 180˚C/350˚F/Gas Mark 4 and roast it for a further 2 hours, topping up the water in the roasting tin now and then when necessary.
5. Increase the oven temperature once more to 230˚C/450˚F/Gas Mark 8 and continue to roast the pork for a further 15 minutes. Then remove it from the oven and leave it to cool. It is best served warm.
6. Cut the pork into bite-sized pieces and arrange them on a warmed platter. Serve with the Chinese greens in oyster sauce and steamed rice.

08 novembre 2009

Cheese (4) - I formaggi stranieri
Cheese (4) - De buitenlandse kazen

Eccomi di nuovo a quello che sta diventando un appuntamento domenicale fisso con i formaggi di Cheese!, la manifestazione dedicata alle forme del latte organizzata da Slow Food che si è svolta dal 18 al 21 settembre scorso a Bra, piacevolissima cittadina in provincia di Cuneo, non distante da La Morra, patria del Barolo.

A Cheese! non c'erano solo formaggi italiani. Per esempio, ho già parlato dei presidi olandesi con il Goudse Oplegkaas e il Texelse schapenkaas.
C'erano formaggi a rappresentanza di molte nazioni, anche dall'Africa, ma ovviamente non posso mettere qui tutto, vi rimando al sito di Slow Food per gli elenchi completi.
I formaggi di cui vi parlo qui invece mi hanno colpito per le ragioni che vi racconto qui di seguito.

~~~~~ Nederlands

Ik ben er weer met een vaste zondag afspraak met de kazen van Cheese!, het evenement rondom melk in al zijn gedaantes dat Slow Food heeft georganiseerd van 18 tot 21 settember in Bra, een fijn stadje in de provincie van Cuneo, Piemonte, niet ver weg van La Morra, het vaderland van de Barolo wijn.

Bij Cheese! waren er niet alleen Italiaanse kazen aanwezig. Ik heb hier al gesproken over de Nederlandse presidia (bescherming) van de Goudse Oplegkaas en de Texelse schapenkaas.
Er waren kazen uit vele landen, zelfs uit Afrika, maar ik kan natuurlijk niet alles hier behandelen, hiervoor is het beter de website van Slow Food te raadplegen voor de totale lijsten.
De kazen waarover ik hieronder vertel, hebben indruk op me gemaakt om de redenen die ik telkens aangeef.

Nella foto d'apertura e in questa qui sopra ci sono dei formaggi belgi (tanto per cominciare con i vicini di casa). Il Belgio stranamente non ha presidi Slow Food, non solo per quanto riguarda i formaggi. Bisogna però che si diano una smossa perché in ogni caso hanno dei formaggi ottimi che potrebbero essere spazzati via dai formaggi industriali (su questo sito potete trovare la descrizione di moltissimi formaggi belgi).
Il formaggio della foto d'apertura non so come si chiama (mea culpa, ma se qualcuno lo sa e me lo dice, ne sarei felice). È un formaggio di latte di capra di dimensioni piuttosto grandi, un rettangolo di circa 50 x 90 cm ed è proposto in stagionature di 3, 4 e 5 anni. Il suo gusto è estemamente forte, ma con una bella birretta scura di abbazia, una trappist tripel di quelle giuste, dovrebbe essere molto piacevole. Dico "dovrebbe", perché quando ho assaggiato questo formaggio, non avevo a disposizione nessuna trappist. Mi sa che mi tocca andare in Belgio a fare l'esperimento...
Le formaggette rotonde e scure che vedete qui sopra invece sono affinate con la birra (giusto per restare in tema): significa che vengono regolarmente immerse in un secchio di birra (e subito tirate fuori) durante il periodo di stagionatura. Peccato che non è stato possibile assaggiare questo formaggio fiammingo.

~~~~~ Nederlands

In de openingsfoto en in de foto hierboven is een tweetal Belgische kazen te zien - laten we dus maar meteen met de buren beginnen. Het is merkwaardig, maar België heeft geen product dat een Slow Food presidium is, dus niet alleen wat kaas betreft. Het lijkt me wel nodig dat ze wakker worden want ze hebben best hele lekkere ambachtelijke kazen die bedreigt worden door industrieel vervaardige kazen (op deze site kunt u de beschrijving van vele Belgische kazen vinden).
Ik ken helaas niet de naam van de kaas op de openingsfoto (mea culpa, maar als iemand het weet en dat mij vertelt, zou ik het fijn vinden). Het is gemaakt met geitenmelk en is best groot: een rechthoek van circa 50 x 90 cm. Het wordt ter consumptie aangeboden als hij 3, 4 en 5 jaar oud is. De smaak is erg pittig, maar met een lekker bolleke donkere trappist, het liefst een trippel zoals het hoort, zou het nog aangenamer smaken. Ik zeg 'zou', want ik deze kaas heb geproefd, had ik geen bolleke trappist ter beschikking. Ik vermoed dat ik dit smaakexperiment persoonlijk in België moet gaan doen...
De ronde, donkere kaasjes hierboven zijn geaffineerd met bier (om in thema te blijven): het betekent dat ze regelmatig in een emmertje bier worden onderdompeld (en meteen eruit gehaald) tijdens de rijpingsperiode. Jammer dat ik ze niet heb kunnen proeven.

Questo qui sopra è il Sir Iz Mijeha (formaggio nel sacco) dell’Erzegovina, più esattamente della regione di Nevesinje (tradotto: deserto di neve), sulle montagne a una cinquantina di chilometri a sud della città di Mostar con il suo splendido ponte a schiena d'asino. Il "sacco" è fatto con una pelle di pecora rivoltata, seccata e cucita, e a seconda di quanto era grande la pecora, il formaggio può pesare tra i 30 e i 70 chili.
Per questo formaggio tradizionale si usa latte crudo di pecora, di vacca o entrambi a seconda della disponibilità. La cagliata salata viene prima fatta spurgare per bene e poi messa nel sacco di pelle di pecora, che viene chiuso e riposto in un locale fresco per farlo maturare. Il periodo di stagionatura va dai 2 ai 3 mesi.

~~~~~ Nederlands

Deze hierboven is de Sir Iz Mijeha (kaas in de zak) uit de regio van Nevesinje (letterlijk vertaald als 'sneeuwwoestijn'), zo'n 50 km ten zuiden van Mostar en haar mooie brug, in Herzegovina. De 'zak' is gemaakt met de huid van een schaap, gedroogd en dichtgenaaid. Naar gelang de grootte van de schaap, kan deze kaas tussen de 30 en de 70 kilo's wegen. Voor deze traditionele kaas wordt rauwe schapen- of koemelk, of soms samen, indien beschikbaar, gebruikt. De wrongel wordt gezouten en uitgeperst en in de zak van schapenhuid gedaan. Deze wordt dicht gemaakt en bewaard in een koele ruimte om te laten rijpen voor 2 of 3 maanden.

Questo qui sopra è il Vacherin friburghese a latte crudo della Svizzera.
Io, nella mia beata ignoranza, conoscevo solo il dessert dal nome vacherin: gelato di fragola e vaniglia racchiuso tra due dischi di meringa e ricoperto completamente di panna montata.
Invece, esiste il Vacherin Mont d'Or e il Vacherin Fribourgeois, che sono completamente diversi.
Il Mont d'Or è morbido e si mangia anche con un cucchiaio, questo friburghese invece è a pasta semidura. Per il Mont d'Or si usa latte vaccino crudo, per il Fribourgeois latte vaccino pastorizzato nel 98% dei casi.
Il presidio vuole per l'appunto valorizzare proprio il Vacherin a latte crudo (soprattutto quello prodotto d'estate in alpeggio) stagionato almeno tre mesi, dolce e aromatico.

~~~~~ Nederlands

Deze kaas hierboven is de Vacherin Fribourgeois, een rauwmelkse kaas uit Zwitserland.
Ik, in mijn zalige onwetendheid, kende alleen een dessert met de naam vacherin: aardbeien en vanille ijs tussen twee schijven schuimgebak, helemaal bedekt met slagroom.
Maar toch, er bestaat de Vacherin Mont d'Or en de Vacherin Fribourgeois, en ze zijn totaal anders. De Mont d'Or is zacht en je kunt het met een lepel eten, deze Friburgische is een halfharde kaas. Bij de Mont d'Or wordt rauwe melk gebruikt, bij de Fribourgeois wordt de melk meestal gepasteuriseerd.
Het presidium wil juist de rauwmelkse Vacherin onder de aandacht brengen, vooral de kaas die 's zomers op de hoge Alpenweiden wordt vervaardigd. Na een rijpingsproces van minimaal drie maanden, bereikt de Vacherin Fribourgeois zijn volle zoete, aromatische smaak.



Questo bellissimo aggeggio di legno intagliato è il marchio - diverso da pastore a pastore - usato per segnare l'oscypek, un formaggio polacco di latte di pecora crudo. Questo formaggio viene prodotto da una particolare comunità di pastori (batza) sui monti Tatra al confine con la Slovacchia. Qui, su pascoli tra gli 800 e i 1500 metri, i pastori vivono nel periodo tra maggio e ottobre in capanne dove arde sempre il fuoco: per cucinare, per scaldare la cagliata e per affumicare questi formaggi dalla particolare forma di fuso.



De mooie houten halfring boven is een merkteken - verschillend bij elke kaasmakende herder - die gebruikt wordt om de oscypek te kenmerken. De oscypek is een Poolse rauwmelkse schapenkaas en wordt gemaakt door een bijzondere groep herders (batza) in het Tatra-gebergte, aan de grens met Slowakije. Hier, op de weiden tussen de 800 en 1500 meter hoogte, leven de herders in de periode tussen mei en oktober in speciale hutten waar het vuur altijd brandt: om te koken, de melk te verwarmen om kaas te maken en om deze bijzondere kazen in de vorm van een spintol te roken.

Anche questi qui sopra sono oscypek, solo di forma diversa.
Ook deze hierboven zijn oscypek, alleen met een andere vorm.