Quiche al cavolfiore con le noci Hartige taart met bloemkool en walnoten

 

Ora che sta per arrivare l'autunno, ho di nuovo una scusa per cucinare con le noci.

Sì, vabbeh, mi piace tutta la frutta secca, ma le noci... che mi pizzicano e tagliano la lingua mi stanno particolarmente simpatiche. Sarò masochista?

 

Come tutte le torte salate, anche questa nasce come riciclo di avanzi di frigorifero: un po' di cavolfiore lessato, una mozzarella di pseudobufala troppo morbida per essere tagliata a fette su un pomodoro. E un etto di prosciutto cotto dimenticato da troppi giorni.

 

Quiche al cavolfiore con le noci

per la brisée:
250 gr farina
120 gr burro morbido
1 cucchiaio di parmigiano grattugiato
1-2 cucchiai acqua fredda
2 manciate di noci sgusciate e tritate grossolanamente

per il ripieno:
200 gr di cavolfiore lessato
100 gr prosciutto cotto
200 gr mozzarella o fiordilatte
2 uova
1/4 bicchiere di latte
sale, pepe
Impastare velocemente la farina con il parmigiano, il burro, le noci e sufficiente acqua fredda da ottenere una pasta consistente. Mettere in frigo avvolta nella plastica.
Stendere la brisée in una teglia imburrata (guardare eventualmente il mio sistema per stendere la frolla senza problemi), ricoprirla di fettine di prosciutto, disporci sopra le rosette di cavolfiore e livellarli. Frullare la mozzarella con le uova e il latte, salare e pepare e versarle sui cavolfiori. Infornare a 180° C per 40 min. circa.
Buona anche fredda.

Nota di Marina:
La brisée con le noci è spettacolare. Con quella avanzata dai ritagli ci ho fatto dei bastoncini tipo salatino con altri pezzetti di noci e una spolveratina di parmigiano sopra.

~~~~~~ Nederlands

Nu de herfst op komst is, heb ik weer een excuus om te koken met walnoten.
Ja, ok, ik hou van alle noten, maar de walnoten... ze zijn pittig en scherp en maken kleine wondjes in mijn tong maar ik vind ze bijzonder lekker. Ik zal een masochist zijn?

Net als alle hartige taarten, ook deze ontstond als recycling van restjes in de koelkast: een beetje gekookte bloemkool, een mozzarella van pseudobufala die te zacht is geworden om gesneden op een tomaat dienst te doen, en een ons ham die te veel dagen lag vergeten te wezen in de koelkast.

  

Hartige taart met bloemkool en walnoten

Voor het brisée deeg:
250 gr bloem
120 gr zachte boter
1 eetlepel geraspte Parmezaanse kaas
1-2 eetlepels koud water
2 handenvol walnoten en grof gehakt

Voor de vulling:
200 gram gekookte bloemkool
100 g gekookte ham
200 gr mozzarella of mozzarella
2 eieren
1/4 kop melk
zout en peper

Kneed de bloem kort met de Parmezaanse kaas, boter, noten en genoeg koud water om een ​​deeg te verkrijgen. Zet het in de koelkast verpakt in plastic folie om op te stijven.
Rol het deeg in een beboterde taartvorm (kijk naar mijn systeem om het deeg zonder problemen uit te rollen), bedek de bodem met plakjes ham, schik erop de rozetten bloemkool zodat ze mooi gelijkmatig zijn. Pureer de mozzarella met eieren en melk, breng op smaak met zout en peper en giet het mengsel over de bloemkool. Bak de taart op 180° C gedurende ca. 40 minuten.
Ook koud is het lekke.

Opmerking van Marina:
Het briséedeeg met walnoten is spectaculair. Met de overgebleven stukjes deeg heb ik hartige koekjs gemaakt met nog een stukje walnoot erop en een snufje Parmezaanse kaas.

Quiche di porri con brisée alle noci Hartige taart met prei en walnotenkruimeldeeg

Continuo ad avere sfortuna con il computer e quindi l'aggiornamento di questo blog ne risente.
Ciò non mi impedisce però di cucinare, anche se ogni tanto mi distraggo e ne combino qualcuna: per esempio arricchisco le mie pietanze con sottili strati di dita venuti via con la micidiale mandolina giapponese Benriner. E senza la punta delle dita oppure il lato del pollice, è dura ticchettare sulla tastiera.
Oppure mi si abbronzano i porri messi a stufare in padella. E i porri uno li vorrebbe proprio con la tintarella di luna.
L'idea della brisée con le noci l'ho rubata da qualche parte sul blog di Artemisia.

Quiche di porri con brisée alle noci

per la brisée:
250 gr farina
120 gr burro morbido
1 cucchiaio di parmigiano grattugiato
1-2 cucchiai acqua fredda
2 manciate di noci sgusciate e tritate grossolanamente

per il ripieno:
2 porri (circa 500 gr al netto degli scarti)
100 gr pancetta
200 gr formaggio morbido (ho usato la caciotta Sutina della latteria di Ovaro)
2 uova
1 bicchiere di latte
olio extravergine d'oliva
sale, pepe

Impastare velocemente la farina con il parmigiano, il burro, le noci e sufficiente acqua fredda da ottenere una pasta consistente. Mettere in frigo avvolta nella plastica.
Affettare i porri a rondelle, lavarli bene per eliminare la sabbia e stufarli piano in padella coperta con un poco d'olio, aggiungendo eventualmente un po' d'acqua.
Stendere la brisée in una teglia imburrata (guarda eventualmente il mio sistema per stendere la frolla senza problemi), ricoprirla di fettine di pancetta, versare i porri (sgocciolati) sulla pancetta e livellarli. Poi coprire i porri con uno strato di caciotta Sutina ed infine le uova sbattute con il latte, il sale e il pepe. Infornare a 180° C per 40 min. circa.
Buona anche fredda.

Nota di Marina:
La brisée con le noci è spettacolare. Con quella avanzata dai ritagli ci ho fatto dei bastoncini tipo salatino con altri pezzetti di noci e una spolveratina di parmigiano sopra.

~~~~ Nederlands

Ik blijf pech hebben met de computer, en de updating van deze blog blijft staken.
Dat weerhoudt mij in ieder geval niet om te koken, al ben ik niet altijd even geconcentreerd en af en toe verrijk ik mijn gerechten met dunne plakjes vingertoppen als ik de vlijmscherpe Japanse mandoline Benriner gebruik. En zonder vingertop of de zijkant van je rechterduim is het niet plezierig om op het toetsenbord te tikken. Of wordt de prei Noord-Afrikaans kleurig, terwijl prei juist lekker is als die Zweeds blank is.
Het idee van kruimeldeeg met walnoten heb ik ergens gelezen op de blog van Artemisia.

Hartige taart met prei en walnotenkruimeldeeg

voor het kruimeldeeg:
250 gr bloem
120 gr zachte boter
1 eetlepel versgeraspte parmigiano
1-2 eetlepels koud water
2 handvol walnoten, grof gehakt

voor de vulling:
2 preien (circa 500 gr netto gewicht)
100 gr pancetta
200 gr zachte kaas (ik heb caciotta Sutina van de kaasmakerij van Ovaro gebruikt, maar een Belgische Passendale zou ook erg goed kunnen)
2 eieren
1 glas melk
olijfolie extravergine
zout, peper

Meng de bloem met parmigiano, boter, walnoten en genoeg koud water om een deeg te krijgen. Kneed het niet langer dan het minimum. Zet in de koelkast, gewikkeld in plastic folie.
Snij de prei in ringen, was ze goed in veel water om het zand te verwijderen en stoof ze zachtjes in een koekenpan met een deksel erop in een bodempje olie. Voeg eventueel een beetje water.
Rol het deeg uit in een beboterde ovenschaal (zie deze trucjes om het deeg zonder problemen mooi uit te rollen), maak een laagje met plakjes pancetta, verdeel de (uitgelekte) prei over de pancetta en bedekt ze met een laagje plakjes caciotta (of Passendale). Giet erop de eieren die je met melk, zout en peper hebt geklopt. Zet in de voorverwarmde oven op 180° C voor 40 min. circa.
Lekker ook op kamertemperatuur.

Noot van Marina:
Kruimeldeeg met walnoten is erg lekker. Met wat deeg dat over was, heb ik wat zoutjes gemaakt met wat extra walnoten en een snufje parmigiano erop.

Torta salata di spinaci e ricotta Hartige taart met spinazie en ricotta

In Italia la pasta sfoglia la vendono nel banco frigorifero ed è rotonda.
In Olanda la pasta sfoglia la vendono solo surgelata ed è formato mattonella del bagno.
Peccato, perché non si riescono a fare belle torte come quella della foto, che ho fatto appunto a Roma a casa di mia madre.
Ma chissà che presto non arrivi anche in Olanda la sfoglia tonda.
Ma chissà che presto non mi decida a farmela da me sul serio...

Per questa torta ci vogliono due sfoglie tonde.
Con una si copre il fondo di una teglia bassa, la si cosparge di spinaci saltati in padella con poco olio, aglio e magari del peperoncino e mischiati ad una bella fetta di ricotta di pecora, una manciata di parmigiano, un uovo e qualche pinolo sperduto.
La seconda sfoglia va a coprire il ripieno.
Con un coltellino mooooolto affilato, ci si abbandona alla fantasia facendo intagli.
Al forno a 180° C per una mezz'ora o finquando è bella dorata.

~~~~~ Nederlands

In Italië vind je bladerdeeg in de koeling en het is rond.
In Nederland komt bladerdeeg alleen uit de vriezer en heeft dezelfde afmetingen van een badkamertegel.
Dat is jammer, want daarmee kun je onmogelijk mooie taarten bakken zoals die in de foto, die ik in Rome bij mijn moeder thuis heb gemaakt.
Maar wie weet, binnenkort vinden we ook hier in Nederland ronde bladerdeeg.
Maar wie weet, binnenkort ga ik zelf echte bladerdeeg maken...

Voor deze hartige taart heb je twee rondjes bladerdeeg nodig.
Met de eerste bekleed je de bodem van een lage bakblik. Die wordt besprenkeld met een mengsel van in weinig olijfolie gebakken spinazie met knoflook en als je het lust ook een beetje Spaanse peper, ricotta, vers geraspte Parmigiano, een ei en eventueel wat pijnboompitten.
Met de tweede ronde wordt de vulling bedekt.
Met een zeer scherp mesje (een stanleymes is perfect) kun je mooie gaatjes inkerven.
In de voorverwarmde oven op 180° C voor een half uur of totdat de taart mooi goudbruin is geworden.

Giornata a porte aperte: i cubetti tricolori Open dag: driekleurige hapjes

Questo pezzo di arte culinaria ha intrigato tantissimo Albert Figurt durante la Giornata a Porte Aperte di sabato scorso. Non riusciva a capire come avessi fatto i quadratini che vedete qui sotto finquando non ha visto il pezzo di sformato qui sopra. Gli è piaciuto molto il gioco di colori, quasi un quadro astratto.
Who's afraid of green, white and red?
***
Dit stuk culinaire kunst heeft Albert Figurt erg gepuzzeld tijdens de Open Dag van afgelopen zaterdag.
Hij begreep niet hoe ik de blokjes had gemaakt die hieronder afgebeeld zijn, totdat hij bovenstaande cake zag. Hij vond erg mooi het samenspel van de kleuren, bijna een abstracte schilderij.
Who's afraid of green, white and red?


Sono piuttosto soddisfatta del risultato, anche se ho già in mente come migliorarlo.

L'idea originale (?) viene dal blog di Eryn, ma è stata ripresa in seguito da Pinella. Serena-Maffo l'ha riproposta su Coquinaria la scorsa settimana in versione tricolore con colori pastello. E come potevo io astenermi dal replicare questa ricetta, ma con colori più decisi?
Qui di seguito la versione di Serena-Maffo, con le mie modifiche.
Dimensione teglia: 24x32 cm.

Quadrotti salati verdi bianchi e rossi

Per la parte verde:
500 gr spinaci
7 uova
180 gr farina
sale e pepe

Per la parte bianca/rossa:
450 gr ricotta di mucca
250 gr caprino
2 uova
2 cucchiai di parmigiano
40 gr farina
sale e pepe
1 tubetto di doppio concentrato di pomdoro

Si tagliano gli spinaci a pezzetti e si fanno cuocere in una tegame con poco aglio, poco olio, sale e pepe a piacere.
Quando sono cotti e hanno perso un po' della loro acqua, si fanno freddare in un colino, premendoli ogni tanto per far uscire altra acqua, e poi si frullano.
Si ottengono circa 350 gr di purea di spinaci.
Si aggiungono le uova sbattute e la farina setacciata, mescolando per amalgamare il tutto.
Si stende il composto in una pirofila imburrata.
Si prepara poi la parte bianca/rossa mescolando la ricotta e il caprino con uno sbattitore finché non sono a crema.
Poi si aggiungono le uova sempre mescolando per amalgamare e la farina setacciata, sale e pepe a piacere, infine il parmigiano.
A questo punto si divide il composto bianco a metà in due ciotole diverse e in una si aggiunge il concentrato di pomodoro.
Si mette il composto bianco in una tasca da pasticcere usa e getta e si inietta nel composto verde già steso nella pirofila, andando fino sul fondo (attenzione a non iniettarne troppo in ogni punto perché poi fa la "collinetta" e non è bella a vedersi) mettendone poi anche qualche strisciatina sulla superficie.
Poi si siringa anche il composto rosso con un'altra tasca da pasticcere usa e getta.
Si inforna in forno già caldo a 180° per circa 20 minuti.
Deve essere compatto e solido al tatto in superficie.
Si sforna e si fa raffreddare completamente prima di "maneggiarlo".
Si conserva coperto da pellicola in frigo per un giorno e si può anche congelare, facendolo scongelare in frigo e poi con passaggio in forno per stiepidirlo.

E il sapore?
Molto formaggioso, ma dipende dal tipo di caprino usato. Il mio era un caprino molto... caproso!!!
***

Ik ben best tevreden met het resultaat, al heb ik een half idee hoe ik het kan verbeteren.

Het originele (?) idee komt uit de blog van Eryn, maar die is geprobeerd door Pinella. Serena-Maffo heeft het vorige week weer onder de aandacht gebracht op Coquinaria in een driekleurige versie met pasteltinten. En hoe kon ik het laten om dit recept te maken, maar dan met wat meer uitgesproken kleuren?
Hier volgt de versie van Serena-Maffo, met mijn aanpassingen.
Afmetingen bakblik: 24x32 cm.

Groen wit en rood-kleurige hapjes

Voor het groen:
500 gr spinazie
7 eieren
180 g bloem
peper en zout

Voor het wit/rood:
450 gr ricotta
250 gr zachte geitenkaas
2 eieren
2 eetlepels parmigiano
40 gr bloem
peper en zout
1 tube dubbel geconcentreerde tomatenpuree

Was en snijd de spinazie in stukjes en bak ze in een koekenpan met weinig olijfolie, knoflook, peper en zout naar smaak.
Zodra ze gaar zijn en wat water kwijt zijn geraakt, laat ze afkoelen in een vergiet. Druk ze af en toe aan zodat ze al hun overtollige water verliezen. Pureer ze.
Je krijgt circa 350 gr spinaziepuree.
Voeg de losgeklopte eieren en de gezeefde bloem en roer alles goed door elkaar.
Giet het beslag in de beboterde bakblik.
Maak het wit/rood beslag. Klop de ricotta en de geitenkaas goed door elkaar tot een glad beslag.
Voeg de eieren toe, de gezeefde bloem, de parmigiano en peper en zout naar smaak.
Doe de helft van het witte beslag in een spuitzak en voeg aan de tweede helft het tomatenpuree. Doe ook deze in een spuitzak.
Spuit eerst het witte beslag en daarna het rode (of vice versa, de volgorde is onbelangrijk) in het groene beslag in de bakblik. Probeer zo veel mogelijk tot aan de bodem te komen maar let op dat je niet teveel beslag spuit in één plek, anders krijg je hobbels. Eindig met wat streepjes op de oppervlakte.
Doe de bakblik in de warme oven op 180° C voor circa 20 minuten.
Het moet compact en niet meer vloeibaar aan de oppervlakte.

Haal het uit de oven en laat het volledig afkoelen voordat je gaat snijden.

Je kunt het in de koelkast bewaren, afgedekt met plastic folie, of invriezen en voor gebruik in de koelkast laten ontdooien en even in de oven plaatsen om het weer op temperatuur te brengen.

En de smaak?

Erg kazig, maar dat is afhankelijk van het soort geitenkaas dat ik heb gebruikt: erg geitig!!!

Torta salata con i broccoli Hartige broccolitaart

Le torte salate sono un ottimo sistema per svuotare il frigorifero di piccoli avanzi.
Il ripieno di questa torta è formato da alcuni broccoli lessi sconditi, un avanzetto di provola fresca affumicata e dei pezzettini di filetto stagionatissimo di maiale condito con taaaanto pepe proveniente dalla Corsica. Un paio d'uova e un bicchierino di panna hanno legato il tutto.
Ma la cosa che più mi è piaciuta è stata la pasta brisée che ho ripreso dal blog di Artemisia Comina.
Devo confessare che non avevo ancora mai fatto la pasta brisée. Per fare le torte salate ho finora sempre usato la pasta sfoglia comprata. Ecco, come scoprire l'acqua calda...
Usando la tortiera di porcellana bianca, ad un certo punto l'ho messa al livello più basso del mio forno elettrico, perché avevo l'impressione (e la paura) che la base non si stesse cuocendo bene.
Il risultato?
Eccezionale.
Una pasta croccante e sbriciolosa al punto giusto, anche quando l'ho riscaldata dopo un paio di giorni.
Grazie, Artemisia!

La pasta brisée di Artemisia

200 g di farina 00
1 uovo
100 g di burro
1 cucchiaino di sale
(eventualmente erbe secche e/o peperoncino in polvere a piacere)

Impastare velocemente e lasciare riposare in frigo una mezz'ora.
Tirare fuori e stendere con il sistema che ho già spiegato qui per la pasta frolla.

~~~~~~~ Nederlands

Hartige taarten zijn een uitstekend systeem om kleine klikjes te verwerken.
De vulling van deze taart bevat wat gekookte broccoli, een stukje verse, gerookte provolakaas (soort gerookte mozzarella) en wat stukjes zeer droge varkenshaas, vol zwarte peper, uit Corsica. Twee eieren en een bekertje room hebben alles aan elkaar gebonden.
Maar wat ik het lekkerste vond is het brisée deeg (kruimeldeeg zonder suiker) waarvoor ik het recept uit de blog van Artemisia Comina heb gebruikt.
Ik moet toegeven dat ik nog nooit brisée deeg had gemaakt. Tot nu toe heb ik altijd kant-en-klaar gekocht bladerdeeg gebruikt voor hartige taarten. Eigenlijk was het een beetje als de ontdekking van het warm water... vanzelfsprekend heerlijk!
Ik had een taartvorm gebruikt van wit steengoed en op een bepaald moment heb ik de taart op het laagste richel moeten plaatsen in mijn electrische oven, want ik had het idee (en de vrees) dat de bodem niet goed gaar werd.
Het resultaat?
Uitstekend.
Het deeg was krokant en kruimelig op de juiste manier, ook toen ik een restje taart heb opgewarmd na een paar dagen.
Grazie, Artemisia!

Het brisée deeg van Artemisia

200 g bloem
1 ei
100 g boter
1 theelepel zout
(eventueel gedroogde kruiden en/of Spaanse peper naar smaak)

Kneed snel een deeg van de ingrediënten en laat het een half uur in de koelkast rusten.
Haal uit de koeling en rol het uit volgens het systeem dat ik hier heb uitgelegd voor zoete kruimeldeeg.