A cena da Gemma - Diner bij Gemma

L'Osteria da Gemma di Roddino è un'istituzione in Langa. La conoscono tutti e ci vanno tutti, politici, famiglie, squadre di calcio locali, gli scout e i gruppi di alpini. Più i turisti, anche stranieri, visto che Gemma è finita su tutte le guide. Il locale è tutto prenotato fino a fine novembre.

A Roddino abitano ormai sì e no una cinquantina di persone, comprese quelle sparse nelle cascine dei dintorni, perlopiù in età pensionabile. Alla signora Gemma un po' di tempo fa venne la bella idea di aprire un locale dove servire un menu fisso per tutti, con le specialità della zona. E le vecchie langarole che di giorno vanno a tirare i tajarin e fare gli agnolotti col plin, non solo racimolano un po' di soldi per arrotondare la pensione, ma fanno anche vita sociale, ché mentre si impasta e si fa la sfoglia, il tempo per chiacchierare davvero non manca.

Il locale è semplice, quasi disadorno, ma molto accogliente con i tavoli cosparsi di fette di pane e grissini. Si trova al primo piano di una casa dietro la chiesa dove 31 anni fa si sono sposati Gian Piero e Giovanna Marrone, i miei amici produttori di vino di La Morra.

Ci sono stata due volte da Gemma, entrambe con Gian Piero e famiglia, ed entrambe le volte non sono riuscita a scoprire quanto costa mangiare lì.

A questo giro ci ho portato anche la mia mamma, l'amico Jacopo della Bladenis, il suo collaboratore Dennis e il loro (e ormai anche mio) amico Lodowijk.

È tempo di vendemmia e le mani di Gian Piero mostrano i segni del raccolto.

~~~~~ Nederlands

De Osteria van Gemma in Roddino is in de Langhe, Piemonte, een heus instituut. Iedereen kent haar en iedereen gaat er eten, politici, families, plaatselijke voetbalteams, de padvinders en de alpino's. Plus de toeristen, inclusief de buitenlanders, want Gemma is blijkbaar op alle gidsen te vinden. Dit restaurantje is volgeboekt tot eind november.

In Roddino wonen er tegenwoordig amper een vijftigtal personen, inclusief de boeren in de nabij gelegen heuvels, de meesten zijn al met pensioen. Een tijdje geleden kreeg signora Gemma het idee om een zaak te openen met een vast menu en de plaatselijke specialiteiten. En de oude dames uit de buurt die overdag verse eierpasta gaan maken in een speciale ruimte onder de zaal, krijgen niet alleen een paar extra eurotjes om hun pensioennetje op te krikken maar ook een gelegenheid om hun sociale leven op peil te houden, want tijdens het kneden en uitrollen van tajarin (hele dunne tagliatelle) en agnolotti met plin (dat is een vouwtje aan de zijkant van het deegkussentje, bedoeld om de saus beter vast te houden) kan naar hartenlust gekletst en geroddeld.

Het restaurant is eenvoudig, heeft amper aankleding maar is erg warm en gezellig, met de tafels waar sneetjes brood en grissini, broodstengels, op de witte tafellakens lijken iedereen van harte te verwelkomen. Het bevindt zich op de eerste verdieping van een huis achter de kerk waar 31 jaar geleden Gian Piero en Giovanna Marrone, mijn vrienden wijnmakers in La Morra, elkaar het ja-woord hebben gegeven.

Ik ben er twee keer geweest bij Gemma, beide met Gian Piero en familie, en beide keer is het me niet gelukt om te ontdekken hoeveel de rekening bedraagt.

Deze keer waren er ook mijn moeder, mijn vriend ben ik er geweest met mijn goede vriend Jacopo, de importeur van Bladenis, zijn medewerker Dennis en hun vriend (die nu ook de mijne is geworden) Lodowijk.

Het is druiven oogsttijd en de handen van Gian Piero laten de tekens zien van het werk in de wijngaarden. 

La prima portata degli antipasti arriva immediatamente: un tagliere con il salame cotto e un altro salame di Langa. Lodowijk affetta felice e chiede la ricetta del salame cotto, che Gian Piero mangia solo in questo locale perché fatto come si deve da un macellaio del paese.

De eerste gang van de voorgerechten komt meteen op tafel: een snijplank met gekookte worst en een andere salami uit het gebied. Lodowijk snijdt blij en vraagt om het recept van de gekookte worst, die Gian Piero alleen hier eet omdat het gemaakt is zoals het hoort door een slager van het dorp.

La seconda portata degli antipasti è l'insalata russa, fresca, fatta in casa con carote, piselli, patate e tante uova sode che le conferivano una cremosità incredibile.

De tweede gang van de voorgerechten is Russisch ei, vers, thuisgemaakt met wortels, doperwten, aardappelen en veel gekookte eieren die een waanzinnig romigheid aan het gerecht gaven.

La carne all'albese. Gli olandesi Dennis e Lodowijk sono usciti di testa e se ne sono mangiati oltre la metà di questo piatto, di sicuro oltre un chilo di carne. Tenera, ben condita, non ci sono parole per descriverla se non che era davvero ottima.

Rauw vlees op de manier van de stad Alba. Dennis en Lodowijk zijn uit hun dak gegaan en hebben ruim de helft van dit boord gegeten, dat zeker een kilo zacht, goed aangemaakt vlees bevatte. Erg lekker.
I famosi tajarin al ragù di carne, con 9 uova per chilo di farina.

De beroemde tajarin met vleessaus. In de pasta zijn er 9 eieren verwerkt bij elke kilo bloem.

Gli agnolotti con il plin, ripieni di carne macinata finissima e verdure a foglia.

Deegkussentjes met vouwtje, gevuld met zeer fijn gehakt vlees en bladgroente van het seizoen.

Il brasato al barolo.

Zacht gestoofd rundersucade in barolo-wijnsaus.

Coniglio arrosto. I conigli in Piemonte sono molto apprezzati e a Carmagnola ne hanno una razza speciale dal pelo grigio.

Gebraden konijn. In Piemonte eet men graag konijn en in het dorp Carmagnola hebben ze zelfs een speciale soort met een grijze pels.

Semifreddo all'ananas.  Ananas parfait.

Questo è forse il dolce più semplice e buono di Gemma: uno strato di meringhe, uno strato di panna freschissima montata e uno strato di nocciole caramellate.

Dit is waarschijnlijk het simpelste maar lekkerste dessert van Gemma: een laag schuimgebak, een laag superverse geslagen room en een laag licht gecaramelliseerde hazelnoten.

Rotolo di sfoglia con mele.

Een soort strudel van bladerdeeg en appels.

Il pezzo forte: il bonet. Senza amaretti, ma con della polvere di caffè nell'impasto, abbiamo scoperto con Lodowijk.

Het paradepaardje: bonet. Een soort pudding, zonder amaretto koekjes, maar met koffiepoeder in het beslag, hebben we ontdekt met Lodowijk.

E il vino? Ovviamente quello di Gian Piero: Arneis, Nebbiolo e Barolo.

En de wijn? Natuurlijk die van Gian Piero: Arneis, Nebbiolo en Barolo.

Alla fine della sera è sempre difficile scendere le scale di Gemma, si rischia di rotolare....

Aan het einde van de avond is het altijd moeilijk om de trappen van Gemma af te gaan, je loopt de risico om naar beneden te rollen...

Osteria Da Gemma
via Marconi 6 12050 
Roddino
È gradita la prenotazione
Tel. 0173/794252

A colazione da Margherita Ontbijt bij Margherita

Il lungo periodo di silenzio di questo blog (ben 11 giorni!) ha una ragione ben precisa.

Quest'anno, per la prima volta, sono andata a Cheese!, la manifestazione dedicata alle forme del latte organizzata per la settima volta a Bra, in Piemonte, da Slow Food.

Del mio weekend caseario vi parlerò pian piano, mostrandovi le foto che ho fatto e raccontandovi i racconti che ho ascoltato. Molti di questi racconti li potrete ascoltare nelle prossime edizioni di RadioCucina, il terzo martedì del mese, su Salto WereldFM.

La manifestazione ha sempre molto successo e già da mesi molte strutture ricettive delle Langhe erano tutte prenotate. Anche il mio bed and breakfast favorito, il Fior di Farine a La Morra, ma ho avuto fortuna che qualcuno ha disdetto e così ho potuto godere di nuovo delle fantastiche colazioni che prepara Margherita Sobrino con le sue manine d'oro.

˜˜˜˜˜˜ Nederlands

Mijn lange afwezigheid uit deze blog (11 dagen!) heeft een precieze reden.

Dit jaar, voor het eerst, ben ik naar Cheese! gegaan, het evenement rondom melk in al zijn gedaantes dat Slow Food voor de zevende keer heeft georganiseerd in Bra, Piemonte.

Over mijn kaas weekend zal ik jullie beetjes bij beetjes vertellen, de gemaakte foto's laten zien en de verhalen vertellen die ik gehoord heb. Vele van deze verhalen zullen jullie kunnen horen in de volgende edities van RadioCucina, op de derde dinsdag van de maand, op Salto WereldFM.

Het evenement heeft altijd veel succes en al sinds maanden waren de vele hotels, b&b en agriturismi in de regio fully booked. Zo ook mijn favoriete bed and breakfast, Fior di Farine in het Barolo-dorp La Morra, maar ik heb het geluk gehad dat iemand heeft afgezegd. Daarom heb ik opnieuw kunnen genieten van het fantastische ontbijt dat eigenaresse Margherita Sobrino elke ochtend klaarmaakt met haar gouden handjes.

Frutta fresca a volontà - Vers fruit

Marmellate biologiche con (poco) zucchero di canna integrale e burro di latteria

Biologische jam met (weinig) bruin rietsuiker en goede boerenboter

Prosciutto e formaggi di Langa - Ham en kaas uit de streek
Tutte le mattine una focaccia o una pizza profumata, fatta da Margherita con le farine biologiche del mulino di famiglia, il Mulino Sobrino...

Elke ochtend een focaccia of een geurige pizza, gemaakt door Margherita met het biologische meel van de familiemolen, de Mulino Sobrino...

Crostata con la frolla al mais (ricetta segue) e girelle con l'uvetta

Krokante taart van kruimeldeeg met mais, gevuld met jam (recept volgt), en mini zelfgemaakte koffiebroodjes

Brioscine ripiene di marmellata di albicocche - Zachte koekjes gevuld met abrikozenjam

Pane fatto con le farine del mulino e lievito madre, insalata di pomodori dell'orto della suocera

Brood van zuurdesem met meel van de molen van haar man Renzo Sobrino, tomatensalade van de tomaten uit de moestuin van de schoonmoeder van Margherita (en dus moeder van Renzo)

Stasera a LiberaLaRadio Vanavond op LiberaLaRadio

Questa sera Silvia Terribili curerà una nuova puntata di LiberaLaRadio per Radio Onda Italiana, dalle 20 alle 21 su Salto WereldFM. 

Durante la trasmissione Silvia intervisterà Pasquale Stigliani, attivista dell'associazione "Scanziamo le scorie" e autore del volume "Fragole e Uranio" insieme a Francesco Buccolo. Si parlerà dell'opposizione alla costruzione di centrali nucleari in Basilicata e in tutta Italia in generale.

Fragole e uranio 

Scanzano Jonico: storia di una rivolta 

con prefazione di Beppe Grillo, edito dalla casa editrice Palomar

I due autori – protagonisti nel 2003 della protesta dei cittadini lucani contro il progetto governativo di realizzare una discarica di scorie nucleari nel territorio di Scanzano Jonico, in Basilicata - danno voce alla rabbia e alla paura di un intero popolo. In un viaggio che da Terzo Cavone, campo base della rivolta, giunge sino a Roma, Stigliani e Buccolo riscoprono solidarietà e comunanza d’interessi: quegli stessi valori che in passato hanno caratterizzato le lotte contadine lucane. Fragole e Uranio si propone, tra l’altro, di suscitare un’occasione di riflessione, proprio mentre il tema della questione nucleare torna prepotentemente di attualità. Come afferma Beppe Grillo nella prefazione, “stanno aumentando le pressioni del mondo politico ed economico per un ritorno al nucleare”. Ricordare la protesta significa anche e soprattutto proporre il ricorso alle energie alternative come unica strada da percorrere per la salvaguardia dell’ambiente, della salute e dell’economia. 

Il libro ospita i testi di E-SCORIAZIONI e LASS’M’STE – NO AL NUCLEARE, che rispettivamente portano le firme della Kricca Reggae e della Love Massive, due band lucane schierate in prima linea durante le giornate della protesta.Per ulteriori informazioni, si veda il blog dei due autori.  

A tutt’oggi sono 12 le regioni italiane (Basilicata, Calabria, Emilia Romagna, Lazio, Liguria, Marche, Piemonte, Puglia, Sardegna, Sicilia, Toscana, Umbria) che faranno ricorso alla Corte Costituzionale in merito alla legge sui siti nucleari promossa dal Governo. Altre regioni a forte rischio sismico come l’Abruzzo, non dovrebbero neanche essere prese in considerazione come potenziali siti.

Ai sensi dell’art. 117, Titolo V della Costituzione, la produzione, trasporto e distribuzione nazionale dell’energia rientrano tra le materie di legislazione concorrente, il che vuol dire che la potestà legislativa spetta alle regioni e che il governo centrale non può imporre con la forza alle regioni la costruzione di impianti estremamente invasivi come una centrale nucleare o un megadeposito di scorie radioattive. Cresce l’opposizione alla decisione forzata e imposta dal governo di costruire centrali nucleari obsolete di terza generazione e megadepositi di scorie radioattive sul territorio italiano, una decisione nuclearista assolutamente autoritaria e in aperto contrasto con il rifiuto del nucleare espresso dai cittadini con il referendum del 1987, mentre restano ancora tutte aperte le problematiche dello smantellamento e della messa in sicurezza dei rifiuti prodotti dalla breve stagione nucleare italiana ormai conclusasi da 22 anni.

Per approfondimenti: www.scanziamolescorie.org     

Radio Onda Italiana, tutti i lunedì e martedì dalle 20.00 alle 21.00. 

Radio Onda Italiana, ascoltateci in diretta streaming su www.salto.nl

Cliccate su “Wereld FM” e poi su “Luister Live” durante l'orario delle nostre trasmissioni in italiano. 

Radio Onda Italiana dal 1993 offre un magazine settimanale di informazione, musica e cultura italiana con interviste esclusive e reportage su importanti eventi culturali. 

Radio Onda Italiana è una produzione della fondazione Quelli di Astaroth, che promuove eventi di cultura italiana in Olanda. 

Telefonateci in diretta: +3120 - 788 43 20

Scriveteci: info@ondaitaliana.org 

~~~~~~ Nederlands

Liberalaradio van 28 september 2009

Verzorgd door Silvia Terribili

Vanavond praten wij met Pasquale Stigliani antikernenergieactivist die in 2003 tijdens de grootschalige protesten van de bevolking uit Basilicata tegen het bouwen van een grote opslagplaats voor radioactief afval een belangrijke rol gespeeld heeft.

Het thema is de keuze voor kernenergie van de Berlusconi regering ondanks de referendum van 1987 waarbij de meerderheid van de Italiaanse bevolking duidelijk deze vorm van energieopwekking afwees.

Terwijl de 4 oude en gesloten Italiaanse kerncentrales nog steeds met verschrikkelijke problemen kampen rond het opbergen van radioactief afval en de nog zeer problematisch lopende ontmanteling, wil Berlusconi Italianen dwingen om minimaal 4 kerncentrales te bouwen, terwijl niets gedaan wordt aan de promotie van duurzame energie en de regering van Italie al meerdere malen gewaarschuwd wordt door de EU wegens het niet halen van de CO2 reductie doelstellingen.

Intussen hebben 12 Italiaanse regio’s een aanklacht ingediend bij het Hof dat het Grondwetrecht bewaakt, omdat de eenzijdige dwang vanuit de centrale regering om kerncentrales te bouwen strijdig is met de Grondwet dat bepaalt dat regio’s  medebeslissingsrecht hebben over het produceren en distribueren van energie in hun gebied en de centrale regering nooit met dwang een grootschalige en invasieve vorm van energieopwekking om welke reden dan ook kan opleggen.

Voor meer info:

www.scanziamolescorie.org

http://www.youtube.com/watch?v=nK2wo7P21lk&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=e34LFpbekEI&NR=1

Statale 17 - Rijksweg 17

Fa molto caldo qui a Roma, ci sono 30 gradi all'ombra e il sole picchia senza pietà.

Per fortuna la maggior parte dei romani sono intelligenti e se ne sono andati al mare oppure se ne stanno rintanati in casa con le serrande abbassate, ad aspettare l'ora del pranzo guardando qualche programma di cucina o di viaggi in televisione.

Raggiungere Villa Celimontana, dove si sta tenendo il Festival della Letteratura di Viaggio, è roba di 15 minuti. Per posteggiare ce ne sono voluti almeno 40, perché la villa si trova a fianco della chiesa della Navicella, dove tout le monde romain agogna a sposarsi (e aspetta anche 2 anni).

Comunque sia, missione compiuta.

Tra le pile di libri della Libreria del Viaggiatore (Via del Pellegrino 78), sul tavolo dei libri nella categoria "Viaggio in Italia", semi affondato tra altri libri (probabilmente perché venduto bene), c'era il libro di Barbara Summa, alias MammAmsterdam "Statale 17 - Storie minime transumanti". 

Comprato subito.

Ora, quando finisce il film alla televisione dei vicini, mi sdraio sul divano e me lo leggo, aspettando che finisca questa calda estate settembrina.

I commenti alla prossima puntata.

˜˜˜˜˜˜˜˜ Nederlands

Het is erg warm hier in Rome, er zijn 30 graden in de schaduw en de zon steekt op je huid.

Gelukkig zijn de meeste Romeinen slim en zijn vertrokken naar de kust of zitten ze in huis met dichte rolluikjes, wachtend op lunchtijd voor de televisie, waar op dit tijdstip kook- of reisprogramma's worden uitgezonden. 

Het Festival van reisliteratuur wordt dit weekend gehouden in Villa Celimontana, op deze zondag slechts 15 minuten autorijden. Om een parkeerplaats te vinden heb ik circa 40 minuten moeten rondzoemen, want de monumentale villa annex grote tuinen bevindt zich aan de linkerkant van de kerk van de Navicella (letterlijk: scheepje), waar tout le monde romain droomt het ja-woord aan elkaar te geven (en wacht ook ruim 2 jaar om 2 uren te kunnen inboeken voor de huwelijkscerimonie).

Anyway, missie volbracht.

Tussen de stapels boeken van de Libreria del Viaggiatore (Boekhandel van de Reiziger, Via del Pellegrino 78), op de tafel van de boeken in de categorie "Reis in Italië", half verzonken tussen andere boeken (waarschijnlijk omdat goed verkocht), was er het boek van Barbara Summa, alias MammAmsterdam "Statale 17 - Storie minime transumanti" (Rijksweg 17 - kleine verhalen langs de schapenpaden). 

Meteen gekocht.

Nu, zodra de buren klaar zijn met het kijken naar hun film op tv, ga ik op de bank liggen en dit boek lezen, wachtend dat deze luie, warme september zondag afgelopen is.

Commentaar op het boek bij de volgende post.

Bruschetta con zucchine grigliate Bruschetta met gegrilde courgettes

A volte hai degli avanzetti da usare in modo creativo.
Le verdure grigliate, per esempio, si prestano benissimo ad essere riciclate in nuove forme.
Per esempio, le melanzane si possono riproporre nella Pasta alla Norma senza che nessuno se ne accorga, e le zucchine offrono un interessante supporto agli Spaghetti con il pesto e le zucchine.
Altra proposta potrebbe essere questa bruschettina, fatta con pane di farro.
L'unica attenzione è quella di usare un formaggio robusto, piccantino, in modo da dar contrasto alle dolci zucchine. Qui ho usato per esempio il Formadi Frant, un formaggio friulanto piccantissimo (presidio Slow Food), che ad Amsterdam viene importato dalla ditta Bladenis.

~~~~ Nederlands

Soms heb je zulke lekkere kliekjes die op een creatieve manier ingezet verdienen te worden.
Gegrilde groenten, bijvoorbeeld, kunnen prachtig gerecycled worden in vele nieuwe gedaanten.
Aubergines kunnen opnieuw worden gebruikt voor een Pasta alla Norma zonder dat er iemand dat merkt, en courgettes kunnen een interessante ondersteuning bieden aan Spaghetti met pesto en courgettes.
Een andere recycle voorstel is deze bruschetta, gemaakt van speltbrood.
De keuze van de kaas is het enige dat wat aandacht vraagt: het moet een robuste smaak hebben, lekker pittig, om tegenwicht te bieden aan de zoete courgettes. Hier heb ik Formadi Frant gebruikt, een zeer pittige kaas uit Friuli (Noord-Oost Italië), door Slow Food beschermd, die in Amsterdam geïmporteerd wordt door Bladenis.

Martedì 15 settembre su Radio Cucina Dinsdag 15 september op Radio Cucina

Formaggio toscano dei monti della Garfagnana

Toscaanse kaas uit de bergen van Garfagnana

Martedì per la prima volta da tempi immemorabili Barbara ed io saremo di nuovo insieme dai microfoni di Radio Cucina sul canale Wereld FM di Salto dalle 20 alle 21 e sul canale Stads FM dalle 21 alle 22.
Sarà una trasmissione dall'alto contenuto caseario, in quanto giovedì parto per il Piemonte per andare a Cheese - Le forme del latte, la manifestazione biennale che Slow Food organizza a Bra (CN) dal 18 al 21 settembre e che quest'anno è giunta alla settima edizione.
L'ufficio stampa di Slow Food scrive: "La manifestazione internazionale è ormai un punto di riferimento per gli artigiani della filiera lattiero-casearia mondiale e per un vasto pubblico di appassionati, grazie alla sua capacità di far conoscere “le mille anime del formaggio”, dagli animali da latte fino al prodotto finito. Perché ogni formaggio è il risultato di una lunga storia, con le sue identità e specificità. Cheese si pone proprio l’obiettivo di raccontare queste storie, ma anche e soprattutto di contribuire a mantenerle in vita."
Di questo viaggio vi racconterò nella trasmissione di ottobre di Radio Cucina e vi farò ascoltare alcune delle testimonianze più salienti.

Il pecorino di Farindola (provincia di Pescara) è fatto con caglio di maiale
De schapenkaas uit Farindola, uit Abruzzo, is gemaakt met varkensstremsel

Ovviamente non parleremo solo di formaggi e di sicuro ci sarà tanta buona musica da ascoltare.

Stay tuned!

~~~~~ Nederlands

Panorama di un negozio di alimentari di Roma
Uitzicht in een winkel van levensmiddelen in Rome

Aanstaande dinsdag voor de eerste keer sinds heel lang zijn Barbara en ik weer samen achter de microfonen van Radio Cucina op het kanaal Wereld FM van Salto van 20 tot 21 in het Italiaans en op het kanaal Stads FM van 21 tot 22 uur in het Nederlands.

Het zal een uitzending worden met een hoog kaasgehalte, omdat ik donderdag naar Piemonte vertrek om de zevende editie van Cheese - Melk in al haar vormen en maten te bezoeken, het tweejaarlijkse evenement dat Slow Food organiseert in het stadje Bra (CN) van 18 tot 21 september.
Het persbureau van Slow Food schrijft: "Het festival is een internationaal referentiepunt geworden voor artisanale melkproducenten en kaas enthousiastelingen van over de hele wereld. Met haar verkenning van de duizenden aspecten van kaas, van melkvee tot het uiteindelijke product. Achter elke kaas zit een verhaal, het heeft een eigen identiteit en een specifieke herkomst. Door deze verhalen te vertellen, houdt Cheese de traditionele kaasproductie in stand."
Over deze reis zal ik vertellen tijdens de uitzending op de derde dinsdag van oktober, dan kunnen jullie ook luisteren naar enkele bijzondere interviews.
Nederland is vertegenwoordigd op Cheese met de “Boeren Goudse oplegkaas”.

La stagionatura del pecorino di Farindola
De schapenkaas uit Farindola wordt gerijpt

Natuurlijk zullen we niet alleen over kaas praten en er zal zeker veel mooie muziek zijn om er naar te luisteren. En nog een interessante verrassing...

Stay tuned!

Giornata a porte aperte: i cubetti tricolori Open dag: driekleurige hapjes

Questo pezzo di arte culinaria ha intrigato tantissimo Albert Figurt durante la Giornata a Porte Aperte di sabato scorso. Non riusciva a capire come avessi fatto i quadratini che vedete qui sotto finquando non ha visto il pezzo di sformato qui sopra. Gli è piaciuto molto il gioco di colori, quasi un quadro astratto.
Who's afraid of green, white and red?
***
Dit stuk culinaire kunst heeft Albert Figurt erg gepuzzeld tijdens de Open Dag van afgelopen zaterdag.
Hij begreep niet hoe ik de blokjes had gemaakt die hieronder afgebeeld zijn, totdat hij bovenstaande cake zag. Hij vond erg mooi het samenspel van de kleuren, bijna een abstracte schilderij.
Who's afraid of green, white and red?


Sono piuttosto soddisfatta del risultato, anche se ho già in mente come migliorarlo.

L'idea originale (?) viene dal blog di Eryn, ma è stata ripresa in seguito da Pinella. Serena-Maffo l'ha riproposta su Coquinaria la scorsa settimana in versione tricolore con colori pastello. E come potevo io astenermi dal replicare questa ricetta, ma con colori più decisi?
Qui di seguito la versione di Serena-Maffo, con le mie modifiche.
Dimensione teglia: 24x32 cm.

Quadrotti salati verdi bianchi e rossi

Per la parte verde:
500 gr spinaci
7 uova
180 gr farina
sale e pepe

Per la parte bianca/rossa:
450 gr ricotta di mucca
250 gr caprino
2 uova
2 cucchiai di parmigiano
40 gr farina
sale e pepe
1 tubetto di doppio concentrato di pomdoro

Si tagliano gli spinaci a pezzetti e si fanno cuocere in una tegame con poco aglio, poco olio, sale e pepe a piacere.
Quando sono cotti e hanno perso un po' della loro acqua, si fanno freddare in un colino, premendoli ogni tanto per far uscire altra acqua, e poi si frullano.
Si ottengono circa 350 gr di purea di spinaci.
Si aggiungono le uova sbattute e la farina setacciata, mescolando per amalgamare il tutto.
Si stende il composto in una pirofila imburrata.
Si prepara poi la parte bianca/rossa mescolando la ricotta e il caprino con uno sbattitore finché non sono a crema.
Poi si aggiungono le uova sempre mescolando per amalgamare e la farina setacciata, sale e pepe a piacere, infine il parmigiano.
A questo punto si divide il composto bianco a metà in due ciotole diverse e in una si aggiunge il concentrato di pomodoro.
Si mette il composto bianco in una tasca da pasticcere usa e getta e si inietta nel composto verde già steso nella pirofila, andando fino sul fondo (attenzione a non iniettarne troppo in ogni punto perché poi fa la "collinetta" e non è bella a vedersi) mettendone poi anche qualche strisciatina sulla superficie.
Poi si siringa anche il composto rosso con un'altra tasca da pasticcere usa e getta.
Si inforna in forno già caldo a 180° per circa 20 minuti.
Deve essere compatto e solido al tatto in superficie.
Si sforna e si fa raffreddare completamente prima di "maneggiarlo".
Si conserva coperto da pellicola in frigo per un giorno e si può anche congelare, facendolo scongelare in frigo e poi con passaggio in forno per stiepidirlo.

E il sapore?
Molto formaggioso, ma dipende dal tipo di caprino usato. Il mio era un caprino molto... caproso!!!
***

Ik ben best tevreden met het resultaat, al heb ik een half idee hoe ik het kan verbeteren.

Het originele (?) idee komt uit de blog van Eryn, maar die is geprobeerd door Pinella. Serena-Maffo heeft het vorige week weer onder de aandacht gebracht op Coquinaria in een driekleurige versie met pasteltinten. En hoe kon ik het laten om dit recept te maken, maar dan met wat meer uitgesproken kleuren?
Hier volgt de versie van Serena-Maffo, met mijn aanpassingen.
Afmetingen bakblik: 24x32 cm.

Groen wit en rood-kleurige hapjes

Voor het groen:
500 gr spinazie
7 eieren
180 g bloem
peper en zout

Voor het wit/rood:
450 gr ricotta
250 gr zachte geitenkaas
2 eieren
2 eetlepels parmigiano
40 gr bloem
peper en zout
1 tube dubbel geconcentreerde tomatenpuree

Was en snijd de spinazie in stukjes en bak ze in een koekenpan met weinig olijfolie, knoflook, peper en zout naar smaak.
Zodra ze gaar zijn en wat water kwijt zijn geraakt, laat ze afkoelen in een vergiet. Druk ze af en toe aan zodat ze al hun overtollige water verliezen. Pureer ze.
Je krijgt circa 350 gr spinaziepuree.
Voeg de losgeklopte eieren en de gezeefde bloem en roer alles goed door elkaar.
Giet het beslag in de beboterde bakblik.
Maak het wit/rood beslag. Klop de ricotta en de geitenkaas goed door elkaar tot een glad beslag.
Voeg de eieren toe, de gezeefde bloem, de parmigiano en peper en zout naar smaak.
Doe de helft van het witte beslag in een spuitzak en voeg aan de tweede helft het tomatenpuree. Doe ook deze in een spuitzak.
Spuit eerst het witte beslag en daarna het rode (of vice versa, de volgorde is onbelangrijk) in het groene beslag in de bakblik. Probeer zo veel mogelijk tot aan de bodem te komen maar let op dat je niet teveel beslag spuit in één plek, anders krijg je hobbels. Eindig met wat streepjes op de oppervlakte.
Doe de bakblik in de warme oven op 180° C voor circa 20 minuten.
Het moet compact en niet meer vloeibaar aan de oppervlakte.

Haal het uit de oven en laat het volledig afkoelen voordat je gaat snijden.

Je kunt het in de koelkast bewaren, afgedekt met plastic folie, of invriezen en voor gebruik in de koelkast laten ontdooien en even in de oven plaatsen om het weer op temperatuur te brengen.

En de smaak?

Erg kazig, maar dat is afhankelijk van het soort geitenkaas dat ik heb gebruikt: erg geitig!!!

Giornata a porte apere: gli sfizi Open dag: de hapjes

Per questo post fotoculinario alterno i commenti in italiano a quelli in olandese.
Voor deze fotoculinaire post plaats ik de Nederlandse tekst meteen na de Italiaanse.

Per rinfrescare la gola, niente thee o caffè, ma una bella caraffa di acqua fresca con spicchi di limone e rametti di menta verde.
***
Om de dorst te lessen, geen thee of koffie maar een lekker karaf frisse water met citroenpaartjes en takjes verse munt.


A grande richiesta degli Astarottini, ho rifatto anche questa volta la semplicità divenuta tartina: pane, burro e alici. Questa volta ci ho aggiunto una buccia sottile di limone, che ha veramente completato con classe questa tartina davvero ottima. Il segreto?
Ovviamente gli ingredienti: burro bio e alici italiane di qualità.
***
Ik werd gevraagd om opnieuw het eenvoudigste hapje te maken met brood, boter en ansjovis. Ditmaal heb ik een dunne zest citroen toegevoegd, die dit heerlijke hapje met klasse heeft afgemaakt. Het geheim?
De ingrediënten, vanzelfsprekend! Biologische boter en Italiaanse ansjovisjes van hoge kwaliteit.

Queste tartine qui sono state praticamente un ricliclo di avanzetti del mio frigorifero, ma non per questo ci hanno messo più di quel tanto dallo sparire dal vassoio, anzi!
Una cucchiaiata di ricotta, due cucchiaiate di peperoni rossi fatti in padella con olio, origano e cipolla, una puntina di peperoncino, del parmigiano e una goccia di aceto per contrastare il dolce dei peperoni.
***
Deze hapjes hier zijn eigenlijk een recycling van wat gestoofde paprika's met uien en oregano die in mijn koelkast lagen (zo'n 2 eetlepels circa), samen met wat ricotta kaas (1 eetlepel), een mespunt sambal, wat parmigiano en een druppeltje azijn om de zoetigheid van de paprika's in evenwicht te brengen.

Anche questi sono un best seller - anzi, dovrei dire un best eater! - nelle feste degli Astarotti: la romanissima pizza, prosciutto e fichi. Peccato però che mi debba accontentare di un pane turco (buonissimo, per carità) e che anche i fichi (turchi pure quelli) non siano proprio il massimo della bontà malgrado il loro prezzo (su cui taccio perché davvero vergognoso).

***

Ook deze hapjes zijn best sellers - eigenlijk zou ik moeten zeggen best eaters! - bij feestjes van de stichting. Pizza, ham en verse vijgen, klassiek Romeins. Wel jammer dat ik genoegen moet nemen met Turks brood (best lekker, daar niets van) maar deze verse Turkse vijgen zijn niet de lekkerste ondanks hun schandalijk hoge prijs.

Giornata a porte aperte: foto Open dag Scuola d'Italia: foto's

Per questo post fotografico alterno i commenti in italiano a quelli in olandese.
Voor deze fotografische post plaats ik de Nederlandse tekst meteen na de Italiaanse.

Ieri c'è stata la Giornata a Porte Aperte di Scuola d’Italia, l'iniziativa didattica della Fondazione “Quelli di Astaroth”.
Dal 14 settembre iniziano corsi di lingua italiana, corsi di olandese per italiani e non e vari corsi di cultura. Il test gratuito di lingua italiana, che fa parte della procedura di iscrizione ai corsi di italiano di livello avanzato, si trova sul sito della Fondazione e lo si può scaricare sul proprio computer.
La sede dei corsi è nella Sint Jansstraat 37 ad Amsterdam, dietro ai magazzini Bijenkorf sul Dam.
E come vuole la tradizione, la Giornata a Porte Aperte si è tenuta alla Libreria Bonardi. Qui sopra una foto fatta tra un temporale e l'altro.
*****
Gisteren was er de Open Dag van Scuola d'Italia, het onderwijsproject van Stichting “Quelli di Astaroth”.
In de week van 14 september starten verschillende cursussen, o.a.: groepslessen Italiaans en Nederlands op diverse niveaus, snelle intensieve cursussen (espressocursus), conversatiecursussen en verschillende cultuurcursussen.
De gratis taaltoets dat u online vindt, is onderdeel van de inschrijvingsprocedure bij de cursussen voor gevorderden.
Alle cursussen worden gegeven bij Scuola d'Italia aan de Sint Jansstraat 37 in Amsterdam, achter de Bijenkorf op de Dam.
Traditiegetrouw werd de Scuola met al zijn cursussen gepresenteerd bij Libreria Bonardi.
Hierboven een foto die ik tussen de buien door heb gemaakt.

Il motore dietro la Libreria Bonardi è Marina Warners, iniziatrice e proprietaria dell'unica libreria italiana di Amsterdam, che come ha detto Barbara, se non ci fosse la Bonardi la vita sarebbe molto più dura in questa città.
***
De drijvende kracht achter Libreria Bonardi is Marina Warners, initiatiefneemster en eigenares van de enige Italiaanse boekwinkel in Amsterdam. Zoals Barbara gisteren zei, zou er geen Bonardi bestaan, dan was het leven in Amsterdam aanzienlijk moeilijker.


Gli interessati ai diversi livelli di corsi di lingua italiana non sono mancati e Roberto ha avuto il suo bel daffare nel dare informazioni.
***
Geïnteresseerden in allerlei niveaus cursussen Italiaanse taal hebben Roberto de hele dag bezig gehouden.

Non sono però mancate discussioni artistiche tra varie discipline. Qui sopra, da sinistra verso destra, vediamo il cineasta Albert Figurt (del quale il prossimo mese potremo vedere dei cortometraggi durante il Filmfestival Cinemissimo!), l'artista nonché presentatore radiofonico Gino Calenda di Tavani e il musicista e anche lui presentatore radiofonico Sebastiano Gentile.
***
Geen gebrek aan artistieke debat tussen diverse disciplines. Hierboven met de klok mee, zien we filmmaker Albert Figurt (van wie we volgende maand een aantal kortefilms zullen zien tijdens Filmfestival Cinemissimo!), de kunstenaar en radiomaker Gino Calenda di Tavani en muziekant en ook radiomaker Sebastiano Gentile.