A cena da Gemma - Diner bij Gemma

L'Osteria da Gemma di Roddino è un'istituzione in Langa. La conoscono tutti e ci vanno tutti, politici, famiglie, squadre di calcio locali, gli scout e i gruppi di alpini. Più i turisti, anche stranieri, visto che Gemma è finita su tutte le guide. Il locale è tutto prenotato fino a fine novembre.

A Roddino abitano ormai sì e no una cinquantina di persone, comprese quelle sparse nelle cascine dei dintorni, perlopiù in età pensionabile. Alla signora Gemma un po' di tempo fa venne la bella idea di aprire un locale dove servire un menu fisso per tutti, con le specialità della zona. E le vecchie langarole che di giorno vanno a tirare i tajarin e fare gli agnolotti col plin, non solo racimolano un po' di soldi per arrotondare la pensione, ma fanno anche vita sociale, ché mentre si impasta e si fa la sfoglia, il tempo per chiacchierare davvero non manca.

Il locale è semplice, quasi disadorno, ma molto accogliente con i tavoli cosparsi di fette di pane e grissini. Si trova al primo piano di una casa dietro la chiesa dove 31 anni fa si sono sposati Gian Piero e Giovanna Marrone, i miei amici produttori di vino di La Morra.

Ci sono stata due volte da Gemma, entrambe con Gian Piero e famiglia, ed entrambe le volte non sono riuscita a scoprire quanto costa mangiare lì.

A questo giro ci ho portato anche la mia mamma, l'amico Jacopo della Bladenis, il suo collaboratore Dennis e il loro (e ormai anche mio) amico Lodowijk.

È tempo di vendemmia e le mani di Gian Piero mostrano i segni del raccolto.

~~~~~ Nederlands

De Osteria van Gemma in Roddino is in de Langhe, Piemonte, een heus instituut. Iedereen kent haar en iedereen gaat er eten, politici, families, plaatselijke voetbalteams, de padvinders en de alpino's. Plus de toeristen, inclusief de buitenlanders, want Gemma is blijkbaar op alle gidsen te vinden. Dit restaurantje is volgeboekt tot eind november.

In Roddino wonen er tegenwoordig amper een vijftigtal personen, inclusief de boeren in de nabij gelegen heuvels, de meesten zijn al met pensioen. Een tijdje geleden kreeg signora Gemma het idee om een zaak te openen met een vast menu en de plaatselijke specialiteiten. En de oude dames uit de buurt die overdag verse eierpasta gaan maken in een speciale ruimte onder de zaal, krijgen niet alleen een paar extra eurotjes om hun pensioennetje op te krikken maar ook een gelegenheid om hun sociale leven op peil te houden, want tijdens het kneden en uitrollen van tajarin (hele dunne tagliatelle) en agnolotti met plin (dat is een vouwtje aan de zijkant van het deegkussentje, bedoeld om de saus beter vast te houden) kan naar hartenlust gekletst en geroddeld.

Het restaurant is eenvoudig, heeft amper aankleding maar is erg warm en gezellig, met de tafels waar sneetjes brood en grissini, broodstengels, op de witte tafellakens lijken iedereen van harte te verwelkomen. Het bevindt zich op de eerste verdieping van een huis achter de kerk waar 31 jaar geleden Gian Piero en Giovanna Marrone, mijn vrienden wijnmakers in La Morra, elkaar het ja-woord hebben gegeven.

Ik ben er twee keer geweest bij Gemma, beide met Gian Piero en familie, en beide keer is het me niet gelukt om te ontdekken hoeveel de rekening bedraagt.

Deze keer waren er ook mijn moeder, mijn vriend ben ik er geweest met mijn goede vriend Jacopo, de importeur van Bladenis, zijn medewerker Dennis en hun vriend (die nu ook de mijne is geworden) Lodowijk.

Het is druiven oogsttijd en de handen van Gian Piero laten de tekens zien van het werk in de wijngaarden. 

La prima portata degli antipasti arriva immediatamente: un tagliere con il salame cotto e un altro salame di Langa. Lodowijk affetta felice e chiede la ricetta del salame cotto, che Gian Piero mangia solo in questo locale perché fatto come si deve da un macellaio del paese.

De eerste gang van de voorgerechten komt meteen op tafel: een snijplank met gekookte worst en een andere salami uit het gebied. Lodowijk snijdt blij en vraagt om het recept van de gekookte worst, die Gian Piero alleen hier eet omdat het gemaakt is zoals het hoort door een slager van het dorp.

La seconda portata degli antipasti è l'insalata russa, fresca, fatta in casa con carote, piselli, patate e tante uova sode che le conferivano una cremosità incredibile.

De tweede gang van de voorgerechten is Russisch ei, vers, thuisgemaakt met wortels, doperwten, aardappelen en veel gekookte eieren die een waanzinnig romigheid aan het gerecht gaven.

La carne all'albese. Gli olandesi Dennis e Lodowijk sono usciti di testa e se ne sono mangiati oltre la metà di questo piatto, di sicuro oltre un chilo di carne. Tenera, ben condita, non ci sono parole per descriverla se non che era davvero ottima.

Rauw vlees op de manier van de stad Alba. Dennis en Lodowijk zijn uit hun dak gegaan en hebben ruim de helft van dit boord gegeten, dat zeker een kilo zacht, goed aangemaakt vlees bevatte. Erg lekker.
I famosi tajarin al ragù di carne, con 9 uova per chilo di farina.

De beroemde tajarin met vleessaus. In de pasta zijn er 9 eieren verwerkt bij elke kilo bloem.

Gli agnolotti con il plin, ripieni di carne macinata finissima e verdure a foglia.

Deegkussentjes met vouwtje, gevuld met zeer fijn gehakt vlees en bladgroente van het seizoen.

Il brasato al barolo.

Zacht gestoofd rundersucade in barolo-wijnsaus.

Coniglio arrosto. I conigli in Piemonte sono molto apprezzati e a Carmagnola ne hanno una razza speciale dal pelo grigio.

Gebraden konijn. In Piemonte eet men graag konijn en in het dorp Carmagnola hebben ze zelfs een speciale soort met een grijze pels.

Semifreddo all'ananas.  Ananas parfait.

Questo è forse il dolce più semplice e buono di Gemma: uno strato di meringhe, uno strato di panna freschissima montata e uno strato di nocciole caramellate.

Dit is waarschijnlijk het simpelste maar lekkerste dessert van Gemma: een laag schuimgebak, een laag superverse geslagen room en een laag licht gecaramelliseerde hazelnoten.

Rotolo di sfoglia con mele.

Een soort strudel van bladerdeeg en appels.

Il pezzo forte: il bonet. Senza amaretti, ma con della polvere di caffè nell'impasto, abbiamo scoperto con Lodowijk.

Het paradepaardje: bonet. Een soort pudding, zonder amaretto koekjes, maar met koffiepoeder in het beslag, hebben we ontdekt met Lodowijk.

E il vino? Ovviamente quello di Gian Piero: Arneis, Nebbiolo e Barolo.

En de wijn? Natuurlijk die van Gian Piero: Arneis, Nebbiolo en Barolo.

Alla fine della sera è sempre difficile scendere le scale di Gemma, si rischia di rotolare....

Aan het einde van de avond is het altijd moeilijk om de trappen van Gemma af te gaan, je loopt de risico om naar beneden te rollen...

Osteria Da Gemma
via Marconi 6 12050 
Roddino
È gradita la prenotazione
Tel. 0173/794252