Anni fa frequentavo con enorme piacere e grande profitto il forum di La Cucina Italiana. Poi ad un certo punto gli amministratori decisero di mettere a pagamento l'accesso ad alcune parti (quelle di svago e chiacchiere varie) del forum e me ne andai indignata insieme a moltissimi altri frequentatori. Il forum esiste ancora ma il layout è cambiato e sinceramente non mi ci sento più a casa.
Ho raccolto su quel forum diverse ricette ed una mi è capitata sotto mano un po' di tempo fa, mentre cercavo tutt'altro. Non mi ricordo affatto della persona che l'ha passata, Cristina Dellago, ma Cristina se sei in giro e capiti su questo blog, per favore lasciami un messaggio che ti voglio ancora ringraziare per avermi dato questa ricetta.
Tra parentesi sono indicate le mie aggiunte-modifiche (ettepareva che non cambiavo niente!).
Per la pasta frolla
200 gr burro morbido
500 gr farina
1 cucchiaio di lievito in polvere
150 gr zucchero
2 uova
(scorza grattugiata di 2 arance bio)
Per il ripieno
250 gr di mandorle tritate
150 gr di zucchero
succo di 2 arance
Per la glassa (non l'ho fatta)
200-220 gr zucchero a velo
2-3 cucchiai succo di arancia
Impastare tutti gli ingredienti per la frolla e far riposare l'impasto in frigo per 30 minuti.
Nel frattempo preparare il ripieno mettendo nel frullatore tutti gli ingredienti.
Stendere la pasta in un rettangolo abbastanza regolare e tagliarlo a metà circa.
Sulla prima metà spalmare il ripieno e poi coprire con l'altra metà della pasta.
Cuocere in forno a 150-170° (dipende dal tipo di forno) per 20-25 minuti.
Fare la glassa e spalmarla sulla pasta una volta cotta.
Quando poi la torta sarà tiepida rifilare la pasta e tagliarla in tanti quadratini regolari.
Mi raccomando di far freddare un bel po' la pasta (ma non del tutto), altrimenti se è troppo calda si rompe, se è troppo fredda e croccante si rompe pure...
Da sveno, soprattutto dopo un paio di giorni.
~~~~~~~~ Nederlands
Jaren geleden was ik vaak te vinden op het forum van het Italiaanse kookblad La Cucina Italiana. Ik heb daar veel lol en profijt van gehad. Op een bepaald moment hebben de beheerders besloten om een deel van het forum (met de kletspraat!) alleen tegen betaling open te stellen. Uit protest, samen met veel andere bezoekers, ben ik niet meer ingelogd. Dit forum bestaat nog steeds maar de layout is veranderd en eerlijk gezegd voel ik me daar niet echt meer thuis.Op dat forum heb ik veel recepten verzameld. Een ervan ben ik een tijdje geleden toevallig tegengekomen toen ik iets totaal anders zocht. Ik kan me de persoon die de recept heeft aangeboden, Cristina Dellago, niet herinneren, maar Cristina als je tijdens het surfen op dit blog stuit, laat me alsjeblieft een bericht want ik wil je nogmaals bedanken voor dit recept.
Tussen haakjes staan mijn toevoegingen-aanpassingen (hoe kon het nou zijn dat ik iets letterlijk over nam!).
Sinaasappelkoekjes Cristina Dallago Cunevo
Voor het deeg
200 gr zachte boter
500 gr bloem
1 eetlepel bakpoeder
150 gr suiker
2 eieren
(geraspte schil van 2 biologische sinaasappelen)
Voor de vulling
250 gr amandelen
150 gr suiker
sap van 2 sinaasappelen
Voor het glazuur (niet gemaakt)
200-220 gr poedersuiker
2-3 eetlepels sinaasappelsap
Meng de bloem met de bakpoeder, de geraspte sinaasappelschil, de zachte boter en de suiker in de keukenmachine (messen, geen deeghaken), voeg dan de eieren toe. Verzamel alle kruimels met de handen en kneed ze kort tot een deeg. Laat het 30 minuten afgedekt in plastic folie rusten in de koelkast.
Maal de amandelen met de suiker en de sinaasappelsap tot een dik papje.
Rol het deeg uit in een rechthoek. Smeer de vulling op de helft van het deeg, dan bedek het met het restante deeg.
Bak in de oven op 150-170° C (afhankelijk van de oven) voor 20-25 minuten.
Maak het glazuur en smeer het op het deeg zodra dit uit de oven komt.
Als de taart lauw is, kan deze in vierkantjes gesneden worden.
De taart moet lauw zijn, als het te heet is brokkelt het en als het te koud is brokkelt het ook.
Superlekker, vooral na een paar dagen!
1 commento:
Ciao Marina, frequento saltuariemente CI e molte cose sono cambiate, mi dispiace dirlo ... ma in peggio nonostante la buona volontà di diverse brave condòmine.
Cristina è da parecchio che non la vedo più e insieme a lei sono sparite tante altre bellissime persone.
Mi complimento con te per aver riesumato questa buonissima ricetta, grazie.
Mandi
Posta un commento