Spezzatino di cinghiale con la polenta Gestoofde wilde zwijn met polenta

È proprio tempo di polenta e spezzatino.
È buio, grigio, fa freddo, c'è la neve, tira vento, insomma, è inverno.
Prima del trasloco l'anno scorso facevo regolarmente lo spezzatino, nella nuova casa non l'ho più fatto spesso. Chissà perché... bisogna che mi rimetta all'opera!
Dal macellaio del mio ingrosso preferito si trovano spesso confezioni di circa 1 kg di carne "strana": cinghiale, capriolo, cervo. Sono pezzi che tagliano via quando preparano i pezzi pregiati, quindi ci sono ancora dei tendini e pellicine che con pazienza certosina elimino accuratamente.
È carne magrissima, quindi in cottura devo star attenta che non diventi dura.

Spezzatino di cinghiale con la polenta 

1 kg di spezzatino di cinghiale
1 barattolo di pomodori pelati o polpa a pezzetti
1 cipolla
1 carotona
1 gambo di sedano bello cicciotto
1 spicchio d'aglio (ma anche 2)
1 stecca di cannella
1/2 bicchiere di vino rosso bello corposo
timo
sale
pepe
olio extravergine d'oliva

Tagliare a dadini regolari la carne e rosolarla nell'olio caldo in padella, poca alla volta se no caccia l'acqua.
Nella pentola di ghisa soffriggere il solito soffrittino di cipolla, carota e sedano con l'aglio incamiciato. Aggiungere la carne, sfumare con il vino e farlo evaporare, poi versare i pomodori e tanta acqua da coprire a filo la carne. Aggiungere la stecca di cannella e far cuocere piano piano finquando il sugo si restringe e la carne è tenera. Salare, pepare e spolverare di timo.
Servire bollente con polenta similtaragna e verdure a piacere (i cavoletti di Bruxelles non ci stavano proprio benissimo, ma hanno apportato un bel po' di necessaria vitamina C).

~~~~~ Nederlands

 

Het is tijd voor polenta en stoofpot.

Het is donker, grijs, koud, het sneeuwt, het waait, nou ja, het is winter.
Voor de verhuizing van vorig jaar maakte ik regelmatig stoofpot, maar in het nieuwe huis heb ik het niet vaak gedaan, merk ik. Ik vraag me af waarom ... ik ga er meteen werk van maken!
Bij mijn slager bij mijn favoriete groothandel vind ik vaak verpakkingen van ongeveer 1 kg  met vlees van "vreemde" dieren: wilde zwijnen, reeën. Het zijn stukken die worden weggesneden bij het verwerken van hele dieren in courante delen, dus er zijn nog pezen en vlesjes die ik grondig en met engelengeduld verwijder.

Het is zeer mager vlees, dus ik moet voorzichtig zijn bij het stoven dat het niet taai wordt.

Gestoofde wilde zwijn met polenta

1 kg stoofvlees van wilde zwijn
1 blik gepelde tomaten of tomatenblokjes
1 ui
1 winterwortel
1 stengel bleekselderij, lekker dik
1 teentje knoflook (maar ook 2)
1 kaneelstokje
1/2 glas rode wijn met een mooie volle smaak
tijm
zout
peper
olijfolie extravergine

Snijd het vlees in blokjes van dezelfde grootte en bak ze bruin in de hete olie in een koekenpan, beetjes bij beetjes, anders komt er teveel water uit.
In een gietijzeren pan bak de gebruikelijke soffritto van fijngesneden ui, wortel en selderij met het gekneusde teentje knoflook nog in zijn jasje. Voeg het vlees toe, blus af met de wijn en laat dat verdampen. Giet er dan de tomaten en genoeg water bij dat het vlees net eronder staat. Voeg het kaneelstokje toe en laat het gerecht langzaam stoven totdat de saus ingekookt is en het vlees gaar is. Breng op smaak met zout en peper en bestrooi met tijm.
Serveer met warme polenta en wat groenten (de spruitjes smaakten er niet geweldig bij, maar ze bevatten wel veel van de in deze periode noodzakelijke vitamine C).