Intolerantie

Ik sprak zondag een Italiaanse vriendin, de makkelijkste persoon die ik ken, en ook zij vertelde me dat ze steeds intolleranter werd.
Ik voelde me opgelucht dat ik niet de enige extremiste was, de ene die zich continu opwindt.
Het onderwerp van onze gesprek was, hoe anders, het eten. Of beter gezegd: het ongelooflijk lage niveau van het eten dat we steeds vaker voorgeschoteld krijgen in restaurants en waarvoor men bedragen in rekening brengt die in geen enkele verhouding staan met de kwaliteit van wat je gegeten hebt.
Het is helaas best moeilijk, vooral als je in gezelschap bent van mensen die niet zulke fijnproevers zijn als jijzelf, om gebruik te maken van je goede recht om een slecht bereid gerecht terug te sturen. Minimaal word je met grote ogen aangekeken, als een giga aansteller: "Daar heb je weer die buitenlander, het Italiaantje dat altijd iets te zeuren heeft, wie denkt ze dat ze is?"
Maar hoe kun je dan je onvrede uiten?
Aan de ober die je een hele avond lang genegeerd heeft, al heb je als een molen met je armen zitten zwaaien, laat je geen fooi achter, maar hoe bereik je de kok? Vermijd je zijn restaurant tot aan het einde der tijden? Zet je een slechte recensie op Iens en andere soortgelijke sites? Hoe kun je hem laten snappen dat het vlees dat hij voor je klaargemaakt heeft koud was en de saus aangebrand? En dat de 19 euri die je neer heb moeten tellen voor dat slecht bereide gerecht, die heb je bij elkaar gezwoegd met het leveren van goed werk?
En dat je geen moer geeft om katoenen tafellakens en servetten die kraken van de stijfsel, om wijn- en waterglazen, kristallen hanglampen, zitjes, gordijntjes, lampjes en kaarsjes als je saffraansoepje met garnalen kokendheet is alsof het net uit de magnetron komt en bremzout alsof het uit een blik geconcentreerde soep komt zonder eerst aangelengd te zijn geweest met wat water.
Waarom laat men op deze manier met zich sollen en ikke niet?
Restaurantcriticus Mac van Dinther van de Volkskrant, een professional die aangenaam goed uitgebalanceerd is in zijn recensies, concludeert bitter zijn artikel in de Magazine van afgelopen zaterdag over een soortgelijke ervaring: "sfeer is alles, eten is bijzaak."
Ik ben blij dat ik niet de enige intollerante ben.