Zo, heb je zin in Italiaanse films die nog niet in NL zijn vertoond? Mooi!
Van 5 tot 12 november hebben we Cinemissimo georganiseerd bij de Melkweg, vlakbij Leidseplein, Amsterdam.
Het programma kun je hier vinden en er zijn echt mooie films.
De andere reden waarvoor je moet komen, is dat het gaat om een festival dat georganiseerd is uit passie en koppigheid, zonder een cent te makken en als we niet voldoende tickets verkopen, weten we niet hoe we de auteursrechten moeten betalen, om niet over de rest te spreken.
Dat het gaat om een activiteit die voldoening geeft op de menselijke vlakte, hebben het alle vrijwilligers bewezen die tijdens het hele festival tickets verkopen, informatie geven en in het algemeen zullen helpen. Je kunt ze herkennen aan het zwarteT-shirt met de logo van "Quelli di Astaroth". Geef ze een complimentje, ze verdienen het.
De films zijn allemaal in het Engels ondertitels, dus voor een keer kun je ook niet-Italiaans sprekende vrienden meenemen, zodat ze een idee krijgen.
De enige die als sponsor heeft willen treden is Hans Duijf, iemand met een grote Italië-passie en met de minst Italiaanse zaak van Amsterdam, in ieder geval een geniale formule: Pasta e Basta. Ik vraag jullie niet om daar te gaan voor de pasta, die toch niet slecht is, maar anders dan de Italiaanse versie, maar ga erheen voor de fantastische Italiaanse (en buitenlandse) wijnen, en voor de live muziek waarmee ze de gasten onderhouden tijdens het diner.
En laat het mij toe dit te zeggen: de Italiaanse bedrijven negeren de Italiaanse cultuur totaal (en ik zwijg over de hiervoor toegewezen Italiaanse rijksinstellingen, die rijkelijk betaald worden om geen moer te doen die een culturele waarde heeft). En toch een Nederlandse ondernemer doet het.
En hij is niet de enige: het debat op de avond van de korte films die door vrouwen zijn gemaakt "A corto di donne" zal door niemand minder dan Hedy d'Ancona worden geopend, zoek op Wikipedia wie ze is en waar ze voor staat in de Nederlandse politiek. En het festival zelf wordt geopend met de vertoning van de Italiaanse films van Frans Weisz, een soort Nederlandse Luchino Visconti (als Frans mij deze vergelijking toestaat). Het is de moeite waard om te komen al is het alleen om hem te horen spreken.
Ik bedoel, het is niet niets.
Daarom, of je wel of niet geïnteresseerd bent in de Italiaanse cinema, een rondje Cinemissimo moet je echt doen voor zoveel uitstekende politieke, culturele en ideologische redenen. Dan loop je ook de kans om een groep idealistische en gepassioneerde Italianen te ontmoeten, die in plaats om de bloemetjes buiten de zetten, werken ze zich uit de naad om vanuit het niets een belangrijke filmfestival op te zetten, en een paar geniale jongeren (@lbert Figurt, die ik op 6 november zal introduceren) die eigen werk inbrengen. En iedereen die de Italiaanse cultuur een warm hart toedraagt.
En aangezien we nu op de bedankwoorden zijn beland: Barbara Pollini heeft het logo ontworpen, Gabriele Merolli heeft de foto van de flyer (het vergiet met de films, zeg het wel dat het heel mooi is!) bedacht en gemaakt, en nu vergeet ik zeker heel veel mensen, maar niet de diabolische Silvia Terribili, die tegen iedereen en met haar welbekende koppigheid dit hele mikmak heeft opgezet en iedereen naar haar toegetrokken.
Ik denk om elke avond aanwezig te zijn, dus laat je herkennen, zodat we een praatje kunnen maken.
Last minute: gemeente Amsterdam schijnt een kleine, symbolische bijdrage te hebben toegekend.
Ik herhaal: iedereen gelooft in dit festival, behalve degenen die in Italië erin zouden moeten geloven uit hoofd van hun ambt.
Van 5 tot 12 november hebben we Cinemissimo georganiseerd bij de Melkweg, vlakbij Leidseplein, Amsterdam.
Het programma kun je hier vinden en er zijn echt mooie films.
De andere reden waarvoor je moet komen, is dat het gaat om een festival dat georganiseerd is uit passie en koppigheid, zonder een cent te makken en als we niet voldoende tickets verkopen, weten we niet hoe we de auteursrechten moeten betalen, om niet over de rest te spreken.
Dat het gaat om een activiteit die voldoening geeft op de menselijke vlakte, hebben het alle vrijwilligers bewezen die tijdens het hele festival tickets verkopen, informatie geven en in het algemeen zullen helpen. Je kunt ze herkennen aan het zwarteT-shirt met de logo van "Quelli di Astaroth". Geef ze een complimentje, ze verdienen het.
De films zijn allemaal in het Engels ondertitels, dus voor een keer kun je ook niet-Italiaans sprekende vrienden meenemen, zodat ze een idee krijgen.
De enige die als sponsor heeft willen treden is Hans Duijf, iemand met een grote Italië-passie en met de minst Italiaanse zaak van Amsterdam, in ieder geval een geniale formule: Pasta e Basta. Ik vraag jullie niet om daar te gaan voor de pasta, die toch niet slecht is, maar anders dan de Italiaanse versie, maar ga erheen voor de fantastische Italiaanse (en buitenlandse) wijnen, en voor de live muziek waarmee ze de gasten onderhouden tijdens het diner.
En laat het mij toe dit te zeggen: de Italiaanse bedrijven negeren de Italiaanse cultuur totaal (en ik zwijg over de hiervoor toegewezen Italiaanse rijksinstellingen, die rijkelijk betaald worden om geen moer te doen die een culturele waarde heeft). En toch een Nederlandse ondernemer doet het.
En hij is niet de enige: het debat op de avond van de korte films die door vrouwen zijn gemaakt "A corto di donne" zal door niemand minder dan Hedy d'Ancona worden geopend, zoek op Wikipedia wie ze is en waar ze voor staat in de Nederlandse politiek. En het festival zelf wordt geopend met de vertoning van de Italiaanse films van Frans Weisz, een soort Nederlandse Luchino Visconti (als Frans mij deze vergelijking toestaat). Het is de moeite waard om te komen al is het alleen om hem te horen spreken.
Ik bedoel, het is niet niets.
Daarom, of je wel of niet geïnteresseerd bent in de Italiaanse cinema, een rondje Cinemissimo moet je echt doen voor zoveel uitstekende politieke, culturele en ideologische redenen. Dan loop je ook de kans om een groep idealistische en gepassioneerde Italianen te ontmoeten, die in plaats om de bloemetjes buiten de zetten, werken ze zich uit de naad om vanuit het niets een belangrijke filmfestival op te zetten, en een paar geniale jongeren (@lbert Figurt, die ik op 6 november zal introduceren) die eigen werk inbrengen. En iedereen die de Italiaanse cultuur een warm hart toedraagt.
En aangezien we nu op de bedankwoorden zijn beland: Barbara Pollini heeft het logo ontworpen, Gabriele Merolli heeft de foto van de flyer (het vergiet met de films, zeg het wel dat het heel mooi is!) bedacht en gemaakt, en nu vergeet ik zeker heel veel mensen, maar niet de diabolische Silvia Terribili, die tegen iedereen en met haar welbekende koppigheid dit hele mikmak heeft opgezet en iedereen naar haar toegetrokken.
Ik denk om elke avond aanwezig te zijn, dus laat je herkennen, zodat we een praatje kunnen maken.
Last minute: gemeente Amsterdam schijnt een kleine, symbolische bijdrage te hebben toegekend.
Ik herhaal: iedereen gelooft in dit festival, behalve degenen die in Italië erin zouden moeten geloven uit hoofd van hun ambt.
Dit is een snelle vertaling van het stukje dat MammAmsterdam op haar blog in het Italiaans heeft geschreven.
Nessun commento:
Posta un commento