Lasagne con formaggio Montébore Lasagne met Montébore kaas

Roberto ed Agata sono gli unici due rimasti a fare il formaggio Montébore in un angolo di paradiso montuoso al confine tra Piemonte, Lombardia e Liguria.
Il formaggio è un presidio Slow Food ed ha una storia antica (vedi il link qui sopra, che loro lo raccontano meglio di me).
Ma soprattutto il formaggio è proprio buono.
Roberto ed Agata sono andata a trovarli l'anno scorso a giugno, andando prima a spasso con le pecore del loro pastore e poi assaggiando le varie stagionature.
La produzione è esigua, trovarlo è una rarità, ma qui ad Amsterdam hanno uno spacciatore da cui posso rifornirmi.
Il giorno del compleanno del re, Willem-Alexander, cioè il 27 aprile, mi sono rinchiusa in casa perché:
1. faceva proprio freddo...
2. troppa gente in giro a far schiamazzi e a bere (sono diventata orso, lo so, ma preferisco la mia tana al casino per strada).
3. ho preparato questa lasagna.

Per 4 belle porzioni abbondanti da piatto unico (o 6 se c'è anche altro)
Ho pulito ed affettato 3 bei mazzi di cipolline fresche e l'ho stufate piano piano con un po' d'olio e di sale.
Mentre che le cipolline si appassivano, ho affettato modello frittata 4 enormi zucchine verdi (qui purtroppo non capiscono che la dimensione della zucchina deve essere sotto ai 20 cm...) e l'ho fatte spurgare con del sale nello scolapasta.
Quando le cipolline erano ben cotte, ho sciacquato e strizzato bene le zucchine e fatte cuocere piano piano.
Nel frattempo ho preparato mezzo litro di latte di besciamella lenta, alla quale ho aggiunto 250 g di mascarpone.
Ho affettato a minuscoli dadini (ma proprio piccini piccio') il Montébore (attenzione all'accento: la é è chiusa, a Roberto si inarcano le sopracciglia se sente Montèbore con la è aperta!).
Imburrata una teglietta, ho fatto strato di lasagne secche (De Cecco, sono perfette per me), abbondante besciamella, strato di zucchine e cipollotti, strato di dadini di Montébore e una spolverata di parmigiano grattato fino fino con la Microplane. 4 strati e l'ultimo solo di besciamella, dadini di Montébore e parmigiano.
In forno per 45 minuti, gli ultimi 5 con il ventilato per far fare bene la crosticina sopra.
Slurp!
Il Gatto non ha molto gradito: troppa verdura. Lui preferisce quelle al ragù. Uff...

Ma chi di voi che sta in zona ha voglia di farsi una bella passeggiata da Roberto e Agata e scoprire un piccolo angolo completamente dimenticato ed abbandonato, vada pure a trovarli. Hanno un agriturismo dove si mangia benissimo: Agata cucina divinamente e Roberto cura la sala. Per andare a spasso con le pecore, il pastore e i cani che capiscono solo l'inglese, bisogna chiedere a Mirella di Calyx che organizza quest'escursioni la domenica mattina.

~~~~~Nederlands

Roberto en Agata zijn de enige twee die nog Montébore-kaas maken in een hoek van een bergachtig paradijs op de grens tussen Piemonte, Lombardije en Ligurië.
De kaas is een Slow Food-presidium en heeft een oude geschiedenis (zie de link hierboven, die ze het beter vertellen dan ik).
Maar bovenal is de kaas echt lekker.
We gingen bij Roberto en Agata vorig jaar in juni op bezoek: we gingen eerst wandelen met hun schapen en proefden vervolgens hun kazen in verschillende rijping.
De productie is klein, het is een zeldzaamheid, maar hier in Amsterdam hebben ze een importeur bij  wie ik kan shoppen.

Op de verjaardag van de koning, Willem-Alexander, dat is 27 april, heb ik mezelf opgesloten in huis omdat:
1. het was echt koud...
2. te veel mensen op straat die lawaai maken en teveel drinken (ik word een beer, ik weet het, maar ik geef de voorkeur aan mijn hol boven het gefeest op straat)
3. ik heb deze lasagne bereid.

Voor 4 mooie grote porties als hoofdgerecht (of 6 als er nog meer is).
Ik heb 3 mooie bossen verse lente-uitjes schoongemaakt, gesneden en langzaam gestoofd met een beetje olie en zout.
Terwijl de uien verwelkten, sneed ik 4 enorme groene courgette (helaas begrijpen ze in Nederland nog steeds niet dat de grootte van de courgette minder dan 20 cm moet zijn...) eerst in vieren en daarna in dunne plakjes. Daarna heb ik ze met zout gestrooid om in het vergiet water uit te lekken.

Toen de uien goed gaar waren, heb ik de courgette goed gespoeld en uitgeperst en langzaam gestoofd.
In de tussentijd maakte ik een halve liter goed vloeibaar bechamel, waaraan ik 250 g mascarpone heb toegevoegd.
Ik heb de Montébore in kleine blokjes (maar echt kleine) gesneden (let op het accent: é is gesloten, Roberto boog zijn wenkbrauwen als hij hoort Montèbore met een open è!).

Ik heb een bakblik ingevet, onderin heb ik een laag droge lasagne gelegd (De Cecco, ze zijn perfect voor mij), veel bechamel, een laag courgette en lente-uitjes, een laag in blokjes gesneden Montébore en geraspte Parmezaanse kaas. In totaal 4 lagen en de laatste alleen met bechamel, in blokjes gesneden Montébore en Parmezaanse kaas.
In de oven gedurende 45 minuten, de laatste 5 met de fan aan om een lekker korstje te krijgen.
Slurp!

Wie in de omgeving van Roberto en Agata een mooie wandeling wil maken en een klein hoekje ontdekken dat volledig vergeten en verlaten is, moet absoluut bij ze op bezoek. Ze hebben een boerderij waar je heel goed kunt eten: Agata kookt goddelijk en Roberto zorgt voor de zaal. Ze hebben ook kamers.
Om een ​​wandeling te maken met de schapen, de herder en de honden die alleen Engels begrijpen, moet je Mirella van Calyx vragen, dat deze excursies op zondagochtend organiseert.