Zucca e sedano rapa al forno Pompoen en knolselderie uit de oven

Ogni tanto ho delle idee strane. Questa primavera ho deciso, per esempio, che l'attuale casa, dopo quasi vent'anni che ci abitavo, cominciava a starmi stretta, e mi son guardata in giro. E fortuna ha voluto che ne abbia trovata una proprio a mia misura a 600 m da questa.
Martedì mi hanno dato le chiavi e spero di traslocare alla fine di questo mese o all'inizio del prossimo: in ogni caso a Natale non voglio avere più scatoloni in giro per casa. Se la pianificazione è metà del lavoro, visto che da giugno non faccio altro, dovrei farcela. Sempre che fornitori e operai si attengano allo schema...
In tutto ciò la mia cucina è diventata sempre più una cucina di sopravvivenza, della quale non vale assolutamente la pena parlare: pasta coi soliti sughi veloci, qualche verdura sbattuta in forno alla senza pietà, una fettina farcita di avanzi di frigorifero e arrotolata ad involtino. La testa non c'è.
Per fortuna c'è Casa di Maggio sulla strada dall'ufficio a casa. Il bello di Casa di Maggio è che se non ho voglia/tempo di cucinare, almeno mangio sano come se cucinassi io. E non mi vengono le bolle in faccia come invece mi succede con il take away cinese o simili (che 'na volta tanto si può anche fare, ma sempre con qualche rimorso...).

Per la serie "verdure in forno alla senza pietà", e visto che è stagione, vi propongo questa teglia di zucca (butternut) e sedano rapa tagliati a bastoncini, con delle cipolline bianche e un paio di scalogni che piangevano in dispensa. Li ho conditi con olio, sale, una spruzzatina di peperoncino (ché come giustamente dice Alex di Foto e Fornelli, la zucca si ringalluzzisce tutta con un po' di peperoncino), pepe rosa, un minimo di cannella e giusto un pizzico di maggiorana.
Il tutto in forno (da freddo) per un 3/4 d'ora.
Ottimo contorno a degli involtini svuota-frigorifero che posterò spero presto.

~~~~~ Nederlands

Soms krijg ik rare ingevingen. Afgelopen voorjaar heb ik bijvoorbeeld besloten dat mijn huidige woning, waar ik al bijna twintig jaar woonde, een beetje krap werd. Ik begon om mij heen te kijken en binnen no time heb ik een nieuwe appartement gevonden met de voor mijn wensen juiste afmetingen en op 600 m afstand van de huidige.
Afgelopen dinsdag heb ik de sleutels gehad en ik hoop aan het einde van deze maand of begin van de volgende te verhuizen: met kerst wil ik in ieder geval geen verhuisdoos meer zien. Als planning al het half werk is, aangezien ik sinds juni niets anders aan het doen ben, moet dat lukken. Al moeten ook de leveranciers en aannemers meewerken...
In dit alles is mijn kookactiviteit gereduceerd tot een overlevingstrategie, waarover absoluut niets valt te melden: pasta met steeds dezelfde snelle sauzen, wat groenten die zonder pardon de oven in belanden, een dun plakje vlees opgerold met wat restjes uit de koelkast erin. Het hoofd staat er niet naar.
Gelukkig ligt Casa di Maggio op mijn weg van kantoor naar huis. Het fijne van Casa di Maggio is dat, als ik geen zin/tijd hebt om te koken, eet ik dan net zo gezond alsof ik zelf zou koken. En ik krijg geen pukkels op mijn gezicht, anders dan als ik Chinees of iets anders afhaal (af en toe vind ik het wel lekker, maar heb altijd een beetje wroeging als ik het doe).

Aangezien het seizoen is, wil ik wel deze groenten uit de oven melden: pompoen (butternut) en knolselderie als frietjes gesneden, kleine verse zilveruitjes en een paar sjalotjes die zelf naar de ovenschaal zijn gesprongem. Ik heb de groenten aangemaakt met extravergine olijfolie, zout, een klein snufje chilipeper (zoals Alex van Foto e Fornelli zegt, wordt pompoen meteen heel vrolijk met wat chilivlokken), roze peper, een minimum aan kaneel en een snufje marjolein.
Zet alles in de oven voor drie kwartier of totdat de uitjes zacht zijn geworden.
Heerlijk als bijgerecht van de vleesrolletjes waarover ik hopelijk snel ga vertellen.