Cazzimperio di finocchi - Romeinse dip voor venkel

Foto by Norma Carpignano

Mai mancato in tavola a casa dei miei per tutta la stagione dei finocchi: il cazzimperio.
Cazzimperio? Sì, in pratica una cazzaroletta, cioè una ciotolina di ottimo extravergine mischiato con sale e pepe appena macinato in cui intingere i finocchi crudi tagliati a spicchi. Io e mia madre eravamo (e siamo tuttora) capaci di farci fuori un chilo di finocchi a cranio senza neanche accorgercene. Semplicemente chiacchierando a tavala.
Attenzione però: i finocchi migliori da mangiare crudi sono quelli cosiddetti maschi, che hanno una forma bella tondeggiante (a sinistra nella foto), perché hanno le costole più cicciotte e scrocchiarelle. I finocchi femmina (al centro e a destra nella foto), più piccoli, di forma affusolata e dalle costole sottili, invece, sono più adatti ad essere cucinati, bolliti e conditi con un giro d'olio oppure gratinati al forno.
Se si elimina l'olio, sono davvero una manosanta per togliere il senso di fame quando uno è a dieta.

Mr. B., gradisci un cazzimperio di finocchi?

Grazie a Gaia Celiaca e a Merenda Sinoira per l'iniziativa.

~~~~ Nederlands

In Italië is er met veel verontwaardinging gereageerd op de zoveelste ongelukkige uitdrukking van de Italiaanse premier Silvio Berlusconi waarmee hij opnieuw de homowereld heeft gekwetst.
Aangezien de Italiaanse vertaling van flikker finocchio is, en finocchio in het Nederlands is venkel, hebben een aantal (food)bloggers besloten om op 10 november een recept met deze groente te publiceren, als een soort ironische verlenging van het initiatief van Arcigay (de Italiaanse COC) in Florence, die afgelopen zaterdag dozen vol venkels aan de premier cadeau heeft gegeven.
Hier mijn bijdrage aan deze actie.

Bij mijn ouders thuis is de cazzimperio altijd een vast groentegerecht tijdens het venkelseizoen geweest.
Cazzimperio? Ja, het was lachen voor ons toen we kinderen waren, want dit woord lijkt op een veelgebruikt vies woord (cazzo=lul) dat we niet mochten gebruiken. In het Romeinse dialect is een cazzaroletta een klein pannetje, een bakje waar je uitstekende olijfolie mengt met versgemalen peper en wat zout. In dit mengsel dop je stukjes rauwe venkels. Mijn moeder en ik waren (en we zijn nog steeds!) in staat om een kilo venkels per persoon op te eten zonder het niet eens te merken. Gewoon kletsend aan tafel.
Let wel op: de beste venkels om rauw te eten zijn de zogenaamde mannetjes. Ze zijn mooi rond (links in de foto) en hebben dikker en krokanter vlees (kun je wel van vlees spreken, als het over een groente gaat?).
De vrouwtjes venkels (in het midden en rechts in de foto) zijn kleiner, langwerpig en met dunner vlees. Ze zijn beter geschikt om warm bereid te worden, bijvoorbeeld gekookt en aangemaakt met een beetje olijfolie of gegratineerd in de oven.
Als je de olijfolie niet gebruikt, is venkel een hemels hulpje om het hongergevoel weg te krijgen tijdens een diëet.