In Olanda si mangia molto la scarola, detta pure indivia. Ma si mangia di solito bollita e unita al purè di patate (andijviestamppot). Molto spesso ci si aggiungono dadini di pancetta soffritta e ci si mangia un bel salsicciotto insieme, oppure una polpetta monoporzione, con grande accompagnamento di salsa derivata dalla sua cottura in burro e acqua (il famigerato jus) (quando va bene, se no si apre una bustina contenente una polverina, si aggiunge acqua ed ecco fatto).
Insomma, la scarola è conosciutissima.
Ma non la mangiano come verdura di accompagnamento.
Per questo propongo ai miei amici olandesi la ricetta di questa pizza con la scarola, dove la scarola del ripieno può essere usata come ottimo accompagnamento a qualsiasi piatto di carne o pesce.
Pizza con la scarola
Per il ripieno:
1 kg di scarola
1 spicchio d'aglio
1 pezzetto di peperoncino
2 filetti d'acciuga sott'olio
olio d'oliva extravergine
sale
olive nere (snocciolate)
Per la pizza:
300 gr farina bianca
200 gr semola di grano duro
300 gr acqua tiepida
50 gr olio extravergine
15 gr sale fino
2 gr lievito disidratato (1/3 di bustina) oppure 8 gr lievito di birra fresco
Sciogliere il lievito nell'acqua, impastare le due farine ed aggiungere l'olio e il sale solo quando già si è ottenuta una bella consistenza. Quando sono stati assorbiti per bene e la pasta è bella liscia, metterla in un contenitore chiuso e lasciare in frigo fino al giorno dopo.
Riportare la pasta a temperatura ambiente dopo averla sgonfiata e far fare la seconda lievitazione.
Preparare il ripieno: sfogliare e tagliare a metà le foglie di scarola e lavarla con abbondante acqua. Riscaldare l'olio con l'aglio, il peperoncino e l'acciuga. Quando questa è sciolta e l'aglio rosolato, aggiungere la verdura e le olive nere. Portare a cottura e far freddare.
Accendere il forno al max.
Allargare l'impasto su una teglia unta, spargere la scarola solo su una metà lasciando un bordo tutto intorno. Coprire la verdura con l'altra metà dell'impasto steso. Chiudere bene i bordi, spennellare d'olio, fare qualche buchino con la forchetta e infornare fino a doratura sia sopra che sotto.
~~~~ Nederlands
In Nederland wordt veel andijvie gegeten, meestal in een andijviestamppot. Heel vaak zitten er uitgebakken spekjes in en een lekkere worst of een gehaktbal erop, met grote hoevelheden jus (in het beste geval afgeleid uit het bakken van de bal, in het ergste uit een zakje).
Kortom, de andijvie is hier goed bekend.
Maar raar genoeg wordt het niet gegeten als bijgerecht.
Dit is de reden waarom ik voor mijn Nederlandse vrienden het recept van deze pizza met andijvie schrijf, want de vulling kan uitstekend worden gebruikt als begeleiding bij elk gerecht van vlees of vis.
Pizza met andijvie
Voor de vulling:
1 kg andijvie
1 teentje knoflook
1 rood pepertje
2 ansjovisfilets in olie
extra vergine olijfolie
zout
zwarte olijven (ontpit)
Voor pizza:
300 gr witte bloem
200 gr harde tarwe bloem
300 gr lauw water
50 gr extra vergine olijfolie
15 gr zout
2 gr gedroogde gist (1/3 theelepel) of 8 gr verse gist
Los de gist op in het water, meng de bloem en voeg de olie en zout pas toe als het deeg al een mooie consistentie heeft verkregen. Wanneer deze goed zijn opgenomen en het deeg glad is, zet het in een gesloten bakje en laat het in de koelkast rijpen tot de volgende dag.
Haal het deeg uit de koeling en laat het op kamertemperatuur komen. Kneed het even heel kort en laat het opnieuw rijzen.
Bereid de vulling: snij de bladeren los en halveer ze. Was de andijvie in veel water. Verhit de olie met de knoflook, Spaanse peper en ansjovis. Wanneer deze laatste is in de olie opgelost en de knoflook lichtbruin ik gekleurd, voeg de groenten en zwarte olijven toe. Als de groente zacht en gaar is, laat het afkoelen.
Zet de oven op de max. temperatuur.
Leg het deeg op een ingevette bakplaat, spreid het uit en verdeel de andijvie alleen op de helft ervan, laat een rand rondom. Bedek de groenten met de andere helft van het uitgespreide deeg, knijp de randen dicht, besprenkel de pizza met olijfolie, maak wat gaatjes erop met een vork en bak het lekker goudbruin.
Nessun commento:
Posta un commento