Coniglio alla cacciatora Konijn in witte wijn

A mia mamma piace molto il coniglio. Anche a me, a dir la verità, il problema è che gli olandesi non lo gradiscono molto. Qui il coniglio è un animale da compagnia per i bambini, tipo un criceto o un gatto, e mangiarlo, soprattutto per le ultime generazioni, è proprio impensabile.
C'è poi la canzone di un famoso cabaretier, Youp van 't Hek, che racconta come il giorno di S. Stefano un bambino si vendica uccidendo il padre che a Natale gli aveva ammazzato il coniglio (Flappie) per mangiarlo a cena (qui si usa la cena, non il pranzo, il giorno di Natale). Insomma, una canzoncina cruenta che ha rovinato non poco le vendite di carne di coniglio in questo paese.

Mia mamma rosola il coniglio con olio, aglio e rosmarino, poi lo sfuma con un bicchiere abbondante di vino bianco e lo fa cuocere piano piano, coperto, girandolo di tanto in tanto, finquando è tenero, almeno una mezz'ora. Sale e pepe alla fine.
Il bel sughetto che si forma è ottimo da mangiare con il pane, ma anche per condirci la pasta.

~~~~~ Nederlands

Mijn moeder vindt konijn erg lekker. Ik ook, maar de Nederlanders lusten het niet echt. Konijn is een gezelschapdier voor kinderen, net als een kat of een cavia, en konijn eten is vooral bij de jongere generaties not done.
Aan de lage verkoopcijfers van konijnenvlees heeft waarschijnlijk ook het liedje van Youp van 't Hek bijgedragen.
Maar konijn heeft een zeer mager vlees en het eten ervan wordt aangeraden bij wie zijn cholesterool in de gaten moet houden.

Mijn moeder bakt de konijn snel aan in een bodempje olijfolie extravergine, dan doet ze er wat teentjes knoflook en takjes rosmarijn bij, blust af met een royaal glas witte wijn en laat de konijn zachtjes stoven met de deksel op de pan (ze roert wel af en toe), voor minstens een half uur of totdat de konijn zacht is. Peper en zout doet ze pas op het einde.
Het sausje dat zich vormt is heerlijk om er een stuk brood in te doppen, maar ook om er pasta mee aan te maken.