31 maggio 2010

Hugo & Fornarina: un matrimonio d'amore, een liefdeshuwelijk


Son tornata ma nessuno ha indovinato da dove vengono i formaggi del post precedente.
Vi darò un aiutino: il primo è un formadi frant e lo si fa in un solo posto in Italia con questo nome (poi ce ne sono decine di varianti con altri nomi dalle Alpi alle Madonìe).
Il secondo formaggio, quello viola, è un ubriaco, cioè un formaggio messo a stagionare nelle vinacce. Questo lo si fa lì dove sono stata ma credo anche altrove dove la produzione di formaggio e vino va a braccetto.

La cosa che più continuo ad apprezzare in Italia è l'usanza dell'aperitivo.
Non solo il buon bicchiere ma anche quello che ti ci servono automaticamente insieme per contorno o che puoi ordinare a tuo piacimento: patatine, olive, pizzette e via discorrendo. Ci farò un apposito articolo a breve.
La foto qui sopra è dello scorso sabato pomeriggio, al bar Walther's, sulla mia piazza favorita a Bolzano.
Bolzano? Sì, Bolzano, trampolino di lancio per la traversata della Germania (the never ending land, come dice il mio amico Toni della Casa del Grivò a Faedis), esattamente 1111 km di autostrada noiosissima come una zanzara affamata in una notte estiva.

Hugo? E chi è Hugo?
Hugo è un nuovo cocktail che sta spopolando a Bolzano. Delicatamente alcolico e dolce, fresco di cubetti di ghiaccio e foglioline di menta.
Vino bianco, acqua e acqua di sambuco, ha raccontato la signorina del bar. Dove io credo intenda sciroppo di sambuco al posto di acqua di sambuco. Le proporzioni sono il segreto del barman, ma ci si può lavorare. Domani vado subito a comprare una bottiglietta di sciroppo di sambuco.
E Fornarina? È la focaccia bianca condita con sale grosso, olio e rametti di rosmarino.
Calda e croccante, lievemente sapida, è la compagna ideale per Hugo. Anzi, no, è Hugo che la fa sembrar ancora più buona. Insomma, è un bella compagnia per arrivare all'ora di cena su una delle più belle piazze italiane!

Per quanto riguarda il prezzo: € 3,50 Hugo e € 4 Fornarina.

~~~~ Nederlands

Ik ben terug maar niemand heeft geraden waar de kazen uit de vorige post vandaan komen.
Ik zal een hint geven: de eerste is een formadi frant en wordt alleen in een regio gemaakt met deze naam (verder zijn er tientallen variaties met andere namen door heel Italië).
De tweede kaas, met de paarse korst, is een ubriaco, een zuiplap: hij wordt bedekt met druivenmost tijdens het rijpingsproces. Deze kaas wordt gemaakt daar waar ik ben geweest maar ook in andere regio's, geloof ik, waar de productie van kaas en wijn even zo groot is.

Wat ik het meest blijf waarderen in Italië is het aperitivo.
Niet alleen een lekker glas maar ook wat je erbij krijgt of naar wens kunt bestellen: chips, olijven, minipizza's en dergelijke. Binnenkort zal ik er meer over schrijven.
De foto hierboven is van afgelopen zaterdagmiddag, bij café Walther's, op mijn favoriete plein in Bolzano.
Bolzano? Ja, Bolzano, springplank voor de tocht door Duitsland (the never ending land, zoals mijn vriend Toni della Casa del Grivò in Faedis zegt), exact 1111 km van supervervelende snelweg, irritant lang als een hongerige mug tijdens een klamme zomernacht.

Hugo? En wie is Hugo?
Hugo is een nieuwe cocktail die momenteel veel succes heeft in Bolzano. Lekker licht alcoholisch en zacht zoet, mooi fris door de ijsblokjes en de muntblaadjes.
Witte wijn, water en vlierbloesemwater, vertelde de barjuf. Waarschijnlijk bedoelde ze vlierbloesemsiroop in plaats van water. De verhoudingen zijn een geheim van de barman, maar het lijkt me niet moeilijk om ze te raden. Morgen meteen een flesje siroop kopen bij de reformwinkel.
En Fornarina? Ze is de witte focaccia, aangemaakt met slechts grof zout, olijfolie en wat naalden rozemarijn.
Warm, krokant en licht zoutig, is ze de ideale partner van Hugo. Nee, het is Hugo die haar nog beter laat smaken. Nou ja, het is in ieder geval een goed gezelschap om etenstijd te halen op een van de mooiste Italiaanse pleinen!

Prijs: € 3,50 Hugo en € 4 Fornarina.

12 maggio 2010

Chiuso per ferie - Gesloten wegens vakantie

Per fortuna ogni tanto riesco a fare una pausa.
Questa volta vado a ricaricare le batterie in Italia, in una regione dove non sono ancora mai stata.
Vi lascio con un quiz: chi riconosce questi formaggi tipici? Dove vado?
Al mio ritorno, a fine mese, prometto tante foto, racconti e ricette!

~~~~ Nederlands

Gelukkig lukt het me af en toe om een pauze in te lassen.
Deze keer ga ik mijn batterijen in Italië opladen, in een regio waar ik tot nu toe nog nooit ben geweest.
Ik laat jullie hier achter met een quiz: wie herkent deze typische kazen? Waar ga ik heen?
Ik beloof heel veel foto's, verhalen en recepten zodra ik eind mei weer terug ben.

10 maggio 2010

Timballo di pasta e melanzane
Pastaschotel met aubergines

Ho appena passato un periodo in cui mi sono molto divertita a fare pasticci, timballi e affini, piatti conviviali da dividere con gli amici (la mia famiglia è lontana ma di sicuro avrebbe molto gradito).
Per questo timballo sono andata un po' a naso: melanzane fritte, mezze penne con abbondante sugo, un giro di mozzarella e prosciutto cotto (che però, all'assaggio, non ci azzeccava niente), ancora uno strato di pasta e pomodoro e poi via in forno a riscaldarsi.
La foto della fetta non ce l'ho, non ho fatto in tempo, il tutto è stato divorato in un nanosecondo.
Non è stato facile tagliarlo, questo timballo, le fette non sono venute belle compatte perché non c'era niente che legasse la pasta, ma la presentazione è stata davvero l'ultimo problema dei miei invitati!
Penso però che se servito freddo, tipo per un picnic, la pasta e il formaggio all'interno si compattino bene.

~~~~ Nederlands

Ik heb net een hele periode achter de rug waar ik heel veel lol heb gehad in het maken van timballen en andere ingewikkelde pastaschotels. Het zijn gerechten die ik het liefst met mijn vrienden deel (mijn familie is ver weg maar die zou er ook graag van hebben gesmuld).
Voor deze timballo heb ik geen echt recept gevolgd maar een beetje mijn fantasie achterna gelopen.
Ik heb eerst dunne plakjes aubergines in olijfolie gebakken en heb ermee een tulbandvorm bedekt. Dan heb ik kleine pasta heel beetgaar gekookt (mezze penne, ze zijn de helft zo lang als de gewone penne) en heb een grote pan lekkere tomatensaus gemaakt met enkel een soffritto: een mengsel van ui, wortel en selderij dat in een bodempje olijfolie aangezet wordt voordat de tomaten erbij komen. Zout en peper en oregano naar smaak en een uurtje zachtjes laten koken. Ik heb de mezze penne aangemaakt met een deel van de tomatensaus en de helft ervan in hun bedje van aubergines gelegd. Dan heb ik ze bedekt met een laagje tomatensaus (zie foto boven) en nog een laagje mozzarella en ham (deze laatste bleek niets toe te voegen aan dit recept en ik zou het ook niet meer gebruiken) (zie foto hieronder). De laatste lagen waren pasta en tomatensaus (zie foto 3 en 4). Nadat ik de overhangende plakjes aubergines over de vulling heb gevouwen (zie laatste foto), heb ik de timballo in de op 180° C voorverwarmde oven geplaatst voor een half uur, zodat de pasta warm werd en de mozzarella lekker kon smelten.
Ik heb geen foto van de plakjes, ik heb daar geen tijd voor gehad. De plakjes waren niet mooi compact maar dat heeft mijn genodigde niet gestoord. Ik denk dat dit gerecht koud geserveerd kan worden, bijvoorbeeld bij een picknick, dan is de kans groot dat de pasta aan elkaar blijft kleven.

01 maggio 2010

Pappardelle al ragù
Brede lintpasta met "bolognaise" saus


Di tanto in tanto un bel piatto di fettuccine o pappardelle con il ragù vanno giù che è una bellezza. Mi fanno "carburare" meglio. Il ragù è il mio sugo della domenica, perché ho tempo tutto il giorno per farlo cuocere piano piano. Il macinato è anche lui carne, e di solito non dei tagli migliori, quindi se voglio evitare di masticare palline di gomma, devo far cuocere il sugo almeno un 3 ore. Ma tanto, a parte una giratina ogni tanto, non necessita di grandi attenzioni.
È una salsa che si presta benissimo ad essere preparata in quantità da caserma e poi surgelata a porzioni. Così mi posso godere delle ottime pappardelle al ragù anche di settimana e l'altra metà di casa non è costretto ad andare in friggitoria se una sera sono via.

La mia ricetta è molto semplice:

Ragù di carne
1 gambo di sedano
1 carota
1 cipolla
500 gr macinato di manzo
6 barattoli di pelati
sale
pepe
origano e/o basilico
olio di oliva extravergine

Far soffriggere le verdure tagliate piccole in un giro d'olio in una pentola dal fondo spesso. Di solito uso una pentola di ghisa con un coperchio bello pesante. Le verdure devono rosolarsi ed ammorbidirsi. Aggiungere il macinato e farlo colorire, schiacciandolo bene con una forchetta.
Quando è tutto ben sciolto, versare i pelati, girare e far cuocere per una mezz'oretta. Con la forchetta, cercare di rompere bene i pomodori, in modo da ottenere una salsa senza pezzi di pomodoro troppo grandi.
Aggiustare con poco sale e pepe e far cuocere a fuoco basso con il coperchio per almeno un'ora girando di tanto in tanto.
Ad un certo punto lasciare uno spiraglio con il coperchio e continuare a far cuocere piano piano.
Se la salsa non si infittisce, togliere del tutto il coperchio.
Controllare ancora di sale e pepe e aggiungere solo alla fine origano e/o basilico.

P.S.: a me piace aggiungere un piccolissimo peperoncino non troppo piccante invece del pepe.

~~~~ Nederlands

 
Af en toe heb ik een diepe behoefte aan een bord fettuccine of pappardelle met ragù. 
Ragù is een dikke saus van tomaten en rundergehakt die vaak bolognaise saus wordt genoemd. Dit omdat ze in Bologna hun recept van de ragù tot de perfectie hebben uitgewerkt. Het "echte"recept van de ragù alla bolognese is zelfs bij de Kamer van Koophandel in Bologna gedeponeerd.
Maar ragù wordt in hele Italië gemaakt en zoals vaker het geval is, heeft elke familie, zelfs elke vrouw in dezelfde familie, een eigen versie van de ragù.
Wat mijn versie betreft, is dat een simpel recept. Het is mijn zondagsaus, want dan heb ik de hele dag de tijd om de saus zacht te laten stoven. Rundergehakt wordt zeker niet uit de malste stukken vlees gedraaid en daarom laat ik de saus minstens 3 uur stoven als ik geen korreltjes rubber onder mijn kiezen wil.
En meer dan af en toe even roeren, heeft deze saus niet zo veel aandacht nodig.
Ragù is bij uitstek geschikt om er in grote hoeveelheden de maken en dan in porties in te vriezen. Dan kan ik ook door de week een bord pappardelle al ragù maken, en als ik van huis ben, hoeft de achtergebleven helft van mijn huishouding echt niet naar de snackbar.
 
Ragù di carne (oftewel bolognaise saus)
1 stengel bleekselderij
1 wortel
1 ui
500 gr rundergehakt
6 blikjes tomaten
zout
peper
oregano en/of basilicum
olijfolie extravergine

Was en schil de wortel, was de bleekselderij en pel de ui. Snipper de groenten heel klein en dun met een scherp mes.
Doe de olie in een ruime en dikke braadpan en bak de groenten op een matig vuur totdat de ui glazig is en de wortel zacht begint te worden. Voeg eventueel een paar lepels water toe.
Doe het gehakt erbij en laat hem licht verkleuren, maak hem goed los met een vork.
Voeg de tomaten toe en prak ze na een tijdje klein met een vork.
Breng op smaak met weinig zout en peper en laat alles zachtjes stoven met de deksel erop totdat de saus een beetje ingedikt is (circa 1 uur). Dan zet de deksel een beetje open en laat het nog een uurtje stoven. De laatste tijd kan eventueel zonder deksel als het nog niet goed dik is.
Proef nogmaals op zout en peper en voeg eventuele verse basilicum en/of oregano toe alleen op het laatste moment.

PS: ik vervang meestal de peper door een zeer klein rood pepertje.